365 – 11 maart 2017 – repetitie
Let my love be heard.
Dit. Dit is eigenlijk de reden waarom ik in een koor zing. Om dit soort dingen te zingen.
Dank u Steve, ik kreeg er kippenvel van tijdens het zingen. En respect voor Furiant, ik had het niet gekund.
Middelburg!
Het begon als een heerlijk luie dag, met croissants, chocomelk en het uitkerven van een grote pompoen. De jongens hielpen naarstig, en dus was er iets later een geslaagde pompoen en een pruttelende ketel pompoensoep. Zalig!
Ons pa was na het concert van gisteren gewoon blijven slapen, zodat hij hier meteen ’s middags kon blijven eten. Ik had gevreesd dat het niet eenvoudig zou zijn om hem te doen opstaan – thuis slaapt hij tot na de middag – maar de jongens hoefden het maar één keer te vragen, tegen negen uur zat hij netjes mee aan tafel, te genieten van een eitje, versgebakken croissants en schijfjes meloen.
Tegen kwart over elf stonden er hier twee Cantabilés, en iets later zaten we alweer in de auto richting Middelburg. Er stonden fijne broodjes op ons te wachten, we genoten van het zalige weer, en gingen toen vrolijk inzingen in de ronde Oostkerk. Fantastische akoestiek daar, we hoorden elkaar tenminste zingen, en dat doet wel wat met een koorklank.
Tegen twee uur konden we beschikken, tegen kwart voor drie moesten we terug zijn, en dat betekende net voldoende tijd om met twee andere tenoren vrolijk door Middelburg op zoek te gaan naar twee geocaches. Ik had in de auto het principe uitgelegd, en ze waren beiden gefascineerd.
We waren net op tijd terug, en zongen een prachtig concert, beter dan dat van gisterenavond, al zeg ik het zelf. Het Ty heeft er zelfs een stukje van gepubliceerd. Het is net eentje waar je ons als koor niet hoort, maar dat maakt niks uit.
Na afloop was er een receptie, en gingen we nog eten met een aantal. Een tiental koorleden bleef ook slapen en maakte er een lang weekend van, maar met kinderen is dat niet zo vanzelfsprekend natuurlijk. Maar het was bijzonder gezellig zitten, eerst op een verwarmd terras, dan een geocache op de markt met nóg een andere tenor, en dan het eten zelf.
Ik had in ieder geval een bijzonder fijne dag. Waarvoor dank, Cantabile!
Grosse Messe van Mozart, door Cantabile
Mijn vuurdoop bij Cantabile, jawel. Ik heb echt al massa’s concerten gezongen, maar nog niet bij dit koor. En dan nog met zo’n prachtig werk als de Grosse Messe in C-minor van Mozart. Moeilijk, maar echt prachtig.
Bart, mijn vader en de jongens waren er ook (Merel was op scoutsweekend). Het heeft behoorlijk wat overredingskracht gekost om mijn pa, de depressieveling, er te krijgen, maar hij heeft er gigantisch van genoten. Ook de jongens vonden het prachtig, ondanks het feit dat het niet bepaald Mozarts makkelijkste werk is. Ik heb het hen een paar keer gevraagd, en echt gevraagd om eerlijk te zijn, en ze vonden het echt mooi. Oef. Ik vond het in elk geval heerlijk. Kijk maar naar de foto van vandaag…
Een paar opnames links en rechts uit de kerk (hopelijk voor iedereen zichtbaar want op Facebook):
366 – 29 oktober 2016 – Grosse Messe
Foto uit het Gents Gazetje.
Middelburg, eerste keer
Volgende week Mozartconcert, dus vandaag een algemene repetitie met het Zeelands TY-orkest, maar nog zonder de solisten. Als die er zijn op de generale, is dat eigenlijk wel voldoende.
Maar ik ben dus met twee man naar Middelburg gereden, om daar vrolijk te gaan zingen in het Zeelandse orkestgebouw. Pas met orkest begin je goed te snappen hoe het zal klinken, en ik heb toch een paar keer kiekenvel gekregen, zo mooi was het. Dik in orde dus.
Het stadje zelf is ook echt wel mooi, daar moeten we eens naar terug met de kinderen.
Op de terugweg hebben we (Karel, Rob en ik) gezellig zitten kletsen, en was het blijkbaar een andere route dan in het doorgaan, waardoor we aan de andere zijde van het kanaal terechtkwamen, via de Kennedylaan. Geen probleem, dan nemen we toch gewoon het veer? In Zelzate was ik bijna de brug over, maar we hadden intussen onze zinnen echt op dat veer gezet, zodat ik rechtsomkeert heb gemaakt en we alsnog aan de linkerkant bleven. En toen bleken er werken te zijn, en konden we dat veer toch niet nemen. Man, geschaterd hebben we. Serieus zeg.
Enfin, hele fijne avond, al bij al. Ik kijk al uit naar de concerten.
366 – 23 oktober 2016 – Middelburg
Tenoren
Ik heb het ooit geprobeerd, hoor, zingen bij de alten. Het was de enige manier om in Furiant te kunnen blijven, want bij de tenoren komt mijn stem er bovenuit – ander timbre, weetuwel – en dat is niet bepaald bevorderlijk voor een homogene klankkleur. Toch niet in een relatief klein koor op eredivisieniveau. Tsja.
Het heeft me toen een jaar logopedie opgeleverd, want ik zing mijn stem rats kapot. Eigenlijk wist ik dat wel, maar de dirigent en de stemcoach wilden de logopedist – nochtans een bijzonder gewaardeerd man in zangmiddens, vraag maar aan Helmut Lotti bijvoorbeeld – niet geloven. Meh.
Ik zing dus nu opnieuw bij de tenoren, met dezelfde fantastische dirigent, maar in Cantabile, een ietwat ouder koor met een veel klassieker repertoire. Daar had ik het al eerder over.
Vandaag heb ik gigantisch mijn pere gezien op de repetitie. We zijn maar met zes tenoren, op een behoorlijk wat groter aantal bij de andere stemmen, en ik geef het toe, we waren aan het prutsen. Ik had al het repetitieweekend gemist, en een paar repetities (infoavond en zo), en ook al ben ik thuis alles beetje bij beetje aan het instuderen, het trok er eigenlijk niet op. Vandaag riep Steve ons al om 19.30 uur op het appel, voor anderhalf uur tenorenrepetitie. Man, heb ik afgezien zeg! Maar het heeft wel immens geholpen qua stemvastheid en zelfvertrouwen. Nu nog wat meer blokken, en we komen er wel. Maar wat een beest van een werk!
Het gaat in elk geval de moeite zijn. Kaarten bij mij te koop, trouwens :-p
Concert: “Grosse Messe” van Mozart
Dat ik alweer een tijdje in een koor zing, dat wist u wellicht al. Momenteel zijn we keihard aan het oefenen op de “Grosse Messe in C Minor” van Mozart: een prachtstuk, maar ook wel serieus moeilijk, zeker in het tempo dat wij het zingen. Vaak wordt het nogal sloom uitgevoerd, maar in een sneller tempo sprankelt het een pak meer, en voelt het meer Mozartiaans aan.
Enfin, ik wil u met heel veel plezier uitnodigen om te komen luisteren, en kaarten kan je via mij krijgen: 18 euro (15 euro voor -25 jaar). ’t Zal zeker de moeite zijn!
De Grosse Messe, een onvoltooid meesterwerk
Voor dit najaarsconcert koos Cantabile voor een veeleer bijzonder werk : de Missa in c mineur van Mozart, KV 427. We combineren dit Magnum Opus met het ‘Adagio en Fuga’ KV 546 voor strijkorkest en het intense ‘Maurerische Trauermusic’ KV 477, allebei van dezelfde meester.
Van de ca. 70 religieuze werken die Mozart schreef, is de Missa in c mineur van Mozart, KV 427 zeker één van de meest besproken repertoirestukken, niet enkel vanwege het ‘onvoltooide’ aspect ervan, maar meer nog omwille van de intense Italiaanse invloeden en het bijna dramatisch-emotionele karakter die het werk kenmerken.
Onvoltooide meesterwerken zijn in de muziekgeschiedenis steeds weer een bron geweest van speculatie, romantiek en musicologische studie en ook bij dit werk is het niet anders. Het verhaal lijkt bewezen dat Mozart deze Missa schreef als protest tegen de in Salzburg regerende aartsbisschop Coloredo. Die man hield niet van langdurige en concertante missen en hij pleitte bij zijn hofcomponisten voor een hernieuwde liturgische dienstbaarheid. Hij stuurde onder andere om die redenen Mozart de laan uit, en wilde enkel nog sober werk in zijn hervormde kerkmuziek-beleving toelaten.
Mozart echter zag zijn kans schoon om zijn vroegere meester van het tegendeel te overtuigen en liet zijn vader een concert organiseren ter gelegenheid van zijn huwelijk met Constanze. In brieven tussen zoon en vader werd gesproken van het componeren van een ‘votiefmis’ en van ‘het tonen van de mature Italiaanse stijl aan het conservatieve Salzburg’. Bovendien schreef Mozart naar zijn vader Leopold dat zijn kersverse echtgenote de sopraansolo van het werk zou zingen, tijdens de creatie in de St.-Peterskerk te Salzburg, de thuiskerk van Coloredo, op 26 oktober 1783.
Het resultaat is magistraal en virtuoos : een missa in Italiaans-vurige stijl, trouw aan de opera-invloeden, voor orkest, solistenkwartet en koor. De geboorte van Mozarts eerste zoon, zou de oorzaak geweest kunnen zijn dat het werk nooit afgewerkt is geraakt, en dat op de première nog snel enkele delen werden gekopieerd uit zijn opera ‘Davide Penitente’ KV 469 (nl. het Agnus Dei).
Cantabile brengt het werk in de versie van musicoloog R.D. Levin, met weglating van de later door andere musicologen toegevoegde delen (uit bv. Credo), maar wel met het prachtige ‘Agnus Dei’ uit Davide Penitente en met de herneming van het Kyrie op nieuwe tekst ‘Dona Nobis Pacem’. We kiezen ervoor om de solisten ook in ensemble op te stellen als dubbelkoor-antagonist van het koor. Op die manier blijven we trouw aan de operagedachte van solisten en ensemble, en vergroten we de virtuoze kracht die intrinsiek in dit meesterwerk aanwezig is.
We wensen u een fijne concertavond toe !