Geplaatst op

Creepy halloweenconcertje

Iets wat ik nog vergeten bloggen was, was een fijn momentje van Merels muzieklab klas. Dat is zo een beetje het vervolg op notenleer, wat vroeger muziekgeschiedenis was, maar dan veel meer opengetrokken.

Met de verschillende klassen – Merel zit in een groep voor blazers allerhande – hadden ze elk een creepy soundscape bedacht. Wij, de ouders, waren welkom tegen zeven uur op het binnenplein van de Drabstraat, en om beurten ging het licht in een klas aan en hoorden we de muziek, allez ja, geluidstapijten. Knap gedaan!

En toen keken Merel en ik even naar elkaar, en stelde ik voor om gewoon ergens iets vettigs te gaan eten, nu we toch in ’t stad waren. Merel koos voor Burger King en dus gingen we met zijn drietjes naar de Korenmarkt. Het was nog steeds een ongewoon warme avond, we hadden niet eens jassen aan.

Héérlijke avond!

Geplaatst op

Samenspelgedoe

Merel is van haar pure notenleer vanaf, maar moet sinds dit jaar dan wel samenspel doen en muzieklab+, iets waarvan ik zelf niet helemaal goed weet wat het precies inhoudt.

Voor samenspel was het nogal moeilijk: Tomma – Merels blokfluitleerkracht – heeft wel verscheidene blokfluitconsorts, maar nog niet op niveau van Merel. Volgend jaar zullen ze wellicht wel met voldoende zijn om een eigen samenspelgroepje te hebben, maar nu was het dus wat rondvragen. Tomma kwam met de suggestie om op woensdagnamiddag aan te sluiten bij Wolfs vroegere samenspelleerkracht, Inge, en die zag dat ook gelukkig wel zitten. Alleen… die les was in de Poel van half vier tot half vijf, en Merel had dan om vijf uur in Evergem voor muzieklab+, iets wat ik gewoon niet kan halen.

Enne… Ze heeft al één keer die klas muzieklab+ meegevolgd in Evergem, en ze kwam huilend thuis. De klas was voor gemengde instrumenten en de vriendinnen waar ze zo graag bij wilde zitten, volgen muzieklab+ voor piano. En de vervelende jongens waarvan ze zo blij was dat ze er vanaf was in de notenleer, zaten toch ook wel in die groep, zeker?

Maar nu hadden we het perfecte excuus om naar een andere klas muzieklab+ te verhuizen: er is eentje op woensdag van vijf tot zes in de Poel, specifiek voor blaasinstrumenten. Hah!

Een kort belletje naar het secretariaat zorgde ervoor dat ze simpelweg getransfereerd werd, en vandaag had ze dus haar eerste bijzonder volle woensdag.

Ze heeft namelijk les tot 12.05 uur, blijft dan met Lieze en een hele reeks andere leerlingen op school eten en heeft van 13.00 uur tot 15.00 uur toneel op school. Dan pik ik haar op en zet haar tegen half vier af aan de Poel. Vandaag ben ik rustig ’t stad in gegaan, want ik had haar beloofd dat ik haar om half vijf weer ging oppikken om te tonen waar ze even kon gaan zitten in haar half uurtje pauze – er is een soortement reftertje voorzien – en waar ze dan moest zijn om vijf uur voor haar volgende les. Vandaag ben ik dan ook gewoon gebleven in de Labath en heb haar om zes uur weer opgepikt. En jawel, deze keer kreeg ik een breed lachende Merel te zien. Het samenspel was een behoorlijke uitdaging gebleken, maar dat lukt wel. En de groep in muzieklab+ viel blijkbaar bijzonder goed mee, net als de leerkracht. Ze zag het volledig zitten, oef.

Maar ze gaat dus wel een loodzware woensdag krijgen, want ze is maar thuis tegen kwart na zes. Tsja…

Geplaatst op

Zalige zaterdag

Om negen uur stond ik met Merel in Evergem, voor haar eerste notenleerles. Nee, muzieklab heet dat tegenwoordig :-p Ik geef het toe, ik ben weer gewoon naar huis gereden en heb eerst koffie gedronken en zo. Maar om elf uur viste ik haar weer op, en gingen we nog samen even naar de zaterdagse markt in Evergem. We liepen rond, kletsten, kochten vier bakjes aardbeien omdat de confituur er aan het doorvliegen is, en toen kwamen we aan het snoepenkraam. Waar Merel me met grote ogen aankeek: of ze alsjeblief een zakje van die omabolletjes kreeg? Ik zei van ja, als ze zelf kocht tenminste, en ik stak haar twee euro in handen. Normaal gezien wordt ze dan helemaal verlegen en wil ze het niet meer doen, maar deze keer stapte ze resoluut op het kraam af en bestelde haar 250 gram bolletjes, met de glimlach. Tsja…

We reden naar huis, Bart kookte, en we stapten met zijn tweetjes de fiets op naar het Citadelpark. Daar was vanaf twee uur een en ander te doen van Pokémon GO!, en nerds als we zijn spelen Bart en ik nog steeds dat spelletje. Alleen… We kwamen er net voor tweeën aan, en zagen dat er een en ander bezig was, dat stipt om twee uur stopte! Het was van elf tot twee, en niet omgekeerd. Meh. We lieten het aan ons hart niet komen, vingen de nodige beestjes, deden een paar raids, maakten er een mooie wandeling van, en dronken koffie op een terrasje in het bos.

Om half vier fietsten we weer naar huis, en daar was intussen Arwen ook, die prompt werd ingeschakeld om mee aardbeien te snijden voor de confituur.

En voila, weer zes extra potten. En het doet deugd om al mijn kuikens onder mijn dak te hebben.

Zo van die zaterdagen, ik kan daar wel mee leven, ja.