Langerbrugge – Witch

28/10/202227/11/2022

Sportdag

Onze tweedes en vierdes zitten respectievelijk al de hele week aan zee of in Engeland, de eerstes en derdes hebben een projectweek. Dat is voor ons dan ideaal om de vijfdes en zesdes vlak voor de vakantie een sportdag te geven. En wie had durven hopen dat het 21° ging zijn?

Het is dan natuurlijk de bedoeling dat je als leerkracht de hele dag een groep begeleidt, maar gelukkig beseft het hele organiserende team dat ik dat gewoon fysiek niet kan. Maar me gewoon niet inschakelen en me dus een extra vrije dag geven, dat is dan ook weer niet fair naar de collega’s toe.

En dus werd ik ingeschakeld om foto’s te nemen. Vorige jaren was dat nog relevant, dit jaar hebben heel veel collega’s ook zelf stapels foto’s genomen, tot mijn grote vreugde.

Wolf had nog tot tien uur les en wilde daarna naar huis komen omdat hij deze middag met Arwen en haar grootouders naar Duitsland vertrekt voor de jaarlijkse wandelvakantie. Gelukkig kon ik al zijn emolumenten perfect in mijn planning inpassen: de zesdes zaten hier vlakbij in Langerbrugge voor onder andere padel maar begonnen ook maar vrij laat.

Ik pikte dus om tien uur Wolf op aan zijn kot, gooide hem thuis af en reed daarna naar de zesdes om daar foto’s te nemen. Daarna reed ik naar huis, at iets buiten in de tuin en reed dan met Wolf naar Nazareth, niet zo ver dus van de Brielmeersen waar ik moest zijn. Ik gooide hem daar af, zocht nog een paar geocaches en nam toen een reeks foto’s van de vijfdes.

En die foto’s van de sportdag? Die staan uiteraard op de website van de school. En ja, ik geef er u een paar waar Kobe ook op staat.

29/10/202117/11/2021

Sportdag

Ik heb echt wel lieve collega’s!

Op vrijdag heb ik normaal gezien vijf uur les, maar vandaag was het sportdag voor de tweede en derde graad. Ze hadden me kunnen inschakelen voor de laatste projectdag van de eerstes, of dus een ganse dag doen meegaan met een bepaalde klas op die sportdag. Dat eerste doe ik écht niet graag, en dat tweede is zelfmoord voor mijn rug, want een hele dag mee met een groep, dat trek ik niet. Maar niet inschakelen, dat is eigenlijk ook niet fair.

Maar daar hadden ze dus wel iets op gevonden: ik werd ingeschakeld om foto’s te nemen! Als in: ik rij gewoon van de ene locatie naar de andere en zorg dat er foto’s zijn, bovenop de foto’s die mijn collega’s trekken en doorsturen. En dat, dat zag ik dan wel weer helemaal zitten!

’s Morgens heb ik wel eerst nog een dringende boodschap op alle kanalen van de school moeten zetten, maar daarna kon ik rustig naar Langerbrugge rijden, hier zo’n 3 kilometer van, om te kijken wat onze zesdes daar aan het uitspoken waren.

Daarna reed ik via Zomergem naar Beernem: blijkbaar was de autostrade geen goed idee op dit moment. Niet erg, zo kon ik snel nog papieren gaan tekenen bij mijn broer op kantoor.

Tegen elf uur stond ik in Beernem om daar foto’s te nemen van alle mogelijke sporten tegen een strakblauwe lucht. Heerlijk! Die foto’s zijn hier terug te vinden, overigens.

Maar ik kreeg wel wat honger en ging op zoek naar iets om te eten. Hmm, niet in Sint-Joris-Ten-Distel zelf, zo bleek. Gelukkig lagen daar wel een aantal caches en vooral ook een fijne labcache. Ik heb die dan maar opgelost.

Het was mijn bedoeling om tegen twee uur terug richting de sportdag te gaan om nog extra foto’s te nemen, maar het was tegen dan beginnen regenen, en dan is de lol er natuurlijk wel wat af, al zeker omdat mijn fototoestel nu niet direct waterbestendig is.

Ik reed via Ursel naar huis en dacht dat het het ideale moment was om toch nog ne keer binnen te springen bij mijn nog nét geen honderdjarige oma. Ik heb haar in meer dan een jaar niet gezien: corona en andere toestanden. Maar jawel, ik kom in de gang en die is afgesloten met een lint. Hmm? Bleek er sinds die ochtend een uitbraak te zijn van corona en ze zat dus in quarantaine. Allez hup.

Ik ben dan maar twee koffiekoeken gaan halen bij de bakker om de hoek en ben naar huis gereden. Een mooie dag om de vakantie mee in te zetten, alleen jammer van de regen.

29/12/201903/01/2020

Nog eens het koppelingsgebied Langerbrugge

Begin december waren ons pa en ik gaan geocachen in het nieuwe parkje in het koppelingsgebied van Langerbrugge. Toen hadden we ons mispakt aan de twee fijne puzzels die er lagen en waren we niet op tijd rondgeraakt.

Vandaag was het dus ideaal weer om dat rondje af te werken. Op een uurtje gingen we wel rond zijn, schatte ik, en ik zat er kloef op. Veel was het niet meer: een wandelingetje tot aan de eindlocatie van de multi, daar even zoeken en dan noteren. En dan een klein wandelingetje rond naar de andere cache, die ik deze keer ook meteen vond, en dat was dat.

Het is een fijn, klein parkje, en ik ben benieuwd om het te zien evolueren. Het moet nu echt nog groeien, denk ik dan.

29/12/201903/01/2020

365 – 29 december 2019 – koppelingsgebied Langerbrugge

01/12/201926/12/2019

Koppelingsgebied Langerbrugge

Een koppelingsgebied, dat is blijkbaar een overgangszone tussen haven en dorpen, waar bewoners, werknemers en bezoekers zich kunnen ontspannen, wandelen en fietsen. Allez, dat is toch hoe ze het hier in de Gentse haven noemen, want hier hebben we er wel zo’n paar. Je zou ze ook gewoon parken langs de haven kunnen noemen.

Dit jaar is er een mooi stukje groen bijgekomen in Langerbrugge, het dorp naast Wondelgem. Om daar de aandacht op te trekken, zijn er vijf caches gekomen in dit gebied. Vandaag was het misschien wat frisjes, maar ons pa en ik hebben ons rond een uur of vier opgepakt en zijn er gaan cachen. Een beetje te laat vertrokken om goed te zijn, zo bleek, want we zijn niet rondgeraakt voor het te donker werd. De laatste twee caches hebben we dus maar zo gelaten.

Maar we hadden er toen wel een prachtige wandeling op zitten. Enerzijds heb je wel de oude energiecentrale en de papierfabriek, maar tegelijk is er prachtig moerasriet, een site van de oude Velodroom, en eigenlijk gewoon mooie wandelpaden, deels zelfs met vlonderpad. Een aanrader, dat vond ook ons pa. En dus wacht ik nu tot het nog eens mooi weer is op een zondag, zodat we dat rondje kunnen afwerken.

02/07/201406/07/2014

Nog meer vakantiegevoel

Alweer een rustige start, met koffie en wat opgeruim, en dan naar Evergem, naar de échte solden. Ik zal het geweten hebben. Ik had voor mijn verjaardag namelijk een cadeaubon gekregen voor het Vijgeblad, een fantastische lingeriewinkel daar. Ik stond er om kwart voor tien, een kwartier na opening, en – I kid you not – er waren 52 vrouwen in het pand (de mannen tellen we gemakshalve niet mee). Ik heb ze geteld, terwijl ik stond aan te schuiven aan de paskamers, waarvan er nochtans acht stuks zijn, ruim en gerieflijk. Maar een beha pas je niet zoals een T-shirt, en vooral: je komt in een lingeriewinkel voor het professionele advies. Ik moet toegeven: de gerantes bleven hun eigen kalme zelf, en gingen voortdurend rond om raad te geven. Zo ook bij mij: ik had drie stuks meegenomen, waarvan ééntje echt mijn model niet bleek te zijn, en een tweede te klein. Ze ging prompt een grotere maat halen, en had meteen ook nog een ander modelletje mee: “Hier, gij draagt graag Marlies Dekkers, dit geeft hetzelfde gevoel”. Gelijk had ze: de beha zat zalig, en ik heb hem dan ook meegenomen. Na een dik uur stond ik buiten, met twee beha’s voor de som van 100,04 euro: nog vier cent opleg ^^

Na een stopje in de Zeeman een paar huizen verder – ondergoed en een zomerpyjama voor Wolf – bolde ik goed gezind naar huis.

En nog iets later, na de lunch, ging het richting Ledeberg. Op de moto, wel te verstaan. Ik had namelijk nog franje nodig voor Kobes indianenkostuum, en dat hadden ze blijkbaar niet in de Sleepstraat. Kantjes en glitter, al wat je wil, maar geen franje. Voor vijf euro had ik vijf meter franje, en reed ik gezwind via de Dampoort en de scenic route naar Oostakker/Lochristi: een boogpees voor de larpboog.

Ik genoot intens van het tochtje met de moto, die geeft je toch een enorm gevoel van vrijheid, ondanks helm en beschermende kledij. In het terugkeren haalde ik snelheid op de R4, en aan het einde daarvan bleek ik nog meer dan een uur tijd te hebben vooraleer ik de kinderen moest afhalen. Ik twijfelde geen moment, en sloeg rechts de Kennedybaan in, naar Langerbrugge Veer. In het passeren daar door havengebied heb ik trouwens nog een fijne graffito gespot.