Zalige conversatie gehad met Kobe daarnet, toen ik de jongens in bed stak.
Het ging om een of andere reden over kussen, en Wolf had gezegd dat hij niet graag gekust wordt, tenzij door zijn mama en door zijn liefje.
Ik vroeg aan Kobe wie zijn liefje was, en hij antwoordde dat dat nog steeds Maud was, zijn liefje uit de crèche en later uit de eerste kleuterklas. Helaas is ze intussen verhuisd en zit ze op een andere school. Hij had haar wel nog uitgenodigd voor zijn verjaardagsfeestje, en dat klikte toen als vanouds.
Ik: Maar Kobe, je ziet Maudje toch niet meer? Of is dat niet erg?
Kobe: Nee mama, maar dat geeft niet, ik wacht wel. (pauze) Als ik later groot ben en een rijbewijs heb, rijd ik wel naar haar toe met de auto.
Ik: Ah, dat is een goed idee.
Kobe: Mama, mag ik dan jouw auto?
Ik: Ja hoor liefje, als je een rijbewijs hebt, dan mag dat.
Kobe: *grijnst* En natuurlijk ook een sleutel.
Ik: *snapte niet meteen wat hij bedoelde* Een sleutel?
Kobe: *schudt meewarig het hoofd* Maar mama, anders kan ik toch niet rijden?
Dat kind van ons, daar gaan we nog wat mee tegenkomen, ik zeg het u.