Geplaatst op

Beetje anders dan gepland

Welja, soms maak je plannen voor een dag en draait het net ietsje anders uit.

Vandaag ging ik normaal gezien op stap gaan met Véronique om te geocachen, en we hadden de plannen al bijgesteld: niet ergens in de blakke veld, maar wel naar Terneuzen voor een reeks labcaches, want het ging miezeren en af en toe een bui, zeiden ze. Maar eerst moest ik ons pa om één uur afzetten in het ziekenhuis voor nog een slokdarmdilatatie. Ik kon hem dan rond een uur of zes wel weer oppikken, het was een dagopname en hij is toch versuft van de verdoving. Om half twee kon ik dan Véro oppikken aan het station, of eigenlijk gewoon in de Kringwinkel in de Clementinalaan, want ik kon geen precies uur zeggen. Ik zou haar dan wel bellen.

Euhm.

In het ziekenhuis wisten ze me plots te melden dat het misschien wel onder de noemer dagopname viel, maar dat er geen bedden vrij waren en dat dat ook niet hoefde, en dat ik hem om half drie gewoon opnieuw mocht komen ophalen in de wachtkamer. Oi?

Ik had dan ook nog eens mijn telefoon niet bij, zodat ik op goed geluk naar de Clementinalaan reed en daar gelukkig wel Véro in de Kringwinkel trof. Intussen was het beginnen regenen, zodat we eigenlijk eerst gewoon naar huis gereden zijn om daar koffie, respectievelijk thee te drinken en tegen half drie pa weer op te halen. Ze ging dan ook wel mee hem terug afzetten in Lovenbos. Intussen was het overigens af en toe aan het gieten, zodat zij in haar lichte zomerjurkje, met sandalen en zonnehoed – zonder regenvest – ook niet ideaal gekleed was om alsnog te cachen.

We pikten er wel eentje op onder de baan, daar in Lovendegem, en ik was blij dat ik voor elk een regenjas had meegenomen, want we waren goed nat, ja. Maar er zijn daar twee kringwinkels op de Grote Baan – Véro maakt er een punt van zo goed als nooit nieuwe kleren te kopen, alleen tweedehands – en daar gingen we uitgebreid snuisteren. Zij vond twee knappe jurken en een broek, ik vond warempel een olijfgroene jumpsuit die me wonderwel staat, een ketting van amper twee euro en zelfs een witte mannenhoed voor de volle 1.30 euro.

En intussen regende het vrolijk verder… We reden naar huis, kletsten daar nog wat, Bart maakte zijn fantastische pasta met tomatensaus en ik voerde haar tegen zeven uur naar haar volgende afspraak. Maar eerst had ze haar zomerjurkje gewisseld voor een van de net gekochte exemplaren, want jawel, zo warm was het nu ook weer niet meer.

En heb ik al gezegd dat het regende?

Geplaatst op

Zondagse geplogenheden

De eerste zondag in drie maanden dat ons pa niet meer in het ziekenhuis ligt, en dus de eerste zondag dat ik hem kan gaan halen. Wat dus gebeurde, tot zijn grote verbazing: hij dacht dat het zaterdag was ipv. zondag en was dus nog gewoon zijn krant aan het lezen.

Nu, hij had snel zijn schoenen aan, en meer moet dat niet zijn: nog wat later zat hij hier met de kinderen in de woonkamer en waren er kousen om te sorteren en op te vouwen. Na het eten ging hij buiten zitten, in de warmte: hij had de zon nodig, zei hij, hij had die in drie maanden niet gezien. Nu, in Lovenbos kan hij uiteraard wel buiten en wandelen en al, maar dat is te veel moeite…

Tegen half drie stonden we bij de kapper en dat was hoog tijd: zijn haar was gigantisch lang, en dan heb ik het vooral over wenkbrauwen, oren en neus. Maar bon, helemaal fris en proper stonden we een kwartiertje later weer buiten en was er koffie en taart, en kon hij daarna rustig het reisverslag van Canada lezen.

Yup, net als vanouds. Ik heb hem rond zes uur teruggebracht naar Lovenbos en afgesproken dat hij daar nog zeker blijft tot na de twintigste: dan is er nog éénmaal een dilatatie van de slokdarm, en aangezien dat een dagopname is en hij anders helemaal alleen thuis zou zijn, heb ik hem liever nog onder toezicht daar in Lovenbos. En daarna? Dat zien we dan nog wel weer.

Oef. Alweer zo ver.

Geplaatst op

Lovenbos

Ons pa is sinds vorige week vrijdag verhuisd vanuit het ziekenhuis naar een herstelkamer in Lovenbos, in Lovendegem. Dat was vrij plots, maar er was gewoon een kamer opengekomen en ze wilden die zo snel mogelijk vullen.

Jeroen heeft ons pa dan verhuisd, en blijkbaar is het heel moeilijk om in zijn huis in zijn kleerkast kleren te vinden, of handdoeken en zo. Soit, wij landden gisteren om 6.20 uur op Zaventem, zodat we om 7.45 uur hier in huis stonden, een kwartier later de eerste wasmachine aan het draaien was, nog een kwartier later alle valiezen uitgeleegd waren – anders blijft dat weken aanslepen – en ik nog wat later een tukje deed in de zetel. Ha ja, ik had amper een uur geslapen op het vliegtuig.

Maar Bart had intussen al boodschappen gedaan en ’s middags was er gewoon brood – man, dat smaakte! – zodat ik op het ritme van de was tegen vier uur bij ons pa stond in Lovenbos. Hij heeft er een heel ruime, lichte kamer met dus amper gerief. Ik ben dan met hem naar Zomergem gereden om extra kleren en materiaal: een toiletzak met zeep en shampoo en dergelijke, handdoeken en washandjes, wat extra T-shirts en nog twee schone broeken, twee pyjama’s, dat soort dingen. Hij heeft dan terug in zijn kamer meteen propere kleren aangedaan en mij zijn kleren meegegeven – extra was, yay! – zodat hij helemaal proper was.

Vandaag stond ik opnieuw om vier uur bij hem, deze keer met Merel erbij. We reden fluks naar Eeklo: een stapel nieuwe onderbroeken en onderhemden van bij de Zeeman. Hij vond dat hij nog genoeg had, maar die dingen waren van 30 jaar en 30 kilo geleden en helemaal uitgelebberd en versleten. Dat hij daar thuis mee rondloopt, dat moet hij zelf weten, maar niet daar waar andere mensen hem kunnen zien. Arm is hij er niet van geworden.

Ik wilde nog naar de C&A voor een propere zwarte broek, en in het korte eindje tussen Zeeman en C&A ligt toch wel een Standaard Boekhandel zeker? Twee kopen, derde gratis, en dus kreeg Merel twee boeken – wie zegt er nu nee tegen een lezend kind? – en kreeg ons pa al meteen een vervroegd verjaardagscadeautje waar hij zeer verguld mee was.

Bon, al bij al heeft ons pa nu toch wel een gevulde kleerkast daar in Lovenbos: vier broeken, vijf T-shirts, drie hemdjes met korte mouwen en een met lange mouwen – die mens draagt nu eenmaal graag hemden – en meer dan voldoende ondergoed. Hij kan eventjes voort, denk ik.

Volgende stap: terug naar huis. Want de afspraak met het ziekenhuis was dat ze daar in Lovenbos ook zijn eten nog zouden mixen om zijn slokdarm wat te sparen, maar dat doen ze dus blijkbaar helemaal niet. En dan is de vraag waarom hij daar nog lang zou zitten…