Geplaatst op

Stevig dagje

Terwijl Bart eerst de kleintjes afzette en dan met Wolf naar de orthodontist reed – hij gaat wel degelijk een beugel moeten dragen, zijn tanden staan schots en scheef – reed ik naar school voor een dagje klassenraden. Die van zes en aansluitend vijf gingen eigenlijk verrassend vlot vooruit, waardoor we een pak vroeger klaar waren dan verwacht. Fijne meevaller! Tussendoor had ik nog even staan oefenen met de leerlingen die muziek gaan brengen op de proclamatie.

Ik fietste vrolijk tegen drie uur naar huis, en had nog tijd voor een klein tukje – ik ben doodop, eind-van-het-schooljaar-op – voordat de kinderen thuis kwamen. Tegen half zes stond ik in de sporthal van de Bourgoyen voor de voetbalmatchen van onze leerkrachten (m/v) tegen de zesdes, en daarna reed ik weer even naar huis om het verslag daarvan snel online te zetten. Kwestie van kort op de bal te spelen.

Tegen half negen was ik opnieuw op school voor de onvolprezen barbecue van de zesdes. We hadden ongelofelijk veel geluk met het weer, konden de hele tijd buitenzitten, en ik genoot van scampi, halloumi en fijne gesprekken met mijn leerlingen. Het was een fijne lichting dit jaar, echt waar.

Tegen half een hebben we ze buitengekuist, en ik ging niet lang blijven, moe zijnde en al…

Tsja. ’t Is dat het leuk was, zeker?

Geplaatst op

Een stevig gevulde dag

Deze morgen was ik al paraat op school iets over half negen: klassenraden van zes en vijf. Tussendoor probeerde ik nog wat examens van de vierdes te verbeteren, die deadline ligt pas op zondagmiddag.

Enfin, stevig gedelibereerd, alle prijzen vastgelegd voor de proclamatie (en er stevig in gesnoeid), een broodje gegeten, verder gedelibereerd, en tegen vijf uur klaar om even naar de voetbal van de leraars tegen de zesdes te gaan kijken. Ik wilde echter nog wel even langs huis, want de kinderen waren intussen thuis, en vanavond ben ik er ook al niet… Tot mijn grote verbazing was het intussen buiten schitterend weer geworden, en ik ben heel even blijven hangen, en heb mijn fototoestel in de handen van een leerlinge gestoken. De match van de mannen heb ik daarentegen wel nog volledig gezien.

Het verslag, met de foto’s, vindt u zoals altijd op de website van de school, ik ga het geen twee keer schrijven :-p

Na de voetbal reed ik netjes terug naar school met een auto vol leerlingen, want -alweer een traditie- het was tijd voor de zowat enige barbecue op een jaar voor mij: die van de zesdes. Het was andermaal een zeer fijne, gezellige bedoening, vooral ook dankzij het weer waardoor we in de binnentuin zaten.

Verslag staat hier.

En toen… Toen heb ik me laten overhalen voor de start van een tweede traditie, na vorig jaar: de ‘I love Summer’ in jeugdhuis ’t Choseken. Toen was het na de proclamatie, nu dus na de barbecue. Omdat alle toenmalige vijfdes me toen gezien hebben, vonden ze dat ik nu ook moest komen. Ik heb dan maar Dawn opgebeld, omdat ik vreesde dat ik daar alleen ging staan, en die lag tam te wezen in haar zetel, maar zag het wel zitten als ik haar ophaalde. Enfin, ik dus op de fuif, en ik heb me andermaal echt goed geamuseerd, vooral dan met de leerlingen van vorig jaar die me toen hadden meegesleept. Het was nota bene drie uur tegen dat ik in mijn bed lag. Dansen zat er deze keer niet in wegens een nog steeds behoorlijk pijnlijke voet, maar dat mocht de pret niet drukken.

Soms slaagt ne mens er nog onverwacht in zich jong te voelen op zijn 44ste…

Geplaatst op

Van deliberaties, voetbal en barbecue

Het ene was al plezanter dan het andere vandaag, maar alle drie hadden ze wel met het werk te maken.

Na examens – oef! – komen dus deliberaties, en dat betekent wachten, sloten slappe koffie zuipen en bijbehorende koekjes fretten, kletsen met de collega’s, nog meer wachten, en als het dan eindelijk aan jouw klassen is, discussiëren, wikken, wegen, argumenteren, tegenargumenteren, notuleren, en uiteindelijk beslissen. Tsja.

Tijd om te eten was er niet, want ik wilde om 12.00u met twee leerlingen die iets spelen op de proclamatie, nog oefenen. De schoolpiano is eigenlijk steendood en had al lang begraven moeten zijn, en dus trok ik met de leerlingen in kwestie naar de pianist thuis, zodat we tenminste deftig konden oefenen. Het klinkt goed, echt wel. Ik repte me uiteindelijk terug naar school, net op tijd voor deel twee van de deliberaties vandaag.

In de late namiddag was er dan de leraren-leerlingenminivoetbal, waarbij de leraren, zowel dames als heren, nog steeds ongeslagen zijn tegen een team van achttienjarigen. En nee, ik heb niet meegespeeld – zijdezot! – maar wel foto’s genomen. Het verslag staat, mét foto’s dus, op de schoolwebsite.

Daarna ben ik even langs huis gegaan, en prompt naast Merel in de zetel in slaap gevallen. Iets te laat, maar wel met volle goesting ben ik dan naar de barbecue van de zesdes getrokken, en ik heb me echt goed geamuseerd. Ik heb eigenlijk niet eens met mijn collega’s gepraat, ik ben meteen tussen mijn zesdes gaan zitten, en heb ongelofelijk goed gelachen! Bende idioten! Maar ik ga ze wel missen, mijn zesdekes.