Geplaatst op

Een middagje Melle op den bots

“Goh, mama”, kwam Kobe gisteren af, “jij hebt toevallig geen zin om morgennamiddag te gaan cachen in Melle?”

Euh?

Blijkt dat hij voor een werkcollege van plantkunde in de proeftuin in Melle moest zijn, en van bij ons is dat een behoorlijk eindje fietsen. Hij had geluk: ik moet de maandagnamiddag niet lesgeven, en ik kon wel een paar uurtjes missen, die ging ik dan ’s avonds wel inhalen.

Voor mij was het ook nog ideaal: ik kon in de buurt drie mooie, reeds uit elkaar gehaalde boekenkastjes ophalen die perfect zijn voor het appartement, maar uiteraard kan ik die zelf niet dragen. Wij dus wat vroeger vertrokken, die dingen in de auto gepropt – het kon er nét in – en wijle weg.

Om vier uur werd Kobe aan de proeftuin gedropt en ik ging cachen. Heel veel succes had ik niet, het weer was ook niet bepaald om over naar huis te schrijven, maar ik vond wel enkele caches en ik ontspande ook weer helemaal.

En Kobe, die was helemaal in zijn nopjes omdat hij niet dat eind had moeten fietsen.

Win-win, toch?

Geplaatst op

International Geocaching Day

Bij het geocachen kan je ook souvenirs verdienen, gewoon kleine beloningen voor speciale taken – zoals een bepaald aantal caches halen in een maand, of eentje wegsteken, of zo veel dagen op rij cachen… – en ook per land of streek waar je geweest bent. Een van die souvenirs is International Geocaching Day op 19 augustus – vandaag dus – en elk jaar houdt VCX1302 daarom een bijeenkomst van cachers in Melle: leuk om elkaar te zien én meteen een cache voor de dag.

Een andere reeks was ‘Wheel of Challenges’ waarbij je, voor de moeilijke souvenir, in de maand augustus acht verschillende cachetypes moest halen, waaronder dus een ‘event’. Ik had die nog nodig, en dus reed ik tegen zes uur naar ons pa voor een lange babbel over de jamboree en Berlijn en nog een hoop andere onderwerpen – ik was nog niet bij hem langsgeweest sinds we terug waren, schande – en reed daarna door richting Melle. Ik dacht: ik laat eventjes mijn gezicht zien, zeg hallo, babbel wat, en rijd tegen half acht naar Gentbrugge voor het laatste nodige type cache, een letterbox hybrid.

Wat graadt ge: het was kwart voor negen tegen dat ik daar weg was, na lange babbels met onder andere organisator VCX1302 en roemruchte cachers Styxcaver en Kejoti. Resultaat: het begon al te schemeren daar in Gentbrugge in het bos waar ik moest zijn. Gelukkig kon ik de majestueuze kastanje vrij snel lokaliseren, vond ik de bewerkte dode boom ernaast, kon ik de uitgesneden kevers en de totemnaam nog net zien, berekende ik de coördinaten en ging in de schemering zo’n 350 meter verder gaan zoeken bij het lichtje van mijn gsm. De stash lag gelukkig op knal het nulpunt op een logische plek, zodat ik hem onmiddellijk had.

Soit, het was tegen tien uur tegen dat ik thuis was, maar wel met een grote grijns op mijn gezicht. En dat souvenir? Dat is binnen, tiens!

Geplaatst op

Quizje in Melle

Een tijd geleden had Eddy gevraagd of we niet mee kwamen quizzen in Melle, voor de plaatselijke VLD. Amusante quiz op deftig niveau, had hij beloofd, en hij had niet gelogen.

We waren wel maar met vier omdat onze nummer vijf ziek was, maar bon, het team zat met Eddy, zijn dochter, Nicolas en ikzelf best wel goed rond. En het deed opnieuw deugd om te quizzen, ik doe dat dus echt wel graag.

We hebben vooral gigantisch gelachen met het feit dat onzen Eddy zelf ook een quizvraag was! We kregen namelijk vier Eddy’s en moesten de juiste foto bij de juiste naam zetten. De rode kop van Eddy was memorabel…

En ook Nicolas was weer zijn eigen charmante zelf met zijn gespeel met de hapjes…

Enfin, alweer een zeer aangename avond gehad. Oh, en de uitslag? Tweedes, na een andere ploeg die we kennen van in het SQ. We stonden twee punten achter en bleven op achtervolgen aangewezen, om uiteindelijk op een punt of vijf te stranden. Tsja.

Maar een boekenbon van 25 euro van de Standaard is zelfs meer dan de avond me gekost heeft, dus helemaal al win-win!

Geplaatst op

Zonnegroet

Soms moet je een beetje zot zijn, toch?

Deze ochtend kwam Merel me om half zes wakker maken, om zes uur zaten we in de auto, om half zeven stonden we samen met een twintigtal andere idioten op een verlaten baantje in Melle.

Het is vandaag namelijk International Geocaching Day en ze wilden vandaag vooral het record breken van het maximale aantal mensen ter wereld die aan het cachen zijn vandaag. Een cacher uit Melle had het idee opgevat om al een event te doen bij zonsopgang: door je aanwezigheid heb je een cache gevangen op zo’n ontmoeting met allemaal andere cachers. Het was fijn, het was gezellig, het was vooral vroeg. De zon hebben we niet zien opkomen door een wolkenstrook vlak boven de horizon, maar dat deerde niet. Ik kreeg zowaar een haak voor mijn hengel en een nieuwe trackable en ik heb echt wel goed gebabbeld. Merel wist wat te verwachten en vond het ook helemaal niet erg.

Het plan was om daarna te gaan ontbijten, maar blijkbaar kan je in het Gentse op zaterdag zo goed als nergens terecht voor 9.00 uur. We zijn dan eerst nog maar enkele caches gaan zoeken, zo hoort dat op zo’n geocache dag.

Iets over negen zaten we in de buurt van de Dampoort in Clouds in my Coffee, een ongelofelijk aangenaam ontbijtplekje. Merel genóót! Ze glunderde bij haar warme melk met honing, haar croissantje, haar eitje met soldaatjes en haar kom héérlijke yoghurt met fruit en notenmix.

Die dochter van mij, dat is zo een ongelofelijk dankbare voor dat soort dingen he…

En tegen half elf waren we weer thuis met nog een ganse dag voor ons, en het gevoel dat we al een halve dag achter ons hadden!

Geplaatst op

Namiddagje struinen in Melle

Er zijn zo van die mensen met wie ge wreed graag zo ne keer ne namiddag afspreekt om bij te kletsen, met een taartje en een koffie, of zelfs dat niet.

Bij veel mensen is dat veels, maar veels te lang geleden. En dan wonen die mensen bijvoorbeeld al twee jaar in hun eigen huis, en zijt ge daar nog nooit geweest. Awel, dat is een schande. En bij sommige mensen kunt ge dat gelukkig ook goed maken.

Vandaag stond ik dus rond half drie in Melle en gingen we meteen, ondanks de warmte, een wandeling van een kilometer of vier maken om te geocachen en intussen, welja, honderduit te tetteren want dat was veel te lang geleden. We liepen doorheen Melle, bekeken vanalles, zochten de nodige caches en tussenpunten en eindigden met een taartje op Jesses terras bij hem thuis, met een goeie koffie erbij.

Het werd een zeer aangename middag: sommige mensen blijven vrienden, ook al ziet ge ze niet vaak. En sommige oud-leerlingen worden ook echt vrienden. Gelukkig maar.