Geplaatst op

Flink gevuld dagje…

Er was het fietsen naar school en het lesgeven ’s morgens met de paashaas die was langs geweest.

Er was het uurtje toezicht waarbij ik gewoon met drie klassen buiten zat op de speelplaats in het zonnetje en verwoed aan het pokemonnen ging met twee derdejaars. Tsja, er zijn zo van die voordelen aan mijn job…

En toen was er voldoende tijd om te gaan eten in de Villa Ooievaar:

Er was een kwartiertje toezicht aan de poort in de zon, en dan was er een documentaire voor mijn zesdes – ik geef die standaard de laatste les voor hun GWP, lekker rustig – met fantastische appeltaart van Robbe.

En toen was er de koffiestop op Merels school, zoals alle jaren, maar voor mij wellicht de laatste keer. Merel had woensdag met haar vriendinnen uitgebreid cupcakes gebakken en versierd en ze had gisteren nog een vlaai gemaakt. De cupcakes waren op een half uur uitverkocht, alle 36, maar Merel had er eentje voor mij opzij gehouden. Tegen betaling, uiteraard. De opbrengst gaat dit jaar deels naar een onderwijsproject voor meisjes in Tanzania, deels naar Oekraïne, en dus hadden ze de cupcakes ook zo versierd.

Ze hadden natuurlijk ook wel veel geluk met het weer: een stralende zon zorgt sowieso voor een grote opkomst.

Enfin, ik fietste naar huis, ging nog even in de clinch met Kobe over een verjaardagsfeestje – wat hij niet zo communiceerde, maar eerder sprak over ‘hangen met zijn vrienden’ – versus zijn orkestrepetitie, loste nog een paar last minute dingen op voor Wolf, en vond het toen welletjes. Nu ja, tegen tien uur bracht ik Wolf nog naar ’t kot van Wout: ze moeten om kwart voor één op de parking naast de school staan om te vertrekken naar Italië, maar blijkbaar spraken ze liever eerst nog af bij Wout om gezellig samen te wachten. Wout woont naast de school en heeft een eigen, nu ja, clubhuis, wat meer dan ideaal was. Ik vond het, samen met een tiental andere ouders, helemaal niet erg dat ik dan niet meer om half één nog moest rijden.

Ik gaf hem een dikke knuffel, en kroop lekker in mijn bedje. Een volle dag, jawel.

Geplaatst op

Uitvaart 2016 (100-dagen)

Oef, hij zit er ook weer op, die Uitvaart. En ik moet het toegeven: hij was best geslaagd!

Ik heb er gisterenavond nog tot acht uur gezeten, bij de leerlingen, en ook deze morgen was er generale repetitie. Daar heb ik een stuk van gezien, maar ben halverwege weg gegaan, want blijkbaar ging ik erin voorkomen. En wat ik had gezien, was gestructureerd en in orde, en dan ging de rest ook wel zo zijn.

Enfin, daar heb ik toch het grootste deel van de ochtend aan gespendeerd, ben me dan thuis gaan omkleden in chiquere kleren – het thema was galabal – en dan was er natuurlijk de show. Daar kan u foto’s van bekijken en een verslagje van lezen op de schoolwebsite. En ook dit jaar werd er zonder morren, met man en macht gewerkt om alles zo snel mogelijk proper te krijgen, en was alles netjes weg tegen vier uur. Chance voor mij, want ik wilde voor vier uur op de lagere school zijn, want daar organiseerden de zesdes hun koffiestop voor Broederlijk Delen. Dat had ervoor gezorgd dat ik gisterenavond om half negen Wolf nog instructies stond te geven hoe hij twee cakes met chocoladestukjes moest maken. Ha ja, want ik was niet eerder thuis. Toen ik opperde dat hij het toch ook aan Bart had kunnen vragen, keek hij me stomverbaasd aan. Zo ver had hij gewoon nog niet gedacht, want dat soort dingen komt altijd bij mij terecht. En nochtans is Bart de kok hier in huis…

Enfin, geslaagde Uitvaart, geslaagde koffiestop, net op tijd bij de kinesist om half vijf, en tegen zessen netjes met picknick in de rugby. En dan eindelijk tijd om eventjes adem te halen.

Geplaatst op

Koffiestop

Ik ging erover schrijven op Gentblogt, maar helaas, dat staat op een bijzonder laag pitje tegenwoordig: ik heb gewoon veel te veel andere dingen aan mijn hoofd, niet in het minst de verbouwing die maar blijft aanslepen.

Ik heb het dus over de koffiestop in de lagere school, keer op keer een fijn initiatief. Blijkbaar zijn het de zesdejaars die ervoor instaan: er is koffie en chocomelk, ze lopen rond met collectebussen, en vooral: de ouders (of sommige kinderen zelf) hebben van alles gebakken om erbij te eten, met heel veel keus als gevolg.  Je kiest zelf wat je geeft als bijdrage, het gaat naar Broederlijk Delen.

Zo had ik een koffie en een fantastisch stuk chocoladetaart, en de kinderen elk een chocomelk en zelfs twee knabbels de man, voor een euro ’t stuk. Veel, vonden de ‘verkopertjes’, maar hey, ’t is voor een goed doel, en ze steken er bijzonder veel werk en enthousiasme in.

Lang leve de koffiestop!

IMG_0918

IMG_0917

Geplaatst op

Koffiestop in Wondelgem

Geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt. Waar anders? Voor een ganse reeks foto’s moet u overigens ook daar gaan kijken, ik ga ze er hier niet tussen zetten.

Vandaag is blijkbaar een speciale dag: het is niet alleen de eerste dag van de lente – al is daar niet veel van te merken – het is vooral een dag om actie te voeren. Aan Sint-Jacobs was er deze namiddag de Gentse Lente, in het kader van de Dag tegen Racisme, en het is ook de dag van personen met het Downsyndroom. Wellicht is er ook nog een aantal andere initiatieven waar ik nu even niet op kan komen.

koffiestop2

Kleuter- en basisschool Mariavreugde in Wondelgem vond het het uitgelezen moment om hun jaarlijkse koffiestop te houden, ten voordele van Broederlijk Delen. Wie wil, kan een bekertje koffie krijgen met iets van zoetigheid erbij, tegen een vrije (en hopelijk gulle) bijdrage. Alle zesdejaars hebben deze voormiddag in de schoolkeuken cakes, muffins, brownies, pannenkoeken en andere snoeperijen gebakken, en om drie uur deze namiddag stonden ze paraat op de speelplaats met collectebussen en thermossen hete koffie. Nog een geluk dat het niet regende, maar erg druk was het helaas niet, daar stak de kille temperatuur van amper 6° een stokje voor.

Dat mocht het enthousiasme bij de leerlingen echter niet drukken. Getuige daarvan de volgende fotoreportage (en het zijn veel foto’s omdat iedereen zichzelf graag herkent) Edit: maar dus te vinden op Gentblogt zelf, en wel hier.