Vandaag zette ik de drie kinderen in de auto richting Evergem, alwaar Mereltje nog eens aan een onderzoek werd onderworpen. Yup, consult bij Kind & Gezin dus.
Omdat de jongens zo rustig en vrolijk gingen spelen en ik blijkbaar ook rustig en goed gezind bleek, keek ook zij blijgemoed de wereld in, en liet zich netjes, edoch een beetje verwonderd, wegen en meten. Ze klokte af op 87 centimeter (al vermoed ik dat ze meer hadden gemeten, als ze haar gewoon hadden laten rechtstaan in plaats van in de babymeetbak te schuiven) en 13, 530 kilogram. Perfect op het gemiddelde qua lengte, en er wat boven qua gewicht. Tsja, volledig haar mama, zeker?
Verder deed ze alles wat van haar verwacht werd: babbelen, stappen, spelen met de pop die ze gevonden had en die ook te slapen leggen en zo. Op het babykussen bij de dokter, onder de handdoek die daar lag. En met een duidelijke hint richting dokter: “Ssst, baby sjaapt!”
Ik kon ze wel kussen, die blonde dochter van mij. En dat heb ik dan maar gedaan ook.
