Roanoke

Dit weekend waren dus de jongens voor het eerst naar een weekendlarp, terwijl Bart in New York zat en ik me volledig wijdde aan Merel.

Ze vonden het zalig.

Samen met een paar – vooral oudere – gasten speelden ze de Vikings, en als ik het zo hoor hebben ze wel wat beestigheden uitgestoken. Kobe speelt een priester van Hymir en heeft dat, ondanks het feit dat hij de jongste is, blijkbaar prima gedaan. Ik heb intussen ook een paar fotootjes bemachtigd.

Ze worden zo groot, meneer…

Rondrijzondag

’t Was wel niet helemaal een meisjeszondag, maar toch… We zaten rond negen uur aan tafel, Merel, Vlerina en ik, toen ik Spotify wou opzetten, en plots zag dat ik Bart al om half tien aan zijn kantoor mocht ophalen, in plaats van de voorziene half twaalf. Die kwam van New York, weet u nog? Dik in orde, maar wel een beetje krap van tijd. Tsja.

We pikten hem op, lieten hem prompt in slaap vallen in de zetel, en gingen zelf aan het werk. Zo’n lasagne met extra veel groenten maakt zichzelf niet natuurlijk. En die appeltaart met de appeltjes van Omaly ook niet :-p Tegen twaalven kwam opa, en meteen stond de serveuse van het restaurant klaar om onze bestellingen op te nemen.

Na het eten en het ophangen van alweer een was sprong ik in de auto richting Geel: ik moest de jongens ophalen op Roanoke. Ze waren wel van de laatste toen ik daar tegen half drie aankwam, maar bon, ze kwamen tenminste comfortabel thuis. Roanoke zelf was de max geweest, wisten ze me te vertellen: geen vergelijk met Vortex wegens veel volwassener, beter uitgewerkt, enfin, ze hadden zich schitterend geamuseerd, zeiden ze. Wel een beetje moe, zou je kunnen stellen ^^

Tegen half vijf waren we thuis, was er koffie met taart, en om zeven uur stapte ik alweer in de auto om Wolf naar het Zeepreventorium te brengen. Nog drie weken…

Intussen heb ik de meeste caches in de buurt van De Haan wel al gedaan, dus reed ik gewoon de E40 af ter hoogte van Beernem om daar een zestal caches van Zaak De Zutter te gaan zoeken. Dat is eigenlijk een fietstocht georganiseerd door de gemeente Beernem zelf, en is wellicht overdag een prachtige rit. Geen idee, zo in het pikdonker, maar ’t was wel amusant.

Drukke dag met veel kilometers dus, maar best wel oké.

GEJO

Kobe speelt nog steeds fagot, jawel, en hij wordt er duidelijk ook steeds beter in. Dat mag ook stilaan wel, het is intussen zijn vierde jaar, maar fagot is blijkbaar ook niet meteen het simpelste instrument om te spelen.

Zijn notenleer is achter de rug, en hij zit nu in het eerste jaar AMC, ofte muziekcultuur. Daarnaast moet hij ook samenspel volgen, en voor hem is dat in de praktijk het GEJO, voluit het Groot Evergems Jeugdorkest. Dat geldt perfect als samenspel voor de muziekacademie en wordt geleid door een van hun leraars, Joeri, die eigenlijk ook de man is van Kobes fagotlerares Renate. ’t Kan maar gemakkelijk zijn!

Helaas kan hij, doordat die AMC daar tussen zit, maar één van de twee uren repetitie meemaken, en dat vindt hij nu al jammer. Ze waren bijvoorbeeld The Lion sleeps Tonight aan het spelen, en hij amuseert er zich kostelijk mee, vooral omdat de fagotten hier de hoofdstem hadden. Het is trouwens geen symfonisch orkest, maar wel een harmonie-orkest, dus voor blazers en slaginstrumenten.

Ik hoop wel dat hij hiermee volledig de smaak te pakken krijgt, want fagot is nu niet direct een solo-instrument, en er zijn dan ook niet veel echt mooie werken voor te krijgen. Maar wat is er nu fijner dan samen muziek maken? Zalig toch?

Puzzel

Jawel, het begin van een nieuw schooljaar, en dus ook weer alle muziek- en andere activiteiten plannen voor de kinderen.

Wolf gaat voorlopig even niks doen: het is een beetje te moeilijk voor de muziekacademie aangezien hij sowieso maar in november zou kunnen beginnen, en rugby is ook nog even niet aan de orde. Eventueel kan hij daar wel later bij instappen. Voor de scouts gaan we hem wel inschrijven: we zien nog wel hoe dat loopt.

Kobe is definitief gestopt met rugby: na zeven jaar zag hij het niet meer zitten. Hij deed het op zich wel graag, maar werd er maar niet beter in, en dan werkt dat ook nogal ontmoedigend natuurlijk. En nu hij in het middelbaar zit, en al die muziek nog heeft, wilde hij een beetje schiften. Met fagot gaat hij wel nog verder, en zijn juf Renate heeft dat ongelofelijk mooi voor hem geregeld. Hij gaat nu op vrijdag van vijf tot zes samenspel volgen, dan van zes tot zeven Algemene MuziekCultuur (of hoe dat nu ook heet met die hervorming), en aansluitend de eigenlijke fagotles. Hij gaat steendood liggen op vrijdagavond, maar bon, hij is er dan ook wel meteen vanaf voor een ganse week. En ja, uiteraard ook nog scouts en larp.

En Merel? Wel, die start nu ook in de muziekacademie! Ze keek daar al tijden naar uit, en vandaag zijn we haar gaan inschrijven. Ze gaat muzieklab (notenleer van vroeger) volgen op zaterdag van negen tot elf, bij de favoriete juf van de jongens. Als instrument wil ze dolgraag blokfluit volgen, maar dat wordt blijkbaar niet gegeven in Evergem, enkel in de Poel in Gent Centrum. Hmpf. We gaan daar dus even gaan kijken wat de mogelijkheden zijn, en als het echt niet lukt, wordt het dwarsfluit in Evergem op vrijdag. Maar we leven in hoop.

En onze woensdagmiddag? Die is dus helemaal vrij! Zalig!