Laarzen, en hoeveel malchance dat ge kunt hebben :-(
Ik en schoenen, dat is altijd al een moeilijk punt geweest. Ik weet namelijk veel te goed wat ik wil, en dan moet ik ook dàt hebben, en niks anders. Meestal ook vrij minimalistisch, zonder veel prulletjes of tierlantijntjes.
Schoenenverkopers zien me daarom eigenlijk best wel graag komen: ze hoeven geen veertien dozen uit te halen. Ofwel hebben ze wat ik zoek, ofwel niet. Ik kan een grote schoenwinkel binnenkomen, en ongeveer tien seconden later weer buiten staan.
Nu was ik al een tijdje op zoek naar paarse enkellaarsjes. “Paars??” hoor ik u denken. Ja, toch wel: ik draag vrijwel alleen zwart, rood en paars. En als je dan een zwarte broek of een jeans aan hebt en een paars T-shirt, dan zijn zo van die paarse laarsjes wel leuk.
Na lang zoeken had ik er gevonden bij 3 Suisses, of all places. Zo content als een katjen bestelde ik ze, en ging ze met een nog groter hart afhalen. En jawel, ze waren precíes wat ik zocht.
Ze pasten perfect, en ik stond te blinken waar ik stond, toen ik plots de vlek opmerkte. Een vlek in het leer.
Hmpf. Gelukkig kan ik ze zonder kosten omruilen, maar toch. Hmpf.
En vorige woensdag moest ik naar de schoenwinkel omdat Kobe alwéér door zijn schoenen heen zat. Ik denk dat hij de vorige geen twee maanden heeft gehad.
En toen zag ik daar een paar lange zwarte laarzen. Met gespen. In een extreem wijde kuitmaat. En ik kon er warempel in! Ze waren geen leer, en kostten daarom maar 60 euro. Met nog eens 50% korting, dus ik kon mijn geluk niet op: lange zwarte laarzen waar ik in kon, voor amper 30 euro!
Ik doodcontent naar huis, met een rokje aan, en mijn lange nieuwe laarzen. En toen wilde ik ze donderdag aandoen om naar mijn schoonouders te gaan, en stond ik plots met het trekhaakje van de rits in mijn handen :-(. Ik ben teruggegaan, maar ze waren al overal uitverkocht, dus geen laarzen voor mij. Ik heb nog even overwogen om het kapotte paar te houden, maar ik zou er mijn handen op kapot trekken, en wellicht ook menig paar nylons. Hmpf.
Geen geluk met mijn laarzen dus.
Blah.