Geplaatst op

Lectuur: “The Titan’s Curse (Percy Jackson and the Olympians #3)” van Rick Riordan

Nu ik toch bezig was, kon ik ook deel drie toch niet laten liggen, hm? Ze zijn goed geschreven, deze boeken, en dan weet ik wat ik kan aanraden aan leerlingen.

Percy is alweer een jaartje ouder en komt uiteraard opnieuw in de problemen. Al kan hij er niet veel aan doen, deze keer: bij een simpele opdracht om twee halfbloeden naar het kamp te brengen, worden zowel Annabeth als de godin Artemis gevangen genomen. En als Percy dan de mogelijkheid ziet om hen te redden, ook al kan dat redelijk fataal aflopen omdat hij richting Tartaros moet, welke keuze heeft hij dan?

Ook in dit boek krijg je flarden van alle mogelijke mythologische verhalen, ontmoetingen – en gevechten – met alle mogelijke mythische wezens en monsters, maar uiteraard allemaal omgezet naar een hedendaagse setting. Net daarom vind ik deze boeken wel leuk: in de klas kan ik meteen merken wie fan is van de boeken en wie niet, want die leerlingen kennen hun mythologische monsters.

Ja, het boek is minder humoristisch van ondertoon en net iets serieuzer: Percy is dan ook aan het opgroeien, en net zoals bij pakweg Harry Potter verandert ook de toon van de boeken. Ik vind het persoonlijk niet erg.

Geplaatst op

Lectuur: “The Sea of Monsters (Percy Jackson and the Olympians #2)” van Rick Riordan

Eentje is geentje, en dus las ik ook boek twee van Percy Jackson, zoals Merel het ook graag had.

Percy is intussen goed ingeburgerd in Kamp Halfbloed, maar dan blijken de grenzen precies niet meer bestand tegen de invallen van monsters. De beschermende boom van Thalia is vergiftigd, en het enige dat daartegen zou helpen, is het fameuze Gulden Vlies. Percy trekt er dus op uit met Annabeth en zijn halfbroer Tyson, waarbij ze meteen ook Grover moeten redden van de Cycloop. En dan gebeurt er ook nog een en ander compleet onverwachts…

Opnieuw is dit geen hoogstaande lectuur, maar die ambitie heeft dit boek absoluut niet: het is gewoon puur amusement. Percy blijft een puber met alle puberproblemen van dien, maar tegelijk ook die halfgod die toch maar weer – een deel van – de wereld moet redden.

Blijft een zeer, zeer fijn tussendoortje.

Geplaatst op

Lectuur: “The Lightning Thief (Percy Jackson and the Olympians #1)” van Rick Riordan

Merel is nogal into Percy Jackson, zou je kunnen zeggen. Ze had de eerste boeken al gelezen, met veel plezier, en intussen is er een nieuwe reeks uitgekomen op Disney+, waar ze helemaal gek van is. Met haar vriendinnen kan ze enkel over de reeks praten, maar ze wil graag iemand met wie ze het verschil met de boeken kan bediscussiëren en becommentariëren. En dus ben ik nu deze aan het herlezen.

Enfin, op twee dagen is zo eentje uitgelezen natuurlijk: de schrijfstijl van Riordan is niet bepaald moeilijk, aangezien het om young adult gaat en zijn doelpubliek niet echt een uitgebreide woordenschat heeft. Maar het verhaal blijft wel goed geschreven: Percy Jackson is een probleemkind van dertien jaar dat van de ene school naar de andere moet, omdat er altijd wel ergens iets compleet fout loopt. Zijn mama werkt hard, zijn vader kent hij niet, want die is verdwenen toen hij klein was.

En dan gaat er, op bezoek in een museum, alweer een en ander grondig mis. Voor hij het goed en wel beseft, blijkt Percy een godenkind te zijn, de zoon van Poseidon. Hij komt terecht in Kamp Halfbloed, waar hij zich eindelijk thuis begint te voelen omdat alle kinderen daar zijn zoals hij. En toch, toch klopt er iets niet, want hij zou eigenlijk niet mogen bestaan omdat de drie grote goden gezworen hebben geen kinderen meer te hebben. Aangezien Poseidon dit bestand heeft geschonden en Zeus zijn bliksemschicht kwijt is, wordt de schuld bij Percy gelegd. En dus gaat hij erop uit om recht te doen geschieden, want dat is voor hem zijn zwakke punt: een rechtvaardigheidsgevoel dat soms alle andere dingen doet verbleken.

Het leuke is, dat alle mythes en dergelijke erin voorkomen, maar met een moderne twist. Zo heeft Medusa een winkel met tuinbeelden, en rijden de Moiren met een taxi en dergelijke. Het is goed omgezet naar een hedendaagse wereld, en het is voor mij ook een fijn referentiepunt in de klas, al moet ik er wel de klassieke mythes bij vertellen natuurlijk. En ja, ik lees ook wel de vervolgen tussendoor: het mag dan om een jongen van dertien gaan, leuke lectuur blijft leuke lectuur. Zeker als ik er mijn dochter een plezier mee doe.

Geplaatst op

Lectuur: Lord of Chaos” (The Wheel of Time #6) van Robert Jordan

Zoals gezegd heb ik een aantal andere boeken gelezen voordat ik verder ging met deze toch wel uitdagende reeks van The Wheel of Time. Opnieuw kabbelt het verhaal verder in dit zesde boek van meer dan 1000 pagina’s. Grote gevechten of confrontaties met de Forsaken zitten er deze keer niet in, behalve dan aan het einde, en dan heb je ook wel een ronduit epische scène.

Het personage van Rand wordt verder uitgediept, met alle frustraties, fouten en tegengestribbel dat erbij hoort. Per slot van rekening is het hoofdpersonage nog steeds maar een prille twintiger met een enorme macht, die tegen wil en dank de wereld moet redden.

Tegelijk is er een aantal serieuze ontwikkelingen bij de rest van de personages, vooral dan bij de vrouwen. Voor zover Jordan niet focust op de décolletés, de kleren en het uiterlijk natuurlijk. Soms erger ik me wel aan zijn stijl van schrijven: alle vrouwen hebben een neerbuigend idee over de mannen, het zijn allemaal idioten die het verdienen om gestuurd te worden. En de mannen snappen nooit iets van de vrouwen: zowel Rand, Mat als Perrin blijven maar herhalen dat de anderen zoveel beter zijn in hun omgang met vrouwen en dat ze geen idee hebben wat ze moeten doen. Bij Jordan komen mannen en vrouwen duidelijk elk van een andere planeet: hij gaat totaal anders om met hun manier van denken. Soms vraag ik me af of Jordan zelf wel vrouwen in zijn leven heeft, zo problematisch is het soms.

En toch…

Toch heb ik ook deze episode graag gelezen, ondanks het soms wel erg trage tempo. De eindscène alleen al…

Bon, ik heb Merel beloofd eerst nog wat anders te lezen, maar ik haak zeker niet af.

Geplaatst op

Lectuur: “The Olympian Affair (The Cinder Spires, #2)” van Jim Butcher

Na deel één en een novelle wilde ik ook graag deel twee lezen: dit is geen hoogstaande diepzinnige lectuur, maar wel zeer vlot geschreven, hoogst onderhoudende fantasy, dus waarom ook niet?

De wereld staat op de rand van oorlog: Spire Aurora heeft zijn vloot in gereedheid gebracht en valt zelfs verder gelegen spires aan. Alleen… is dat niet op conventionele manier, maar met een nog onbekend wapen dat een hele bevolking kan uitroeien.

De enige hoop voor Albion is om tijdens een conferentie op Olympia medestanders te vinden én dat wapen uit te schakelen. Uiteraard komen daarvoor de hoofdpersonages uit het eerste boek op de voorgrond: zij moeten de ambassadeurs begeleiden en beschermen, en wie weet ook dat geheime wapen ontmantelen. Dat vergt niet alleen moed en doorzettingsvermogen, maar ook een stevige dosis waanzin, overmoed en uiterlijk vertoon.

Yup, zeer onderhoudend, en eigenlijk niet zo licht als je wel zou vermoeden, want er zit ook een stevige ethische inslag in, zoals we intussen bij Butcher dat wel gewoon zijn.

Graag gelezen dus.

Geplaatst op

Lectuur: “Redemption (Infinity Blade #2)” van Brandon Sanderson

Om nog net mijn doel te halen in 2023, las ik na deel één uiteraard ook deel twee. Zoals ik toen schreef, is het licht, maar best entertainend en wilde ik dus met plezier verder lezen.

De plot blijft redelijk ingewikkeld, maar het vreemde is dat je dus zowel het verhaal van Siris krijgt in een dystopische verre toekomst, als het verhaal in een niet zo verre toekomst waar een wetenschapper iets heeft gemaakt dat blijkbaar de wereld grondig om zeep helpt. En laat net die wetenschapper iets te maken hebben – uiteraard – met the God King waartegen Siris moet strijden. En blijkbaar zit zijn eigen verhaaltje ook niet zo simpel in elkaar als hij altijd van kleinsaf aan geleerd heeft en zoals al eeuwen is doorgegeven.

Siris gaat dus een epische queeste aan tegen een nieuwe vijand, eentje die hij misschien al langer kent dan hijzelf eerst denkt.

Ik vond dit boek beter dan het eerste: er zit een pak meer diepgang in, meer gelaagdheid en dus ook meer spanning.

Niet dat ik nu echt zit uit te kijken naar het vervolg, maar wanneer dat er komt, zal ik het met plezier lezen. Als ik me de plot van de eerste twee nog kan herinneren, dan. Tsja.

Geplaatst op

Lectuur: “Awakening (Infinity Blade #1)” van Brandon Sanderson

Ik ga eerlijk zijn: ik wilde mijn doel van één boek per week halen, ergo 52 boeken op een jaar. Omdat ik aan die Wheel of Time bezig ben, met zo’n 1000 bladzijden per stuk, ging ik dat niet meteen halen, en dus koos ik voor nog een duo boeken van Brandon Sanderson, een van mijn lievelingsschrijvers.

Het recept is intussen eigenlijk wel een beetje standaard: een doodgewone jonge held (m/v) weet nog niet dat hij een held is, verzeilt in ongewone omstandigheden, staat op voor recht en gerechtigheid en stijgt boven zichzelf uit. Of was, zonder zijn medeweten, sowieso bestemd voor grootse daden wegens extra krachten. Liefst in een middeleeuwse setting die blijkbaar ettelijke millennia na onze tijd plaats heeft, maar waar je dus nog restanten van onze beschaving terugvindt. En ja, er is magie, of toch zo goed als altijd.

Ook dit verhaal voldoet aan de vereisten: Siris, een jonge gast, is van zijn geboorte voorbestemd om als hij een jaar of twintig is, te gaan vechten tegen de God-King. Maar waar zijn vader en de rest van zijn voorouders telkens faalden, slaagt hij erin het gevecht te winnen. En nu? De wereld blijkt veel groter te zijn dan hij dacht, de magische krachten van de God-King en de Deathless blijken vooral gewoon oude tech te zijn uit onze tijd – met enige aanpassingen – en nu hij the Infinity Blade in handen heeft, trekt hij erop uit om de geheimen, en meteen ook de tirannie, van de God-King te ontrafelen. En uiteraard krijgt hij een reisgezel, de jonge Isa die duidelijk van veel meer op de hoogte is.

Deze novelle is duidelijk niet Sandersons beste werk, maar ze is dan ook gebaseerd op een bestaand computerspel. Hij heeft de plot en de hele premisse dan ook niet zelf uitgevonden. Desondanks is dit toch best wel een amusant tussendoortje: licht, maar het zit wel goed in elkaar. Sanderson mag gerust verder gaan met dit verhaal.

Geplaatst op

Lectuur: “Wide Sargasso Sea’ van Jean Rhys

Toen ik in oktober naar de lezing van Jacqueline Klooster ging over het andere vertelperspectief in de oudheid, had ze het op een bepaald moment ook over “Wide Sargasso Sea” van Jean Rhys. Dit boek vertelt het verhaal van de madwoman in Jane Eyre, de eerste vrouw van Mr. Rochester die hij opgesloten houdt op de zolder van zijn landhuis, met een toegewijde verpleegster.

Op basis van de luttele gegevens uit Jane Eyre bouwt Rhys in 1966 een prachtig verhaal op, waarin de gelijkenissen tussen Jane en Antoinette – de echte naam van Bertha Rochester – vrij opvallend zijn. Beiden hebben een getroubleerde kindertijd, groeien op in een dysfunctionele familie, worden deels opgevoed in een religieuze instellingen, maar zijn toch onafhankelijk, intelligent en koppig.

Antoinette is van Creoolse afkomst, een bijzonder mooi meisje, oorspronkelijk van rijke afkomst maar verarmd door de afschaffing van de slavernij. Haar moeder, weduwe en al mentaal niet al te sterk, hertrouwt met de rijke mr. Mason, waarop hun vroegere slaven uit wraak het landhuis platbranden. Bij die brand komt het zwakzinnige broertje van Antoinette om, wat dan weer voldoende is om bij haar moeder alle stoppen te doen doorslaan.

Wanneer Edward Rochester – zijn naam wordt geen enkele keer vernoemd – ter tonele verschijnt, wordt hij bijzonder snel gemanipuleerd in een huwelijk met de ravissante Antoinette, zonder dat hij weet heeft van de mentale problemen in de familie. Een tijdlang zit het huwelijk vol seksuele magie, maar wanneer dat verdwijnt, blijft er niks over. En dat is voldoende om Antoinette ook haar laatste greintje mentale stabiliteit te doen verliezen.

Rhys laat heel mooi zowel Rochester als misleide echtgenoot als Antoinette als naïef in de val gelokt meisje aan het woord. We krijgen het verhaal afwisselend uit beider standpunt en dat maakt het interessant. Ik denk dat, zelfs zonder Jane Eyre te kennen, dit boek gerust op zichzelf kan staan. Maar het feit dat je weet wat er gaat gebeuren, geeft het natuurlijk wel een extra dimensie.

Fijn om te lezen, jawel.

Geplaatst op

Lectuur: “Warriorborn (The Cinder Spires #1.5)” van Jim Butcher

Jim Butcher heeft, zoals wel meerdere fantasy auteurs, de gewoonte om novelles en kortverhalen tussen zijn boeken te steken. Dit verhaal van 146 pagina’s heb je dan blijkbaar ook nodig om boek twee volledig te begrijpen.

Benedict Sorellin-Lancaster, intussen luitenant van de Garde en warriorborn – een ietwat geminachte maar fysiek veel sterkere soort met veel scherpere zintuigen – krijgt van de heerser van Spire Albion een geheime missie: een kolonie van Albion, Spire Dependance, heeft alle contact verbroken, maar daar liggen documenten die van groot belang kunnen zijn. Benedict krijgt de opdracht om samen met drie andere warriorborn – helaas met criminele inslag – op onderzoek uit te gaan.

Deze novelle sluit naadloos aan op boek één, aangezien er ook hier duidelijk een overkoepelend verhaal aanwezig is: dat van de dreigende oorlog met Spire Aurora. Gelukkig heeft Butcher naar de opmerkingen van zijn publiek geluisterd: de katten spelen een prominente rol, maar krijgen geen PoV meer, waardoor ze een pak minder irritant zijn.

Ook hier krijg je intense gevechtscènes, spitse opmerkingen, knappe beschrijvingen en een rotvaart in het verhaal. Butcher op zijn best.

Geplaatst op

Lectuur: een overzicht van 2023

Vier jaar geleden was ik tot mijn verbazing geëindigd op 52 boeken, drie jaar waren het er zelfs 62, dankzij corona! Twee jaar geleden waren het er 60, maar dan wel met een pak hoger aantal bladzijden: een gemiddelde van 502 pagina’s per boek, in plaats van 405 het jaar daarvoor, goed voor een totaal van meer dan 30.000 pagina’s. Ik steek het nog steeds op corona. Vorig jaar klokte ik af op 54 boeken, met een gemiddelde van 411 pagina’s per boek, goed voor 22,211 pagina’s in totaal.

Dit jaar moest ik me nog reppen om aan 52 boeken te geraken, het werden er uiteindelijk 53 volgens Goodreads, goed voor 21.735 bladzijden met een gemiddelde van 410 bladzijden per boek. Ik heb er nochtans maar 52 staan, maar bon.

Een overzicht:

1. The Rithmatist van Brandon Sanderson – fantasy
2. Een wereld zonder spiegels van Nikki Peeters – een kennis
3. Arsène Lupin, Gentleman-cambrioleur van Maurice Leblanc – Franstalige schoollectuur, detective
4. Les confessions d’Arsène Lupin van Maurice Leblanc – Franstalige schoollectuur, detective
5. A Suitable Boy van Vikram Seth – BBC-lijst
6. The Party van Elizabeth Day – leesclub
7. Les Chroniques des Crépusculaires (drie delen) van Mathieu Gaborit – fantasy
8. Les Enchantements d’Ambremer (Le Paris des Merveilles, #1) van Pierre Pevel – fantasy
9. L’Élixir d’Oubli (Le Paris des Merveilles, #2) van Pierre Pevel – fantasy
10. Legion (Legion #1) van Brandon Sanderson – fantasy
11. Skin Deep (Legion #2) van Brandon Sanderson – fantasy
12. Lies of the Beholder (Legion #3) van Brandon Sanderson – fantasy
13. Le Royaume Immobile (Le Paris des Merveilles, #2) van Pierre Pevel – fantasy
14. De zaak Magritte van Toni Coppers – schoollectuur, detective
15. Educated van Tara Westover – schoollectuur
16. Alcatraz vs. the evil librarians (Alcatraz #1) – Brandon Sanderson – fantasy
17. Red Sister (Book of the Ancestor #1) – Mark Lawrence – fantasy
18.  Grey Sister (Book of the Ancestor #2) – Mark Lawrence – fantasy
19. Holy Sister (Book of the Ancestor #3) van Mark Lawrence – fantasy
20. Tress of the Emerald Sea van Brandon Sanderson – fantasy
21. Lolita van Vladimir Nabokov – BBC-lijst
22. Sherlock Holmes and the Shadwell Shadows (The Cthulhu Casebooks, #1) van James Lovegrove – fantasy
23. Sherlock Holmes and the Miskatonic Monstrosities (The Cthulhu Casebooks, #2) van James Lovegrove – fantasy
24. Love in the time of cholera van Gabriel García Màrquez – BBC-lijst
25. Magician: apprentice (The Riftwar Saga #1) van Raymond E. Feist – fantasy
26. Magician: master (The Riftwar Saga #2) van Raymond E. Feist – fantasy
27. Silverthorn (The Riftwar Saga #3) van Raymond E. Feist – fantasy
28. A Darkness at Sethanon (The Riftwar Saga #4) van Raymond E. Feist – fantasy
29. The Princess Diaries van Meg Cabot – The Big Read
30. The Princess Diaries #2 – Princess in the spotlight van Meg Cabot – The Big Read
31.  The Princess Diaries #3 – Princess in love van Meg Cabot – The Big Read
32. The Princess Diaries #4 – Princess in waiting van Meg Cabot – The Big Read
33. The Princess Diaries #5 – Princess in Pink van Meg Cabot – The Big Read
34. Midnight’s Children van Salman Rushdie – BBC-lijst
35. Sherlock Holmes and the Sussex Sea-Devils (The Cthulhu Casebooks #3) van James Lovegrove – fantasy
36. Swallows and Amazons van Arthur Ransome – BBC-lijst
37. Cloud Atlas van David Mitchell – BBC-lijst
38. The Eye of the World (Wheel of Time #1) van Robert Jordan – fantasy
39.  The Great Hunt (Wheel of Time #2) van Robert Jordan – fantasy
40. The Dragon Reborn (Wheel of Time #3) van Robert Jordan – fantasy
41. Anne of Green Gables van Lucy Maud Montgomery – BBC-lijst
42. The Shadow Rising (Wheel of Time #4) van Robert Jordan – fantasy
43. Lavinia van Ursula K. Le Guin – oudheid
44. The Fires of Heaven (Wheel of Time #5) van Robert Jordan – fantasy
45. Maigret tend un piège van Georges Simenon – schoollectuur
46. The Remains of the Day van Kazuo Ishiguro – BBC-lijst
47. What Abigail did that summer (Rivers of London #5.3) van Ben Aaronovitch – fantasy
48. The Aeronaut’s Windlass (The Cinder Spires, #1) van Jim Butcher – fantasy
49. Warriorborn (The Cinder Spires #1.5) van Jim Butcher – fantasy
50. Wide Sargasso sea van Jean Rhys
51. Awakening (Infinity Blade, #1) van Brandon Sanderson – fantasy
52. Redemption (Infinity Blade, #2) van Brandon Sanderson – fantasy

Opnieuw is het voornamelijk fantasy geworden, maar dat is nu eenmaal mijn favoriete genre: lezen is voor mij pure ontspanning en dat moet zo blijven. 30/53. Uiteraard zat er ook een aantal boeken van de BBC leeslijst en de Big Read tussen, doorgaans klassiekers: 13/53. Kobe moest voor school ook een aantal boeken lezen, en die heb ik mee gelezen: 5/53. Er was er ook eentje voor de leesclub, en eentje geschreven door een vriendin. Ik heb ook 2 boeken opgepikt via die lezing over de oudheid: 2/53.

Wat opvalt, is dat het zoals altijd voornamelijk Engelstalige boeken zijn, maar dat er deze keer maar 2 Nederlandstalige tussen zaten. Ik heb dan wel weer 7 Franstalige boeken gelezen, wat ik dan weer niet slecht vond.

Mja. Ik heb mezelf opnieuw als doel 52 boeken gesteld voor 2024, een boek per week. Ik heb wel wat boeken van meer dan 1000 bladzijden op de planning staan, dat wordt nog interessant.