Ik heb het gehad met dat binnenzitten in mijn kot, en aangezien je nu weer je iets verder mag verplaatsen om je te ontspannen, stak Wolf mijn fiets in de koffer en reed ik naar Oostakker/Lochristi om er een toertje van 10 caches te doen, de Jona&Lien die er door hun ouders ter ere van hun huwelijk is gelegd. Mooi verzorgd, onderhouden en origineel, wat wil ne mens nog meer?
Ik was natuurlijk weer even vergeten dat Meulestee brug dicht is, maar het veer is ook altijd leuk natuurlijk. Ik nam dat van Terdonk en stond toch wel 20 minuten te wachten, terwijl er stapels fietsers aanschoven en ik eigenlijk de enige auto was.
Ietsje voorbij het veer, langs een jaagpad langs de Moervaart, pikte ik al een eerste cache op, en dan ging het verder naar Mendonk en Zaffelare, waar ik de fiets uit de koffer haalde. Het weer was prachtig, de caches afwisselend, en twee snoodaards lieten zich niet vinden. Zeg nu zelf, begin maar te zoeken in dit hoge gras!
Voor een andere cache was ik dan weer blij dat ik een fietsrekker bij had zodat ik kon vissen zoals op de kermis. Serieus!
Daarna kwam ik bij een eenzame bunker uit de tweede wereldoorlog, en toen ik die beklom, werd ik even heel emotioneel. Er lag namelijk, uit het zicht vanop de grond, een boeket witte rozen, duidelijk van gisteren op Bevrijdingsdag. Iemand had dus zelf, zonder poeha of tralala, op zijn manier de soldaten willen herdenken en bedanken.
Ik had trouwens al gezien aan de sporen in het gras dat er nog cachers op pad waren, en effectief, ik passeerde een koppel met gps en rugzakjes en hond, en dat bleken Kurt, Carine en Basiel de hond te zijn, samen Kucaba, die ik ken van hun prachtige caches in Wippelgem. We raakten aan de praat – op anderhalve meter afstand – en besloten om samen verder te cachen. Intussen had ik trouwens een berichtje gekregen van de legger en zijn we ook de twee ontbrekende caches gaan zoeken met een tip: gevonden!
Heel sympathieke mensen en heel fijn om samen te cachen!
In het naar huis rijden heb ik nog een drietal losse caches gezocht, en tegen acht uur was ik thuis. Een lange middag, behoorlijk moe, maar wel helemaal ontspannen. Zalig!
