Het werd zo langzamerhand tijd: op 14 april wordt onze Gandalf een jaar, en eigenlijk had hij dus al veel eerder moeten gecastreerd worden. Maar bon, bij een vorige afspraak was ik ziek, en dat ging dus moeilijk. Intussen heeft hij al boel met zowat alle omliggende katten, en heb ik hem al vechtend en klauwend en krijsend door de struiken zien rollen.
Vandaag had hij wel degelijk prijs: knip, en weg.
Hopelijk verbetert nu ook zijn gedrag. Want bij mij is hij echt wel een lieve aanhankelijke poes, die vaak bij me op bureau ligt te slapen als ik aan het werk ben, en ook ’s avonds bij mij in de zetel ligt. Maar tegenover de kinderen is hij helaas een stuk minder aangenaam: hij stopt zich weg onder tafel, en als ze passeren, valt hij aan: hij klauwt of bijt in hun benen, en niet al spelend, maar echt gemeend. Merel durft gewoon niet meer passeren als ze hem ergens op de loer ziet liggen, en ook Kobe is er soms bang van.
Tips, iemand?
