Girls’ Day, de krokuseditie
Merel heeft ervoor gekozen om, net zoals Kobe, haar communie niet te doen, maar voor een lentefeest te gaan. Ik vind dat een moedige beslissing, als je weet dat al haar vriendinnen wel hun communie doen. Maar we hebben het besproken en zij moet doen waar zij zich goed bij voelt. Het is niet alsof Bart en ik nog gelovig zijn…
Maar ook voor een lentefeest moet je kleren hebben, natuurlijk. Merel en ik trokken dus met de fiets de stad in. Merel sputterde wel wat tegen voor dat fietsen: het is niet dat ze niet genoeg kan fietsen, ze is bang van het soms drukke verkeer en de tramsporen. Gelukkig is een groot deel van onze route verkeersvrij of op zijn minst verkeersarm.
Enfin, we parkeerden de fietsen op de Korenmarkt, waaiden de C&A binnen en vonden daar twee fijne T-shirts, en een broek die ze eigenlijk wel wijs vond, maar de bijhorende T-shirt vond ze heel wat minder. Geen nood, de middag was nog lang. We hopten ernaast binnen bij de Hema en installeerden ons in de stralende lentezon op het terras daarboven met ons middageten. Ze genoot, en ik ook.
En toen ging het van winkel in, winkel uit. Het was overal pokkedruk en eigenlijk doen we dat geen van beide graag. Hmm. Tegen goed drie uur waren we het eigenlijk allebei kotsebeu, deden onze voeten, respectievelijk de rug zeer en was het meer dan welletjes. Maar helaas, geen kleren. We keerden nog eens op onze stappen terug, de C&A binnen, en besloten alsnog dat setje met die wijze broek te kopen: vindt ze iets beter, prima, en dan heeft ze in elk geval een mooie broek. Nu moeten we er enkel nog het gepaste shirt bij vinden. Soit, we zijn al zo ver…
Afsluiten deden we natuurlijk met een ijsje, of wat dacht u!
Om vier uur lag ik in mijn zetel en was Merel combinaties aan het uitproberen.
Geef toe… Het mag er zijn! Nu nog de T-shirt, schoenen, zaal, foto’s, uitnodigingen… Enfin, alles eigenlijk nog. Tsja…
Uitgemest
Ik had al langer aan Merel gevraagd om ne keer haar kleerkast uit te mesten, want ik heb er geen flauw idee meer van wat ze nog wel en niet meer heeft qua kleren.
Vandaag heeft ze dat spontaan zelf gedaan en heeft ze me heelder stapels gegeven. Neem dat gerust letterlijk: drie wasmanden vol kleren heeft ze naar beneden gebracht. Ik heb die allemaal bekeken, netjes opgevouwen en dan gefotografeerd om weg te geven.
Voor het geval ge u afvraagt of dat dan wel de moeite was: er waren 34 T-shirts met korte mouwen, 16 T-shirts met lange mouwen, 7 shorts, 9 lange broeken en leggings, 16 rokjes, 3 slaapkleedjes, 1 pyjama en 14 kleedjes (en ze staan niet allemaal op onderstaande foto).
Aan de pulls en gilets zijn we nog niet eens begonnen, da’s voor een volgende zitting.
Nu heeft ze toch nog een reeks rokjes, een kleedje of 5, een tiental Tshirts en een aantal lange broeken. Nog altijd. ’t Is dat het kind geen kleren heeft, he…
Strooptocht
Mijn schoonmoeder nodigde de kinderen en mij uit om in Ronse iets te komen eten, en dan kleren te gaan kopen voor Kobes communie in haar favoriete kinderboetiek. Ik zei uiteraard geen nee, en dus tuften we vrolijk in de zon naar Ronse.
Nelly nam ons prompt mee richting Avelgem (en geloof het of niet, de Kwaremont was afgesloten, enfin, voor verkeer boven de 3,5 ton, maar toch…) maar het Konijntje, waar ze een fijne buitenspeeltuin hebben, was blijkbaar gesloten in de vakantie. We reden naar Kwaremont zelf, om daar vast te stellen dat ook In ’t Palet gesloten was. Dan maar richting Ronse zelf, in de buurt van de Markt zijn wel wat eetgelegenheden.
Bon ja: La Différance? Dicht. De Acte? Toe. We liepen wat verder, en hadden plots wél geluk: de Look was open. Helaas geen speeltuin of buitenruimte, maar tegen dan hadden we toch al zodanig honger, dat daar niemand meer wakker van lag. De kinderen aten fantastische garnaalkroketten, en ik had een meer dan serieuze portie gegrillde scampi’s met frietjes.
Tegen dan was het al zo goed als twee uur, en gingen we post vatten aan de boetiek. Kobe kreeg een donkerdonkerblauwe broek, met bijpassend Tshirt met de max van een tekening op, en een felrode gilet. Echt knap. Wolf werd gelijkaardig uitgedost: een felblauwe broek met wit Tshirt met knaloranje gilet: net iets minder klassiek, maar hij is dan ook niet degene die zijn communie doet. Voor Merel had ik al een kleedje, en dus vond Nelly het welletjes.
Er kon natuurlijk nog wel een taartje, respectievelijk ijsje bij, en dat gingen we dan ook halen.
Rond vier uur begonnen we aan de tocht naar huis, evenwel niet zonder tussenstops: Kobe moest nog schoenen hebben die erbij passen, en die hadden ze niet meer gehad in Ronse. Op de N60 is er tegenwoordig ook al zo’n koopcentrum, en daar is een Torfs: de moeite waard om te stoppen dus. En jawel, een paar prachtige AllStars gezien in donkerblauw met felrood. Alleen hadden ze – uiteraard – zijn maat niet meer, maar ze gingen een paar opzij houden in de Torfs in Lochristi. Ik weet weer wat gedaan zaterdag.
We zijn dan ook nog even de JBC binnen gelopen om een vestje voor Merel, en daar ook hetzelfde verhaal: het perfecte giletje gezien, maar alweer niet haar maat. Helaas kunnen ze bij JBC enkel zien of het voorradig is in de regionale winkels, en was Lochristi te ver. Soit, ik moet er zaterdag toch naartoe, ik kan even goed even gaan kijken.
En toen was het welletjes, begonnen mijn longen weer serieus lastig te doen – ik heb al een serieus tijdje een behoorlijke hoest – en reden we naar huis. Moe, maar wel met de goeie buit. Score!