Ik weet niet hoe ze het doen, die collega’s van me, maar ze hebben me weer gigantisch in de watten gelegd!
Ik geef dus 21 uur effectief les, en ik wil liefst niet meer dan 5 uur op een dag, want mijn rug vindt het allemaal niet zo fijn. De roostermakers hadden me gevraagd of ik het erg zou vinden om maar één halve lesvrije dag te hebben, in plaats van de gebruikelijke twee waar zij vrijwel altijd voor kunnen zorgen. Ik vond dat geen enkel probleem, want liever minder uren op een dag dan die twee halve dagen. Ik zou dan toch maar plat in de zetel moeten liggen om te bekomen.
Maar kijk, mijn rooster kwam vandaag binnen, en het is prachtig! Op maandag geef ik les van half negen tot één, de namiddag ben ik lesvrij. Op dinsdag begin ik pas om tien uur, tot half vier; op woensdag van half negen tot twaalf, op donderdag opnieuw pas om tien uur tot half vier, en op vrijdag gewoon weer van half negen tot een, zodat ik ook daar de namiddag vrij heb. Het is hen dus wel degelijk gelukt om me alsnog twee vrije namiddagen te roosteren, en de andere dagen begin ik iets later.
Dikke dikke chapeau, en ook een enorm fijn gevoel over de zorgzaamheid en bezorgdheid van de collega’s. Het is natuurlijk een beetje uit eigenbelang ook, want als ik uitval, vinden we niet zomaar vervanging, dat hebben we duidelijk gemerkt. Maar ik weet dat het vooral gewoon is om zorg te dragen voor elkaar en het elkaar zo makkelijk mogelijk te maken om naar behoren te functioneren.
En dat, dat is waarom ik zo graag op mijn school sta. Want dat van die warme school, dat is gewoon een feit.