Geplaatst op

AMC

Wolf heeft, ondanks alle pijn en het feit dat hij al anderhalf jaar geen gitaar meer speelt, toch nog steevast de lessen Algemene MuziekCultuur (AMC) gevolgd. Vrijwel elke zaterdag was hij trouw op post in de Poel tussen 11 en 12, terwijl ik dan een koffie dronk in de Labath.

Zodra we wisten dat hij naar het Zeepreventorium kon, is hij gestopt met die lessen: het ging gewoon echt niet meer. Ik heb dan ergens in mei aan de lesgever, Jelle, laten weten wat er precies aan de hand was, en die mailde vol ongeloof terug: dat Wolf echt die lessen was blijven volgen met al die problemen??? De helft van de leerlingen is regelmatig afwezig zonder geldige reden, en hij was er zo goed als altijd.

Hij moest enkel nog een taak indienen, en dan was het oké, had hij gezegd.

Vandaag was de laatste les, en Wolf was zijn taak natuurlijk in De Haan vergeten. Gelukkig mag hij hem nog gewoon doormailen. Jelle was bijzonder blij verrast van Wolf nog eens te zien, en Wolf is al zo veel aan de beterhand dat de les op zich geen probleem meer vormde.

Merel en ik posteerden ons intussen in de Labath, zoals altijd: de antibiotica maakte me te suf en de kaak doet nog te veel pijn om te gaan rondlopen.

Toch wel trots op mijn Wolf: zijn doorzettingsvermogen en koppigheid mogen er zijn.

Geplaatst op

Muziekrapporten

Ik moet zeggen: ik had nooit durven hopen dat mijn jongens met zoveel plezier en zoveel succes muziekschool zouden doen. Zowel Wolf als Kobe doen het prima, en de juf is zeer tevreden.

Wolf haalde zomaar eventjes 89%, en Kobe zelfs 89,5% op hun tussentijds rapport (met examens en al): dik in orde! Wolf kan nog altijd voor geen meter toon houden, maar zoals de juf zegt, geeft zij geen zangles, maar beoordeelt ze of het ritme, de notennamen en alles daarrond wel juist is, en dat klopt blijkbaar wel.

Allez hup, trotse mama!

Geplaatst op

Hmmm.

Daarnet was ik eigenlijk toch wel behoorlijk nijdig, geef ik toe.

Wolf heeft tweemaal per week muziekles, op woensdag tussen 13.30 en 15.00u, en op zaterdag van 8.30u tot 9.30u. Ik geef het toe, op een zaterdagmorgen vind ik dat niet evident. Hijzelf is wel altijd al wakker om zeven uur, en dus is die half negen geen probleem. Ik moet echter mijn wekker zetten om acht uur, en dan trek ik gewoon wat kleren aan, haal een borstel door mijn haar, en spring de auto in. Het is niet alsof ik moet uitstappen of zo, niemand ziet me.

Vanmorgen leek er me nogal wat volk op de parking te staan, dus ik wachtte even om te zien of er wel les was. En effectief, er brandde nog geen licht in het klaslokaaltje, wat vreemd was. Toen zag ik ook de juf op de parking staan: de deur was nog op slot, ze konden niet binnen!

Ze heeft wel een sleutel van de grote deur, maar dat slot is al een tijd kapot, en dus hangt er een ketting met een hangslot. Waar de secretaresse een sleutel van heeft, en ook de leraar gitaar. Die laatste was echter ziek, en de secretaresse was te laat, zoals meestal. En dus stond de juf al een kwartier in de vrieskou te wachten, en wij dus ook. Om 8.43u besloten wij (de ouders + een vijftiental kinderen) dat het welletjes was geweest, en de juf zei ook dat de secretaresse soms wel een half uur te laat was, en dat we dus echt niet langer moesten buiten wachten bij -2°. Net op het moment dat er al menig auto gestart was, kwam de secretaresse uiteindelijk toch doodgemoedereerd de parking opgereden, kon de deur open, en kon er lesgegeven worden.

Tsja.

Uiteraard heb ik een klachtenmail gestuurd om te zeggen wat ikzelf en alle ouders vonden, namelijk dat dat eigenlijk allemaal niet kon, zeker omdat het verder echt wel een goeie school is met fijne leerkrachten.  Ik vermoed dat het antwoord niet echt lang op zich zal laten wachten.

Geplaatst op

Warhoofd

Wolf, dat is al even hard een warhoofd als ikzelf. Ooit gaat die eens zijn eigen hoofd vergeten, ik zeg het u.

Op school is hij om de haverklap zijn muts, wanten, sjaal, drinkbekers, en eigenlijk ook al de rest kwijt. In de herfstvakantie is hij twee nachten op kamp geweest. Ik ben bij het afhalen ook al meteen door de zak met verloren voorwerpen gegaan: twee onderhemden, een Tshirt, zijn laarzen, een onderbroek, zijn pillamp, en toen was hij blijkbaar ook nog zijn scoutshemd kwijt (dat intussen gelukkig is uitgekomen, hij krijgt er maar één per seizoen). Zijn tweede winterjas, een uitstekend exemplaar, is hij intussen al een tijdje kwijt, op diezelfde scouts. Zucht.

Maar vandaag was het weer een topper. Zoals elke woensdag zet ik hem om half twee af in Evergem aan de muziekschool. Op een drafje loopt hij naar binnen, terwijl ik alweer verder rijd. Ik ga nog om brood en dat soort dingen, en ben tussen tien voor twee thuis. Ik hoor nog net mijn GSM, die op tafel was blijven liggen, overgaan. Blijkbaar al voor de derde keer, dus ik bel terug naar het nummer dat ik niet ken. Een onbekende vrouw neemt op: “Ha ja mevrouw, ik werk op het MUDA, dat naast de academie in Evergem ligt. Uw zoontje staat hier half in paniek, want er is vandaag geen muziekles, er is studiedag.”

Wolf was dat compleet vergeten, en had dus het geluk dat er een vriendelijke kuisvrouw rondliep. En ook nog een chance dat hij mijn GSMnummer uit het hoofd kent, of hij had daar anderhalf uur in de vrieskou gestaan.

Ik ben hem uiteraard onmiddellijk weer gaan ophalen. En heb hem zachtjes uitgemaakt voor kieken en kalf. Waarop hij deemoedig het hoofd boog, en mij met een grijns gelijk gaf.

Warhoofd!

Geplaatst op

Rapport eerste twee maanden

Het was een drukke dag vandaag: opruimen, gele affiche gaan afhalen, koken, naar Oostakker om de BetterBack van Partena terug te brengen, schoenen kopen voor Kobe, en meteen ook regenlaarzen voor Wolf en zwarte hoge laarzen voor mezelf, naar de sportwinkel om rugbygerief, naar de Ava om een stuk karton voor voornoemde gele affiche, en dan ’s avonds naar de rugby, waar ik het kot achteraan heb zitten opruimen.

Maar ik vermoed dat u daar niet zoveel boodschap aan hebt. Wat ik wél wil bewaren voor de eeuwigheid (enfin ja) en waar ik ook bijzonder trots op ben, is het rapport van mijn oudste. Hij doet dat goed. Nog wat slordigheden links en rechts, te snel willen zijn, het warhoofd uithangen, maar verder komt dat wel goed.

Rapport Wolf 12-11 site

En daarnaast had hij ook nog een rapport van zijn muziekjuf. Dat kan wel beter, maar hij mist ook geregeld de les op zaterdag door de rugby. Ik vermoed dat we er samen nog wel wat aan zullen werken. Hij doet het in elk geval wel graag.

muziekrapport2012-11 site

Geplaatst op

Lopen springen vliegen, of toch zoiets

Ik heb mezelf weer wat aangedaan, door Wolf naar de muziekles te sturen, en de jongens allebei naar de rugby. Het begint dus, het heen-en-weergerij, ik voel me een echte soccer mom.

Ik moest lesgeven tot 12.05u, en door de jongens te voet naar huis te laten komen, waren we allebei thuis tegen vijfentwintig over twaalf. Nog net genoeg tijd voor mij om te koken, want Wolf moet om half twee in de muziekles zitten, tot drie uur. Dat is in Evergem, en daar kan hij niet zelf naar toe, dus ik moet rijden. Niet dat ik het erg vind, maar het is wel een georganiseer. Om drie uur doen we dan boodschappen, en daarna zitten we allemaal wat rustig thuis: ik werk, de jongens kijken tv.

Tegen half zes zet ik Wolf en Kobe aan tafel om iets te eten, want tegen zes uur begint hun rugbytraining, aan de Blaarmeersen. Allemaal goed en wel als Bart thuis is, dan haalt hij Merel op, en blijf ik in het clubhuis. Maar vandaag was Bart bezet, dus heb ik de jongens afgezet, ben terug naar huis gereden, net op tijd om Merel af te halen van de creche. We eten samen, ik smeer boterhammetjes voor de jongens, en we rijden terug naar de Blaarmeersen om hen op te pikken om half acht. Tegen dat we thuis zijn, is het acht uur. Merel in bed, jongens in de douche, en aansluitend ook in bed, uiteraard.

En dan is het half negen, en ben ik pompaf. Kan je het geloven?