Na drie dagen liggen onze routines hier blijkbaar al vast: slapen tot negen uur, rustig opstaan, ontbijten, nog wat lummelen op de kamer, en naar het zwembad.
Tegen één uur gaan eten, dan siësta, en rond een uur of drie – half vier opnieuw naar buiten, deze keer richting de zee. Merel heeft nog nooit in de zee gezwommen, en daar wilden we duidelijk verandering in brengen. Eerst was ze dan ook wat huiverachtig: “Mama, dat gaat diep zijn!” “Mama, ik vind die golven niet zo leuk!” “Mama, dat smaakt zo vies!” Tsja… Maar na een tijdje vond ze het heerlijk: spelen met de broers in de zon, in het zand, putten bouwen, broers ondergraven, dat soort dingen. En dat allemaal terwijl het heerlijk warm is, en je ook in de zee niet staat te bevriezen.
Ik had mijn handdoek in de schaduw van een van de parasols gelegd, het zand zelf was gewoon gloeiend heet, en de dame die eigenlijk aan de parasol lag, lag toch te zonnen. Bart was in de bar gaan zitten, op een plekje waar hij ons perfect kon zien zitten en vice versa.
En toen kwamen twee blonde Duitse jongetjes al stamelend met een luchtmatras: of wij ze niet wilden? Euh, ja? Ze gingen morgen toch naar huis, en gingen die dingen niet mee nemen. Ik had gisteren inderdaad met de mama gesproken, en die was blij dat ze eindelijk tegen iemand Duits kon praten, want ze kon eigenlijk amper Engels. Ik had haar toen aangeboden om, als ze ergens niet uit haar woorden geraakte, te übersetzen, zonder probleem.
Bon, er moest dringend gespeeld worden met de nieuw verworven luchtmatras, en het bijhorende blauwe bootje waarvan de bodem kapot was.
Al bij al was het half acht voor we eindelijk gedoucht waren en aan tafel zaten. Ik stak daarna Merel in bed, en we gingen nog iets drinken met de jongens in de lobby. Met de computers en iPads, uiteraard. En Bart? Die struint door de gangen met zijn krukken, maar het lukt beter en beter om ze even weg te laten. Oef.
Toen de jongens in bed zaten, zijn Bart en ik nog in de lounge blijven zitten, op ’t gemakje wat computeren. Toen hij echter plat wilde liggen met zijn been, ben ik nog voor een nachtwandelingetje langs het strand gegaan. Prachtige volle maan, trouwens.