Kruishoutem – Pagina 2

28/02/201607/03/2016

Verjaardag nonkel Staf

Alweer een jaartje verder, en mooi om te zien hoe de kinderen ook alweer een jaartje groter zijn tegenover deze post.

We spraken uiteraard af bij Staf thuis, maar ons vertrouwde adres voor daarna, de Artichaud, was niet vrij. Maar het alternatief, ’t Raadsel, waar we ook al geweest waren, is prima: een zaaltje voor ons apart, zeer lekker eten, en een leuke tuin voor de kinderen om er te spelen, ook al was het behoorlijk koud.

En als afsluiter nam Wolf Margaux en Louis mee naar een cache een 200 meter verderop, en was Louis meteen verkocht voor het concept.

01/03/201508/03/2015

Verjaardag nonkel

Het is een constante in dit blog: de vele verjaardagsfeestjes. Zo ook het jaarlijkse familiediner voor de verjaardag van nonkel Staf. Dit was dat van vorig jaar, en hier het verslag van twee jaar geleden, en ik kan nog wel verder gaan spitten ook.

Ook het stramien is altijd hetzelfde: afspreken bij Staf thuis voor een eerste aperitief, en dan naar het restaurant voor het vervolg. Gelukkig was er dit jaar weer plaats in de Artichaud, de vaste stek in Kruishoutem. Het eten is er lekker, de bediening oké, en de kinderen hebben er plaats om buiten te spelen. Meer moet dat echt niet zijn. Kijk maar.

01/11/201410/11/2014

Een dag van uitersten

Om half twaalf deze morgen stond ik aan de kinderen in Kruishoutem uit te leggen wat een columbarium was, en wilde Kobe zijn bompa zo graag nog één keer een knuffel geven. Ook Merel stond er wat verweesd bij, en gooide bompa toen maar een kushandje toe.

Twaalf uur later stond ik in Antwerpen uitgebreid te kletsen op een Halloweenfeestje bij vrienden thuis, en genoot ik. En had ik, tussen alle prachtige zombies en andere monsters met veel décolleté, voor een shock effect gezorgd door dat net niét te hebben, en er doodbraaf uit te zien. Zeg nu zelf:

Of, zoals toen ik op aanvraag een straf larpverhaal vertelde, en de gastvrouw me onderbrak met de woorden: “Ho, wacht efkes!” Tot de twee aanwezigen die me niet kenden: “Normaal gezien ziet ze er niet zo uit, hoor, maar is het eerder een kruising tussen een strak goedgevuld korset en een barbaar.” Juist ja.

En tussenin gingen we heerlijk eten bij mijn schoonma in Ronse, waarbij onze bijna-vierjarige prinsessen de show stalen

maar daarin maar nipt wonnen van de taartjes, om eerlijk te zijn.

Tegen vier uur waren we thuis, tegen vijf uur liep ik met de kinderen nog snel een frisse neus te halen langs het sas in Zomergem. Ha ja, ik ging hen afzetten bij oma om daar te blijven slapen (zodat wij rustig op dat feestje kunnen blijven en ons niet moeten haasten om thuis te zijn voor de babysit, en lekker kunnen uitslapen). Helaas was oma zelf nog gaan wandelen – een beetje een foute communicatie over het uur dus – en hebben wij dat dus ook gedaan. Prachtig plekje, overigens.

01/11/201410/11/2014

365 – 01 november 2014 – Kruishoutem

03/11/201306/11/2013

Kermis bij Omaly

Op Allerheiligen zaten we nog in Nederland, en dus gingen we pas vandaag naar Ronse, bij Barts moeder. Uiteraard met een omweg via Kruishoutem, om even naar het graf van Jeroom te gaan. Ik moet toegeven, ik mis hem. Zijn commentaren, zijn grappige opmerkingen, zijn fijne glimlachjes… De kinderen missen hem blijkbaar ook, zo merkte ik. Vooral Merel heeft het geregeld over hem, en toen we weggingen van het graf, wierp ze hem een kushandje toe: “Slaap lekker, bompa!” en ze zwaaide nog even.

Bij Omaly werd er – alweer – heerlijke taart verorberd, en daarna kregen de kinderen elk tien euro in de handen gedrukt: de kermis stond op de markt in Ronse, en we mochten ernaartoe. Zij ging intussen met Bart in Oudenaarde een nieuw kostuum kopen, en extra broeken en rolkraagpulletjes.

We doken diep in onze jassen – het was aan het regenen – en deden de toer van de kermis, zodat de kinderen konden kiezen waaraan ze hun geld gingen uitgeven. Merel en Kobe gingen op de draaimolen,

daarna werden er gezamenlijk eendjes gevist – man, wat een rommel kan je daarmee krijgen zeg! – en toen had Wolf nog vijf euro over om op een trampoline met extra rekkers te gaan springen. Hij vloog serieus hoog en genoot ervan, al lukte het hem niet een salto te maken.

Ik denk dat de kinderen zich ondanks de regen best vermaakt hebben. Dank u, Nelly!

29/09/201302/10/2013

Familiefeest

Dat het pijn deed, zo na een korte nacht om negen uur opstaan. Enfin, deze nacht was niet zo kort (zat erin om drie uur), maar de vorige nacht was dat wél geweest (van zes tot negen), en op mijn oude dagen lukt dat recupereren niet zo vlot meer als toen ik nog twintig was.

Om half elf stond ik dan ook, gewurmd in nylons en een chique kleedje, met de nodige accessoires links en rechts, met gans het gezin in de kerk van Kruishoutem voor de herdenkingsmis voor Jeroom. Alleen was er geen mis, wegens geen priester. Er was wel een gebedsdienst, wat eigenlijk ongeveer hetzelfde is, maar dan wel compleet geleid door vrouwen, en zonder het sacrament. Een communie was er wel, wegens reeds op voorhand gezegende hosties. Beetje bizar, als je het mij vraagt.

Aansluitend liepen we door tot op het kerkhof, en zagen de jongens voor het eerst het graf. Kobe was ervan aangedaan: hij miste zijn bompa, zei hij. Nu gingen ze nooit meer samen onnozel kunnen doen, of samen naar de kippen gaan. We hebben samen afscheid genomen, en hij heeft zijn opa een zacht kushandje toegeworpen, en hem toegefluisterd: “Ik mis je zo, bompa…”

Nadien ging de tocht richting Etikhove, naar Paul de Pierre, voor het jaarlijkse familiediner. Ik moet zeggen: ik ben al wakkerder geweest. Niet dat het zo erg was: ik heb een fijne conversatie gevoerd met Barts kozijn, ik heb gewandeld met het neefje van vijf maanden dat maar niet wilde slapen, en ik heb genoten van het eten. Maar na de hapjes, het voorgerecht en de sorbet kreeg ik het toch eventjes lastig. Gelukkig kwamen ook het hoofdgerecht, dessert en koffie aan een mooi tempo, en liepen we tussenin af en toe in de tuin waar de kinderen speelden, zodat het eigenlijk best meeviel. Maar de wallen onder mijn ogen spraken wellicht boekdelen :-p

En vooral de drie kwartier in de auto naar huis waren lastig, zeker omdat Bart netjes lag te slapen naast me.

Enfin, al bij al een fijne dag gehad. Al moet ik zeggen dat ik, als ik eerlijk ben, misschien toch nog net iets liever in maliënkolder op een ork aan het meppen was geweest.

24/02/201302/03/2013

Artichaud

De jaren gaan snel. Voor ik het eigenlijk goed en wel besefte, zaten we weer met de hele familie van Barts moeder in de Artichaud, voor Stafs verjaardag.

artichaud03

artichaud02

artichaud04

Het restaurant blijft zijn goede reputatie bevestigen: opnieuw was het eten lekker, de service snel en vriendelijk, en vooral de houding tegenover de kinderen prachtig.

Die kregen net zoals wij een hapje vooraf, maar waar het bij ons om amuses ging, kregen zij een schaal met gefrituurde hapjes zoals loempia en scampi. Het eten van de twee peuters kwam zeer snel: kip in kleine stukjes, met frietjes en een kommetje appelmoes. Iets later kregen de kinderen hun voorgerecht, en een paar minuten later – net op tijd om ons toe te laten de kaas- en garnaalkroketten te snijden – volgde ons voorgerecht. Idem eigenlijk met de hoofdgerechten. En als dessert kregen de kleintjes een potje Mega Mindy-ijs, en de grotere een echt ijsje, met parapluutje, en bolletjes en slagroom en al. Met andere woorden: alles opnieuw perfect op maat, en met genoeg ruimte voor de kinderen om te zitten spelen.

artichaud1

05/02/201208/02/2012

Artichaud

Sinds Barts peter vijfenzestig is geworden, gaan we met de ganse familie (12 volwassenen, 7 kinderen) jaarlijks eten voor zijn verjaardag.

Het restaurant is telkens hetzelfde: zeer lekker, en vooral ook kindvriendelijk en vlakbij 🙂

Ook vandaag was eigenlijk zeer aangenaam: een glaasje champagne (water in mijn geval) bij nonkel thuis, en dan richting het restaurant. Ik hield mijn hart vast voor Merel, want die was gisterenavond plots behoorlijk ziek: 39,5 graden, en serieus lastig ook. Ik had zelfs overwogen om gewoon thuis te blijven.Maar deze morgen was ze weer springlevend, vrolijk, goedgezind, en deed ze nog een mooi dutje.

Ik bleef mijn hart vasthouden: ik zag het al voor me dat we nog voor het hoofdgerecht naar huis zouden moeten, maar nee hoor: ze at, speelde, at nog wat meer, speelde nog veel meer, en amuseerde zich best, zonder ook maar een moment lastig te doen of hangerig te worden! Oef!

Intussen kregen wij een heerlijk menu voorgeschoteld:

Aperitief Cava met degustatiebordje
~
Koolvishaasje met choronsaus,
knolselderchips en veldsla
~
Tuinbonensoep met ham
~
Filet van konijn, portsausje met rozijnen
kruidenaardappelen
~
Chocoladetaart met gelei van veenbessen
~
Koffie met versnaperingen ((werd – net zoals vorig jaar – een dessertbord, met créme brûlée, chocoladebavarois, iets panna cotta-achtigs, en nog een paar dingen)

Het voorgerecht ben ik vergeten fotograferen, de rest krijgt u hier even mee:

artichaud1