Awel, best wel goed.
Hij heeft de operatie en het gedoe achteraf prima doorstaan: zijn darmen zijn, na uiteraard eerst de aangepaste voeding, vrij probleemloos weer van start gegaan, en ook zijn longen doen het al bij al wel goed, gezien zijn COPD.
Alleen is hij nog quasi voortdurend misselijk en duizelig, en vorige week is hij weer beginnen overgeven, iets wat eigenlijk absoluut niet de bedoeling is. De duizeligheid is te verklaren door zijn parkinson, die nu duidelijk erger is – hij kan met moeite een koffietas vasthouden – en dat zou best wel eens kunnen door het feit dat hij zijn medicatie overgeeft. En dat overgeven, dat hebben ze onderzocht: het zou ook typisch zijn voor parkinsonpatiënten dat de zenuwsignalen naar de slokdarm niet goed doorkomen, waardoor de peristaltiek niet goed werkt en hij dus moet wurgen of zelfs overgeven.
Bon, daar bestaat dus medicatie voor, maar… die werkt dan weer in op al de rest van zijn medicatie, en daar wilde de geriater het liefst van al afblijven. Juist ja. Op zich kon hij niet langer meer op geriatrie blijven wegens zo goed als genezen, maar hij zag het zelf absoluut nog niet zitten om naar huis te gaan. We hebben gelukkig een oplossing gevonden: er bestaat een parkinsonrevalidatie-afdeling in het ziekenhuis, onder zijn geliefde dokter De Meulemeester, en die vond ook onmiddellijk dat hij daarvoor in aanmerking kwam, al was het maar om zijn medicatie bijgestuurd te krijgen onder toezicht.
Sinds vrijdag zit hij dus op een andere afdeling, een andere gang, met veel meer kinesitherapie en revalidatie, en hopelijk gaat hij nu het belang inzien van beweging en van het gebruik van een rollator, als dat hem in beweging kan houden. Want momenteel is hij nog steeds te trots om dat te gebruiken. Tsja.
Maar bon, het gaat dus best wel goed met hem, gezien zijn zware problematiek. En nu maar hopen dat die revalidatie ook de duizeligheid en de misselijkheid kan oplossen.
