Dode dude
Wolf moet blijkbaar een toets van Latijn leren over Caesar, ofwel was het Kobe die iets moest leren voor geschiedenis.
Hoe dan ook kwam het gesprek tijdens het avondeten op Caesar en zijn moorddadige politiek. En dat hij eerst een triumviraat had gevormd, maar dan toch een burgeroorlog was begonnen tegen Pompeius. Waarop Wolf vroeg aan Kobe: “Hoe, maar waarom, als ze dan toch met drieën waren?”
Waarop Kobe, droogweg: “Ha ja, die andere dude was dood”.
Of hoe onrespectvol de uitleg van een twaalfjarige over de dood van Crassus en het begin van de burgeroorlog tussen Caesar en Pompeius kan klinken… Ik lag in elk geval strijk.
Karten
Half negen wakker, kwart voor negen in mijn auto, met volledig opgeruimde vuurschaal, extra spullen, beddengoed, kostuums en alles! Mijn vriendinnen zijn gewoon de max!
Tien voor tien draaide ik de oprit op, negen voor tien reed ik alweer met Kobe naar Sleidinge, alwaar hij een concert moest spelen. Bart was wakker geweest om negen uur, toen ik naar huis belde, maar was intussen weer in zijn bed gekropen.
Tegen elf uur was hij nochtans weer op en voelde zich merkelijk beter, verklaarde hij. Hij zou wel koken, geen probleem, zodat ik rustig ons pa kon gaan ophalen. Heh, dat scheelt inderdaad wel een hoop stress.
Enfin, Bart kookte, wij aten, en Bart zag het zelfs zitten om met de jongens – Merel was intussen naar een verjaardagsfeestje – te gaan karten in Dok Noord voor Kobes verjaardag. I know I know, die verjaardag was eigenlijk al op 25 juli, maar plannen is nooit onze sterkste kant geweest. Kobe, Levi, Benno, Lou en Wolf amuseerden zich in elk geval rot, zo bleek ook uit de foto’s die Bart me stuurde. Ik heb het zelf één keer gedaan, vond het de max, maar was na een paar rondjes doodmisselijk, dus nee, het is niet meer voor mij.
Bart is wel in de zetel gecrasht toen hij thuis kwam, maar het was wel met een grote grijns.
366 – 19 januari 2020 – verjaardagsfeestje
365 – 12 december 2019 – huiselijkheid
Vortex
Yup, ze zijn er helemaal klaar voor, mijn twee jongens: Vortex! Ze spelen er allebei een magiër en hebben kick-ass kostuums voorzien, vind ik. Allez, niet dat ze er veel werk aan hadden, ze hadden maar van het larprek te plukken, eigenlijk.
En ik, ik ben mee als figurant. Ik zie het eerlijk gezegd niet echt zitten, het zijn te veel weekends dat ik weg ben, maar bon. Ik had de jongens beloofd dat ik mee ging gaan naar hun larps, en toen waren er ook nog Haven en Omen en dat koorweekend, en die wilde ik dan zelf niet missen.
Het begint zwaar te worden voor Bart ook, heb ik de indruk. Tsja, ik kan me dat goed voorstellen. Maar ik heb zelf de data niet te kiezen, uiteraard.
Aan de andere kant is mijn rol wel weer best grappig: de leider van een klein clangroepje, op zoek naar verdwenen clanleden en haar man, en vooral hoogzwanger. Dat belooft, maar het geeft vooral een leuke uitleg voor mijn gehandicapte rug. Ik denk niet dat ik vaak met de jongens ga spelen, maar dat hoeft ook niet.
Ik zit wel nog altijd wat in met Wolfs voet: hij loopt nog steeds op die speciale laars. Intussen heeft hij wel een brace, maar de dokter stelde toch voor op het weekend die laars aan te houden.
Maar bon, we zien wel. We gaan ervoor!