Een goed jaar geleden zag ik per toeval een pastamachientje liggen in de Lidl en had dat meegenomen. Bart had toen voor het eerst zelf pasta gemaakt, maar dat had nogal wat voeten in de aarde gehad met dat kleine ding.
Hij vond gans het gegeven echter echt wel voor herhaling vatbaar, vond het een zen bezigheid, maar dat machientje, nee, dat was niet bijzonder praktisch.
Intussen heeft hij een opzetstuk gekocht voor de KitchenAid en nu gaat dat tien keer makkelijker en kan hij het vooral ook op zijn eentje.
Vandaag aten we dus fetuccini met een grandioze tomatensaus. Dat heeft een behoorlijk lange tijd staan sudderen en daar gingen maar liefst acht grote vleestomaten in en een hoop andere groenten, samen met een zelfgekweekt kruidentuiltje.
Ons pa was vol lof: de beste tomatensaus die hij ooit gegeten had en ik kan hem alleen maar bijtreden, zeker in combinatie met die verse zelfgemaakte pasta.
Yup, ik ben met mijn gat in de boter gevallen met zo’n kokende echtgenoot. Alleen jammer dat mijn gat daar zo dik van wordt, van die boter…
