Ik heb toch wel behoorlijk wat opgestoken tijdens mijn fotografievakantie in Saleich, met Monica Monté (google maar als je interesse hebt).
Ik heb dat ook zondag even gedemonstreerd aan ons pa, gewoon met mijn iPhone, dus nog niet eens met een instelbaar toestel. Ik dacht dat ik wel kon kadreren, Monica heeft me laten zien dat ik er eigenlijk de ballen van kon.
Neem nu de grote vijver daar in park Halfweg. Dit is een doodgewone, platte foto van het water, zoals ik die wellicht vroeger zou genomen hebben.
Een gewone, platte, nietszeggende foto die ook totaal niet weergeeft wat er daar zo mooi was.
Voor de tweede foto ben ik achteruit gestapt: meer blauwe lucht, meer omkadering. Monica zei dat ik inderdaad vaak te dicht op mijn onderwerp wil fotograferen, dat ik beter achteruit stap.
Ik heb er ook diepte aan toegevoegd: het muurtje in de voorgrond is op zich misschien niet fotogeniek, maar het geeft wel veel meer diepte aan de foto. De foto is meteen al zo plat niet meer.
Toen dacht ik: ik ga verder kijken. Ik ben wat verderop gaan staan en heb nog steeds dezelfde vijver met hetzelfde muurtje getrokken maar van wat meer opzij, en ik heb er nog een laag aan toegevoegd, zijnde de bomen. Meteen is er nog een pak meer diepte: laag 1 is de bomen, laag 2 het water, laag 3 de bomen op de achtergrond. Een ideale foto heeft minstens drie lagen, wist Monica me te vertellen.
En dan heb ik die foto nog even bijgesneden voor instagram:
Ik vind dat een nog betere foto, doordat die stam er niet meer opstaat en die de foto niet meer afsnijdt. Jawel, hetzelfde plekje, dezelfde foto als de eerste, eigenlijk feitelijk. Ik zet ze nog even naast elkaar. Zelfde moment, zelfde toestel.
U moest al op weg zijn naar een fotografieles!
