Ik geef het toe, ik blijf verliefd op mijn huis. Ik vond het 18 jaar geleden al de max, toen we het voor het eerst zagen en op een paar uur moesten beslissen of we 6 miljoen Belgische frank gingen uitgeven of niet. Ik heb er nog steeds geen moment spijt van.
Intussen zijn er al drie rondes van verbouwingen overheen gegaan. In ronde 1 pakten we de zolder aan en toverden die om in een bureau, compleet met nieuwe trap en al, in de tweede ronde werd de badkamer vernieuwd en de woonkamer gemoderniseerd (houten plafond eruitgehaald, parket gelegd, alles wit geschilderd met felrode hangkasten, en nieuwe gordijnen en zo) en mijn bureau aangepakt, en vorig jaar hebben we dan de grote verbouwing gehad, met een nieuw stuk huis, een nieuwe keuken, een nieuwe kamer voor Kobe, een tweede badkamer voor de jongens en een heuse wasplaats.
Intussen zijn ook alle andere kamers vernieuwd en geschilderd, en staat het hele huis naar onze hand. Heerlijk. Maar vooral die nieuwe keuken aan onze woonkamer, daar blijf ik wild van. Zeker als Chantal net alles heeft schoongemaakt, er nog geen kinderen gepasseerd zijn, en de zon schijnt. En met de nieuwe tuin is ook het uitzicht gigantisch verbeterd, al is die nog lang niet af.
