Geplaatst op

Cora

In 2016 was mijn favoriete kledingmerk failliet gegaan. Favoriet als in: ik draag vrijwel niks anders, als ik eerlijk ben. Ja, een gewone jeans, maar verder? Cora Kemperman quasi all the way.

Intussen is al een paar jaar de webshop opgestart met steun van de ontwerpster – die had destijds haar merk verkocht en dat was dus door mismanagement over kop gegaan – en zijn de klassiekers weer allemaal te krijg, samen met een reeks ontwerpen die echt volledig trouw blijven aan het oorspronkelijke concept. Oef.

Daarnaast is er ook een bloeiend tweedehandscircuit opgestart. Want ja, blijkbaar ben je voor Cora of niet, en dan ga je er ook volledig voor. Vooral in Nederland lopen er nogal wat “Corameisjes” – lees: meestal vrouwen van iets gevorderde leeftijd – rond. Sinds een jaar of wat ben ik medemoderator van de groep Cora Kemperman addicts op Facebook, en ja, ik durf daar ook nog wel eens wat kopen, ja. Zo was de top die ik aanhad op Roelands trouw zo’n tweedehands stuk, en er zijn er wel meer. Eigenlijk zou ik gerust zelf een winkel kunnen beginnen in Cora Kemperman kledij, ik heb vlot 60 stuks, denk ik.

Goh.

’t Is een hobby als een ander zeker?

Geplaatst op

Hoodies zijn niet voor 40+, zo blijkt.

Het ging in de klas daarstraks over kledij en hoe de kledij van iemand de status kan uitdrukken. Dat een respectabele Romeinse vrouw altijd een jurk droeg tot aan de enkels. Blote armen en een duizelingwekkend décolleté waren niet echt een bezwaar, maar die benen, die hield je min of meer bedekt, als je als fatsoenlijk wilde beschouwd worden. Slavinnen, dat was wat anders. Die droegen meestal een kortere tunica, gewoon omdat dat praktischer was om in te werken. En als je als dominus je slavinnen graag in nauwelijks verhullende niemendalletjes zag rondlopen – denk maar aan de Spartacus-reeks – dan was dat maar zo.

Van het een kwam het ander: wat je op school ook best wel of niet droeg, of hoe je je ook moet kleden naar je leeftijd.

Een van de jongens opperde dat leggings eigenlijk voor niemand een correct kledingstuk zijn, toch niet als je ze als broek gebruikt. Daar kwam protest op: sommige meisjes vonden dat het moest kunnen, als je daar een beetje het figuur voor hebt. Ha ja, en uiteraard ook de juiste leeftijd, namelijk onder de twintig. Want sommige mensen, die kleden zich toch echt wel te jong! Zo van die oudere vrouwen met leggings, of van die korte rokjes, of van die naveltshirts en zo. Allez zeg! Of, zo zei er eentje, van die ouwe mensen met een hoodie aan! Mijn pa, he, die draagt dat dus nog! Komaan zeg, snapt die dan niet dat hij daar al te oud voor is? Hij is al drieënveertig, en dan zo’n hoodie, da ga wa nie ze!

Waarop ik voorzichtig poneerde dat ik toch ook soms naar school kwam in een vestje met een kap, dus eigenlijk ook een hoodie. En dat ik ook al tot die “ouwe mensen” behoorde.

Tsja.

Haar kleur was navenant, het gegrinnik in de klas ook. Maar blijkbaar vonden ze dat het bij mij dus allemaal zo erg niet was. Al een chance :-p