365 – 24 maart 2015 – chocovampier
365 – 21 maart 2015 – Skylanders, een blijvende bron van amusement
Sloddervos
Ik heb mezelf altijd al een sloddervos gevonden, en wie me kent, zal dat beamen. Maar zoals ik qua babbelen mijn meerdere moet erkennen in mijn ma, moet ik qua slodderen mijn meerdere erkennen in mijn zoon. Nee, niet punctuele, zorgzame Wolf, maar wel mijn lieve varkentje Kobe.
Een paar weken geleden bereikte dat zijn hoogtepunt. Hij beweerde dat hij geen propere sokken meer had, terwijl ik er eigenlijk bijna geen in mijn wasmand liggen had. Tiens.
Onder en rond zijn bed lagen er maar vier paar. Er waren er dus nog heel wat onvindbaar. Tot ik om één of andere reden een schuif van zijn nachtkastje opentrok, en daar een hoop opgepropte vuile kousen vond. Juist ja. Ik heb me behoorlijk kwaad gemaakt, want hij heeft dat dus gewoon uit luiheid gedaan: zo moest hij ze niet in de wasmand gaan gooien.
Maar het kon dus nog erger. De dag erna staken we voor het eerst in lange tijd nog eens de haard aan. En begon er iets behoorlijk verbrand te ruiken, iets anders dan brandend hout. Wat odoratief gesnuffel rond de kachel leverde toen plots het volgende op:
Kobe laat ook altijd zijn sokken rondslingeren in de woonkamer. Blijkbaar had hij op een bepaald moment geen zin om er eentje naar de wasmand te brengen, en had hij die op de verwarmingsplaat van de kachel verstopt achter de grote gietijzeren waterketel die er staat. Daar was die blijven zitten (zwart op zwart) en dus beginnen verbranden.
Voor u het vraagt: ja, hij is gestraft geweest. Want er zijn grenzen. Ook voor sloddervossen.
365 – 30 december 2014 – elandjes
Kobelogica
Al een tijdje spreek ik met Kobe Engels, wanneer ik hem in bed stop. Hij vindt het een uitdaging, en is er ongelofelijk snel mee weg.
Maar Engels is uiteraard niet logisch, zoals hij zou verwachten. Zoals ons gesprekje vanavond nog maar eens bewees:
“Zeg mama, als een oor in het Engels “an ear” is, dan moet een oog toch “an eag” zijn? Logisch toch?”
Ik moest vreselijk lachen, maar ik kon hem geen ongelijk geven. En al helemaal niet, toen ik via FB daarna nog deze uitleg kreeg:
eye (n.)
c.1200, from Old English ege (Mercian), eage (West Saxon) “eye; region around the eye; apperture, hole,” from Proto-Germanic *augon (cognates: Old Saxon aga, Old Frisian age, Old Norse auga, Swedish öga, Danish øie, Middle Dutch oghe, Dutch oog, Old High German ouga, German Auge, Gothic augo “eye”).
Prachtig, toch?
365 – 27 oktober 2014 – scheef muilke
Kobe bij de logopediste: update
Sinds mei gaat Kobe dus wekelijks naar de logopediste. De tandarts had in januari vastgesteld dat hij een infantiel slikpatroon heeft, en dus moesten we naar de orthodontist om een voorschrift.
Intussen zitten we dus wel een aantal maanden verder, en gaat het gelukkig vooruit. Dat ligt niet altijd aan Kobe zelf: hij doet – hoe zou u zelf zijn? – zijn oefeningen niet graag, en dus slaat hij ze al eens over, ook al staat ons halve huis vol met blaadjes waarop staat; ‘Logo!’. Maar bon, wat hij doet, doet hij blijkbaar wel goed. Nog een paar sessies, en het zou helemaal in orde moeten zijn. En dan zouden zijn tanden ook spontaan recht moeten komen.
Het zal alweer wat schelen: geen gezaag meer over zijn oefeningen, en geen hee-en-weergerij meer naar die logo. Poeh.