De twee vorige jaren was de pedagogische studiedag er eentje geweest van vergaderen, een ganse dag lang. In 2014 was het een pak amusanter geweest: vergaderen in de voormiddag, en in de namiddag dan kajakken door Gent. Zalig!
Ook de directie had dat toen zo ervaren, en de laatste tijd is er sowieso al heel veel druk, dat extra vergaderen hoefde voor een keertje niet. Tussen half tien en tien werden we aan de kajakclub verwacht, en stonden er boterkoeken klaar.
Een deel wilde absoluut niet het water op, en die kregen dan een gegidste tocht doorheen Gent. Het grootste deel van het lerarenkorps kroop wél een kajak of kano in: veel kajaks per twee, sommige solo, en twee grote kano’s van tien personen. We vertrokken aan de Watersportbaan, peddelden de hele Coupure af, langs de Recolettelei en Ajuinlei, verder langs de Graslei, Gravensteen, en zo verder tot aan het Rabot. Daar stapten we uit, hielden een pauze samen met de wandelaars in de kantoren van Vizit, en peddelden toen terug. Amai mijn armen!
In het doorgaan deelde ik een kajak met onze nieuwe adjunct, en die had in zijn overmoed – hij had dat nog gedaan, kajakken, en was sportief, zei hij – voorgesteld dat ik enkel maar foto’s moest nemen, en dat hij wel zou roeien voor ons twee. Ik had voor de zekerheid toch maar een eigen peddel meegenomen, en heb dan ook het grootste deel van de tijd meegepeddeld. Ha ja, want het was verder dan hij had gedacht, verklaarde de adjunct. Hij was zelfs zó moe, dat hij deel twee gewandeld heeft, en er iemand anders in zijn plaats in de kajak ging.
Zelf zat ik in het terugkeren in een grote kano, omdat ik dan veel beter foto’s kon nemen, en dat was ook effectief zo. Ik heb ook hier wel het grootste deel meegeholpen, daar niet van.
Tegen twee uur waren we terug en was er barbecue, tegen half vier moest ik weg wegens kinderen oppikken. Maar ik heb echt zo’n zalige dag gehad, zeg, heerlijk!
Het verslag dat ik voor de schoolwebsite maakte, kan u hier bekijken. Iets algemener natuurlijk, en andere foto’s.
