Kriskras door Vlaanderen

Qua noord-zuidafstand in Vlaanderen kon het wel tellen vandaag, ja. De dag begon rustig, maar tegen kwart voor twee stond ik bij Wolf in De Haan om hem op te halen. We waren allebei niet erg haastig en zijn rug was redelijk oké, en dus gingen we nog even wat caches zoeken. Hij doet dat eigenlijk ook doodgraag, maar kan het voorlopig eigenlijk bijna niet.


Een eerste cache in de Vuurtorenwijk van Oostende vonden we niet, hoe we ook zochten tussen de tengels. Nummer twee vonden we maar na lang zoeken, en nummer drie bleef ook onvindbaar. Meh.

Veel tijd hadden we niet, want ik had Bart beloofd tegen half vijf ten laatste thuis te zijn, en dat lukte ook. Daarvoor waren we eerst nog in Jabbeke een cache gaan ophalen waar ik de vorige keer een dik half uur had staan zoeken, maar die ik nu, met een tip van een medecacher, wel vlot kon vinden. Hele mooie locatie, dat vond ook Wolf.

Enfin, we kwamen thuis, genoten nog even van het gezelschap, en reden toen samen naar Louise-Marie, een gehucht van Maarkedal, voor de jaarmis voor Jeroom.
Daarna gingen we allemaal gezellig bij Omaly sandwichen eten, en bleven vooral de heren lang praten over zaken. Moet ook eens kunnen, natuurlijk.

Veel in de auto gezeten dus, maar wel een fijne dag.

Familiebrunch 2015

Het is een traditie: de familiebrunch van de kant van mijn ma, waarbij ik gans mijn familie nog eens terug zie. Blijkbaar had een van de tantes verzucht: “Goh, ik snap niet dat oma dat nog blijft doen. Het is toch genoeg als ze haar kinderen ziet, zeker?” Tot zover het familiegevoel dus. Maar bon, blijkbaar leven mijn tantes en nonkels en kozijns en nichten nog allemaal sinds vorig jaar.

Toegegeven, het is een grote bende: mijn grootmoeder van 93, haar broer en diens vrouw, haar zes kinderen met partner, haar 14 kleinkinderen (15 eigenlijk, eentje was ziek) met 7 partners, en 11 achterkleinkinderen, met twee onderweg. 41 personen dus, en met navenante drukte.

Er was aperitief, er was brunch, en er was dessertenbuffet. En op voorhand was er de jaarmis voor mijn grootvader, uiteraard. En eigenlijk was het allemaal best gezellig ^^

Alleen met het weer hadden we echt geen geluk: vorig jaar was het stralend weer en zijn we na afloop nog een wandeling gaan maken, nu was het koud en grijs en miezerig. Ach ja… Er was gelukkig plaats genoeg voor de kinderen om te spelen.

Enfin, hier dus de foto’s. Het grootste deel ervan is door de kinderen getrokken, en zelfs door Merel.

 

Feest voor mijn overleden opa

Als het om feesten gaat, hebben wij eigenlijk wel een paar tradities intussen. Zo is er niet alleen het jaarlijkse diner voor de verjaardag van Barts nonkel (vorige week zondag), maar ook de familiebrunch van de kant van mijn ma. Vorig jaar hebben we die gemist omdat er een ander feest was, dit jaar zaten we opnieuw in een zaaltje in Lovendegem met iets van een 50 volwassen en 12 kinderen (of zoiets).

Het begint steevast met een jaarmis voor mijn grootvader, en dus noemen we het nog steeds opa’s feest. Tsja…

Enfin, het was best wel in orde, maar het is een enorm gedoe: iedereen heeft taken, van afwassen tot afruimen tot aperitiefhapjes maken, tafels aanslepen… Jammer eigenlijk, want zo heb ik nauwelijks met iemand gepraat omdat ik teveel bezig was. Volgend jaar misschien een traiteur of zo?

Enfin, de kinderen hebben zich alvast schitterend geamuseerd. Bij deze een paar fotootjes, aanklikbaar voor een grotere versie (twee keer klikken voor een echt deftige versie).

Met die laatste foto hebben een nonkel en ik nogal serieus staan lachen: het was net alsof ze bij de verkiezingen aan een stembureau zaten…