Gisteren was ik met Merel langs de Aveve gepasseerd om mijn standaard surfinia’s op te halen en vandaag moesten die natuurlijk uitgeplant worden. Ik had meteen ook een paar slaplantjes meegegrist voor in Barts groentenbak: ik ben benieuwd of dat zal lukken, eigenlijk.
Omdat ik niet mag sleuren, hielp Merel me met potgrond en uitplanten en zo.
Meteen moest ik aan Rutger Kopland denken, hoe kan het ook anders:
Jonge sla
Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen, kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.
Trouwens, blijkbaar is krulpeterselie behoorlijk winterhard: het heeft deze winter niet echt gevroren en die is blijven staan en is nu wildenthousiast. Mocht iemand dus krulpeterselie willen: laat maar horen.
