Dat het een drukke, maar fijne dag was, vandaag.
Sinds gisterenavond heb ik mijn moto terug, en dus kriebelde het gigantisch om ermee te gaan rijden. Omdat mijn polshorloge platgevallen was en er eigenlijk toch een barst in het glas zat, vond ik het tijd voor een nieuw. Ik ben altijd al zot geweest van Danish Design, en dus keek ik waar in Gent je dat merk tegenwoordig kan vinden. Onder andere in de Mageleinstraat, zo blijkt. Dubbele win, want ik had hier nog steeds een bon van Cora Kemperman liggen, die ik van mijn metekindje heb gekregen. Laat die winkel nu toch wel schuin tegenover Nachtergaele, de uurwerkwinkel, liggen, zeker? En ook ideaal was dat ik intussen ook even langs Decor Design kon passeren, een winkel met handtassen en hebbedingetjes die momenteel aan het uitverkopen is, omdat de eigenaresse met pensioen gaat.
Ik dus rond half elf (eerst de kuisvrouw nog wat geholpen met opruimen) de moto op, naar ’t stad. De motorparkeerplaatsen aan het Braunplein zijn uiteraard verdwenen, maar er is niet echt ergens iets in de plaats voor gekomen. Mijn helm kan ik aan mijn motor zelf vasthangen met een stevig slot, maar die dikke motorvest moet ik dus wel meezeulen. Een tip voor de stadsdiensten: zet eens ergens in het centrum (onder de stadshal, of bij de fietsenstalling onder de Sint-Michielsbrug of zo) een blok kluisjes? Ideaal voor het dikke gerief van de motorrijders, maar ook voor mensen die komen winkelen met de tram, en op die manier niet de hele dag met tassen moeten lopen zeulen, of voor toeristen die toch nog een weekendtas bij hebben. Wedden dat ze succes hebben?
Soit, ik dus de Mageleinstraat in. Bij Decor Design heb ik voor vijf euro een prachtig rood leren mapje voor foto’s gekocht, ideaal voor het vaderdagcadeau voor mijn schoonvader. Daarnaast ook nog een ‘handje’ voor ringen (2 euro), een briefopener voor een euro omdat ik hem zo schattig vond, en een onderhoudssetje voor mijn rode leren boekentas.
Daarna ben ik naar Nachtergaele gestapt, waar de verkoper met een schattig Frans accent me liet zien wat hij liggen had van Danish Design. Dat bleken eerder de klassiekere modellen te zijn, en niet echt mijn ding. Maar toen viel mijn oog op de collectie van Xen, en meer bepaald een vierkant, pikzwart uurwerk met geniaal wijze wijzers. Verkocht! Iets meer dan ik in gedachten had, (119 euro) maar bon.
En dan uiteindelijk naar de Cora Kemperman. Ik had me voorgenomen om enkel mijn bon op te gebruiken, omdat ik vind dat ik eigenlijk al genoeg kleren heb, en dus principieel niks meer bijkoop, tenzij pakweg een jeans omdat de vorige versleten is. Maar toen vond ik een zwart gedrapeerd Tshirt (‘met een kotsbakje’, zoals een van mijn leerlingen het noemde) dat me ongelofelijk goed stond, voor 39,99 €, in een heel fijn stofje. Tsja. En viel mijn oog ook op een mouwloos topje met speciale halsuitsnijding, voor amper 15 euro. Ik heb het uiteindelijk ook gekocht in het fel petroleumblauw en het zwart, omdat dat precies het soort dingen is dat ik draag om les te geven, en de kwaliteit altijd onberispelijk is. Hey, ik heb Tshirts van Kemperman die intussen acht jaar oud zijn, heel vaak gedragen worden, en waar nog totaal niks aan te zien is. Intussen kan ik quasi zelf een winkel beginnen, zoveel gerief heb ik van haar. Dinsdag heb ik in de kringwinkel trouwens een enkellang paars kleedje met lange mouwen in stretchtricot van haar gevonden, voor vijf euro. Joink! Ik ga overigens proberen om de eerste dag van de solden daar meteen te staan, want ik heb mijn oog laten vallen op een prachtige lange donkergrijze wollen vest die ik kan gebruiken deze winter (de vorige is helemaal gepluisd), maar honderd euro is me te duur.
Enfin, ik met een bijzonder blij gemoed terug naar huis, afgeklokt net onder de twee uur, rijden inbegrepen. Nee, ik winkel dus niet graag, bij mij moet dat functioneel zijn.
Ik was net op tijd om champignons te snijden (twee soorten), een ajuin te snipperen en alles in een pan te kieperen, intussen met rauwe ham gevulde pasta te koken en een kaassaus te maken, en dat alles in een ovenschotel onder de grill te schuiven om te laten gratineren. Xavier kwam namelijk tegen één uur eten en daarna koffie drinken. Lang geleden dat we nog eens rustig konden kletsen, eigenlijk.
Om half drie heb ik hem mee de moto op gezeuld, om hem Barts kantoor even te laten zien. Ik ben daar toch nog altijd apetrots op, op dat gebouw van hem. Op die manier was ik nog net op tijd om de kinderen van school af te halen, en ze zelfs een ijsje van de ijskar te geven. Ha ja, dat zijn de voordelen van te voet te zijn ^^
Thuis viel het me op dat het ganse leven zich bij deze zalige temperaturen automatisch naar buiten verplaatst: huiswerk, knutselen, spelen,
verbeteren, dutten… Alleen was Merel zodanig hard aan het slapen dat ze ook nog geplast heeft, op het twee dagen oude buitenligmatrasding, waarop staat dat je het niet kan wassen. Zucht. Enfin, het heeft een wasbeurt op ‘dons’ perfect overleefd, gelukkig maar.
