Het is vreemd hoe een larp-personage, zelfs een NPC, zo domweg een onderdeel van u kan worden. Neem nu Olga Vedorsdotter, het personage dat ik voor het eerst in 2015 ben beginnen spelen op Omen. Het is een hoge NPC, en nee, ze komt niet op elk weekend voor, dat zou belastend zijn voor het scenario én de spelers die Korda spelen. Onderstaande foto was nota bene op mijn 44ste verjaardag.
Maar ze is zó zalig om spelen en ze is zó hard op mijn lijf geschreven – letterlijk, trouwens – dat sommige mensen me zo zelfs aanspreken.
Ik zag de foto van 7 jaar geleden vandaag nog voorbij komen op Facebook en ik moest eraan denken, vandaar.
En het was me vooral ook opgevallen dat Merel op mijn verjaardagscadeautjes alle mogelijke koosnaampjes en aansprekingen voor mij had gezet, en dat daar ook Olga redelijk prominent tussen stond.
Heerlijk, toch?