Acta Diurna de muliere ludenti
Morgen is het Marleens verjaardag, en ze had al eens laten vallen dat ze een lichtere muts wilde voor de zomerdagen zoals die tegenwoordig zijn. Ha, dacht ik, dan maak ik er toch eentje voor haar verjaardag?
Haar favoriete kleuren zijn zowat geel en groen, ze houdt van bloemen, en voilà: een muts voor Marleen, met een Suzanne-met-de-mooie-ogen.
Nu maar hopen dat ze ze mooi vindt, maar ik vermoed van wel, ja.
Traditioneel doen Gwen en ik iets rond onze verjaardag. Ik was gisterenavond niet thuis, maar vrijdag of maandagavond kon wel, had ze gezegd. Maar waarom geen ontbijt op haar verjaardag zelf? Ze moest even denken, maar de kinderen zaten toch allemaal in de examens en gingen niks speciaals doen, en dus was het de ideale gelegenheid om af te spreken.
We gingen naar de Et Alors in de Jan Breydelstraat, waar vroeger Naturel zat. Dat is nu helemaal de sfeer geworden van een Frans café, compleet met de kleine tafeltjes en alles.
Een echte ontbijtzaak is het niet, want je kan de brunch maar krijgen vanaf 10.30 uur, maar dat bleek eigenlijk geen probleem te zijn. We zaten heerlijk te kletsen bij een goeie kop koffie, Gwen kreeg een verjaardagsmutsje, het traditionele boeket van 53 rozen intussen, en nog een assortiment zeep en dergelijke van Wondr.
En ja, het werd alweer een fijne voormiddag, maar ik had niks anders verwacht. Ik heb haar nog naar huis gebracht want zij was door de gietende regen met het openbaar vervoer gekomen, en ook daar deden we nog een kletske.
Zo van die vrienden voor het leven, dat is wijs, ja.
Toen collega Lana had gezien wat ik gemaakt had voor Louise-Anne, zag ze zo’n mutsje voor haar Isaac ook wel zitten. Die is nu een maand of zes, denk ik, en kan zo’n mutsje wel gebruiken in de herfst. Het liefst dan ook in herfstkleuren, zei ze, maar dan misschien niet met een bloemetje, want dat is zo meisjesachtig. En dus werd het er eentje met enkel herfstblaadjes. Ook wel goed gelukt, vind ik.
Vrijdagavond toonde ik aan Gwen, toen we na het toneelstuk nog iets gingen drinken, het mutsje dat ik voor het dochtertje van Louise-Anne had gemaakt.
“Zo ongelofelijk schattig!” had die uitgeroepen, “ik wil er ook wel zo eentje!” U vraagt, wij draaien. Ik had nog zwart garen liggen – die kleur wilde ze het liefst – en dus had ik vandaag alweer een mutsje klaar: in een vrij licht materiaal, het is geen wintermuts maar eerder zo’n herfst- of lenteding, goed voor op de fiets.
En ja, ook deze is best wel geslaagd, vind ik…
Louise-Anne, een hoogzwangere collega én oud-leerlinge, grapte toen ze me bezig zag voor de breiclub dat ze wel een mutsje wilde voor haar dochter.
U vraagt, wij draaien: met zo’n breiring is zo’n mutsje bijzonder snel gemaakt, dat duurt geen uur. Ik zocht even en vond een zeer fijn patroontje voor zowel een bloemetje als de blaadjes, en een half uurtje later was ook dat in orde. En zeg nu zelf: dat is toch mega schattig? Ik heb het voor de foto eventjes op een knuffel gezet.
Ik gaf het cadeautje mee aan haar oudste zoon die bij ons zit, en kreeg prompt een heel enthousiast antwoord terug. Dus yup, geslaagd!