Zoals elk jaar is er het nieuwjaarsfeest van Wijs: een fijne locatie, eten in overvloed – de laatste jaren vaak foodtruckprincipe – een goeie DJ, en om 19.00 uur speech van Bart en aansluitend een aantal ‘awards’ uitgereikt door de mensen zelf. Dikke fun, elke keer weer.
Vorig jaar was ik er niet bij, wegens te moe en te ziek, maar deze keer dus wel, in de gebouwen van Watt. Bart had – zoals altijd – een zeer drukke week, en dus ging ik wel twee boeketten bloemen halen. We hebben een prima bloemist hier op Wondelgem, da’s een gemak. Tegen half vijf had ik dus twee grote rood-witte – kwestie van in de Wijs-stijl te blijven – boeketten in huis. Toen ik om vijf uur Kobe ging afzetten op de muziekles, belde Bart me: of ik al om die bloemen was geweest? Euh, ja? Dju, want hij moest nog een derde boeket hebben. Bon, ik dan maar gebeld naar de bloemist dat ik nog zo’n derde boeket moest hebben, en of ze het klaar konden leggen. Helemaal in orde, boeket drie ook klaar.
Bart kwam tegen zessen thuis, kleedde zich om, nam bloemen en flessen champagne die hij zelf voorzien had, mee, en spoedde zich naar Watt. Ikzelf kleedde me ook rustig om, en was er netjes tegen zeven uur, zodat ik de speech nog kon meemaken.
Al een chance, want Bart deelde champagne uit aan zijn managementsteam en meest gewaardeerde medewerkers, deelde bloemen uit aan de vrouwelijke leden, en… aan mij. Jawel. Hij vermeldde er trouwens ook nog bij dat ik ze zelf gaan halen was, die bloemen, met algemeen gelach tot gevolg.
Tsja. Ik vond het ontzettend lief, en heb nu dus een mega boeket in roodwitte kleuren staan. Ik vind het helemaal niet erg!
En het feestje? Goh, op vrijdag is dat geen optie, eigenlijk, ruggewijs, en dus waren we beiden om elf uur thuis, lagen in de zetel onder een dekentje, en keken naar een True Detective. En dat, dat was meer dan wijs genoeg.
