Merels feestje was op haar verjaardag zelf, en ze vond het fantastisch! Uiteraard waren Lieze en Julie erbij, die mama’s had ik op voorhand gecontacteerd om zeker te zijn dat ze er konden zijn, want anders moest het feestje verzet worden. Geen nood dus, beide dametjes waren beschikbaar. Het olijke trio werd aangevuld met Milla en Ines, en dus liepen er vijf gillende meiden in ons huis rond.
Merel was door het dolle heen met haar cadeautjes. Van ons had ze ’s morgens haar pop gekregen, en bij de cadeautjes die ze nu kreeg, stond ze zowaar elke keer te springen. Letterlijk. Als in: “Mama, ik ga moeten stoppen met springen, want mijn voeten doen zeer.” Springen, dus.
En er was taart, natuurlijk. Merel lust geen chocolade en geen slagroom, maar wel mango en marsepein. En dus had ze dat ongeveer aan mama gevraagd, met de vermelding ‘prinsessentaart’. Begin er maar eens aan zeg! Maar bon, ik heb een biscuit gebakken, in lagen gesneden, bestreken met een mangocrème (gemixte mango met een beetje limoensap, vermengd met roomkaas, en daardoor stukjes mango), en dan volledig versierd met roze marsepein en eetbare versiering. Oh, en roze marsepeinen roosjes, die ik gekocht heb. Merel vond ze prachtig!
Daarna hadden de jongens een fantastisch spel in elkaar gestoken! Op voorhand hadden ze met strijkparels alle namen van de meisjes gemaakt, en die letters per twee in een zakje gestoken. Ze waren zogezegd hun naam kwijt, en moesten opdrachtjes uitvoeren om een hint te krijgen waar ze hun namen konden zoeken. Er was een stoelendans, een verkleedpartij, een tekenwedstrijd, een prinsessenquiz (die Wolf op PPT had gemaakt), een ballonnenspelletje, een geblinddoekt parcours, een spelletje dirigentje…
En toen waren er uiteraard ook nog pannenkoeken. Ah ja, zo hoort dat.
Ik was blij toen ze het huis uit waren en het weer stil werd, maar Merel vond het fantastisch! En meer moet dat niet zijn. Zelfs geen rugbytraining, daar waren we allemaal te moe voor.
