Het lijkt wel een titel van een Tiny-boekje :-p
Merel haar haar was echt lang aan het worden, toch achteraan. Vooraan viel het nog mee, en was het ook gewoon sluik. Achteraan krulde het enorm en was het een pak langer: als je de krullen rechttrok, tot ongeveer midden haar schouderbladen. Het resultaat was dat ze rondliep met een nekmatje, en dat het er niet erg verzorgd uitzag. Bovenaan stond ook nog wat van dat pluizige babyhaar.
Tijd voor de kapper dus. Mijn vaste kapster sinds jaar en dag, aan de andere kant van Gent wegens nog uit mijn studententijd, zag het wel zitten om het te doen. We hadden afgesproken dat ik haar zou bellen als Merel eens echt goed gezind was, en flink uitgeslapen. Vandaag was dat het geval en had Marie-Jeanne ook wel wat tijd, dus ik Merel in de auto geladen en naar Sint-Amandsberg.
Ik hield mijn hart vast, want we wilden het kind niet met een kapperstrauma opzadelen: Marie-Jeanne ging wel zien hoe ver ze ging geraken, desnoods kwamen we volgende week maar terug, en lieten we ze nu half geknipt. Merel heeft namelijk niet graag dat je aan haar haar komt, vandaar.
Maar nee hoor. Merel zat op mijn schoot, en via een grote spiegel kon ze in de gaten houden wat MJ aan het doen was, en dat was blijkbaar wel intrigerend. De kapster is erin geslaagd om Merels haar achteraan netjes bij te knippen, overal het gepluisde haar weg te halen, en er zelfs een beetje van een carrécoupe in te steken. Dik in orde.
Mereltje ziet er nu wel anders uit, en haar krulletjes zijn grotendeels verdwenen, maar die komen wel terug. Hoop ik dan toch. Het is in elk geval properder en makkelijker om te wasssen.
