Geplaatst op

Proximusperikelen

We zijn al van in het begin trouwe klant van Telenet, maar de laatste tijd laat die zijn pluimen hangen. Bart ging eens vergelijken, en Proximus is niet alleen een stuk sneller, ook gewoon een stuk goedkoper. Sorry, Telenet!

Bon, hij deed een aanvraag, en een paar weken geleden stond er hier een zeer vriendelijke jongeman om de internetaansluiting te installeren. Alleen… zit die wel degelijk aan onze vroegere voordeur, aan de kant van de Waterhoenlaan, want daar vertrekken ook al onze vaste kabels. De Kineastlaan was dus geen optie, ook al moest hij blijkbaar daar zijn Fiberaansluiting nemen.

Euh…

Zijn voorstel was, dat hij een gat ging graven onder onze haag – blijkbaar moet hij minstens 30 cm diep blijven met zijn kabel – dan langs ons terras gaan met die kabel, doorheen de struiken graven, en dan, tsja… Ik legde hem namelijk uit dat hij ondertussen ook nog langs de waterput ging moeten passeren die volgens mij geen 30 cm diep zit, en dat hij, om naar de muur te gaan, een blok beton van een meter diep en een meter breed ging moeten doorboren. Degene die ons huis hebben gebouwd, hebben de paden langs het huis zelf namelijk versterkt met een metertje beton, dat hebben we bij de verbouwing meermaals vastgesteld. Hmm, zei hij, dan ging hij een gigantische put moeten graven in de tuin om dat gat te kunnen boren, en ging een aantal struiken moeten sneuvelen, waaronder de azalea japonica die ik van mijn intussen overleden grootmoeder heb gekregen voor onze verloving.

Quod non.

Als hij de aansluiting via de Waterhoenlaan zou doen, zou hij gewoon half onder de haag langs het tuinpad kunnen, dan onder de dorpelsteen een behuizingetje aanleggen, en zo binnen. Leek me net iets, ietsje handiger. En goedkoper. En minder werk. En vooral geen geruïneerde tuin.

Bon, zei hij, hij ging het voorleggen, want eigenlijk kan dat niet, ze doen daar moeilijk over bij de technische dienst.

Vandaag stonden ze hier met twee terug, opnieuw om vanuit de Kineastlaan volledig mijn tuin om te ploegen. De aanvraag om via de Waterhoenlaan te gaan, was namelijk afgekeurd. Goed, zei ik, maar ik keur de optie Kineastlaan ook af. Onverrichterzake dropen ze dus weer af en Bart nam contact op met Proximus.

Blijkt er nog geen fiberaansluiting te liggen in de Waterhoenlaan, vandaar. Eventueel kunnen ze nog het voetpad opengooien om de verbinding te leggen, dunkt me, en anders zullen we wel nog wat wachten, zeker? Ik ga er in elk geval de tuin niet voor laten omspitten.

Meh.

Geplaatst op

Een nieuwe Kafka, van Telenet deze keer

Echt serieus, het niveau van incompetentie van sommige mensen…

Vrijdag was dus onze internetkabel uit het bakje aan de muur gesnokt. Kan gebeuren, zeker als het stormt. Ik had gebeld, uitgelegd dat het de kabel was, en ze hadden me gezegd dat het uiteraard pokkedruk was, maar dat ze wellicht nog dezelfde dag konden langskomen, en anders zeker zaterdagmorgen. Bart had intussen via Twitter de bevestiging gekregen dat we nog voor de vrijdagavond op de planning stonden.

Niemand gezien.

Zaterdag: geen herstelling, geen antwoord, ik geraakte zelfs niet echt meer binnen op de helpdesk. Ook op twitter bleef het akelig stil.

Zondag: radiostilte. En telefoonstilte. En internetstilte.

Maandag raakte ik eindelijk opnieuw binnen bij de helpdesk van Telenet:

“Ja mevrouw, er moet een binnentechnieker langskomen want het ligt aan uw modem binnen.”
“Huh? Maar er is nog niemand langs geweest om de kabel te repareren?”
“Het ligt ook helemaal ook niet aan uw kabel, mevrouw. Er was een verdeelcabine in de buurt geraakt waardoor er 480 gezinnen zonder internet zaten, maar dat is gerepareerd. Als u nu nog een probleem hebt, ligt het aan uw modem en moet er een binnentechnieker komen.”

Ik naar buiten, gaan kijken naar mijn kabel.

“Euh mevrouw, dat kan niet want ik heb hier de kapotte kabel in handen!”
“Nee mevrouw, dat kan niet, dat is gerepareerd, u bent de enige in de straat zonder internet, het ligt echt aan uw modem. Is er morgen iemand thuis?”
“Ik heb de kapotte coaxkabel IN MIJN HANDEN!”
“En toch is het uw modem!”
“MEVROUW! HET KAN ME NIET SCHELEN, KIJK MIJN DOSSIER NA! Ik heb vrijdag gemeld dat mijn kabel los is en dat is nog steeds het geval. U moet dus een buitentechnieker sturen en geen binnentechnieker!”

Even stilte aan de andere kant.

“Goed, mevrouw, ik stuur een buitentechnieker langs, omdat u zo halsstarrig aandringt. Maar als het toch, zoals ik voorspel, uw modem is, dan kan het zijn dat u nog een week moet wachten op een binnentechnieker.”

Zucht. Diepe zucht.

Intussen had ik op zondag ook een bericht naar mijn leerlingen gestuurd dat ik zonder internet zat, dat ik enkel op 4G kon en dat alles dus zeer beperkt was.
In de les sprak een leerlinge me aan: dat ik het nummer van het schadedossier moest doorsturen, want dat haar vader eigenlijk degene was die op het hoogste niveau alle interventies aanstuurde. Oh…

Resultaat: dinsdag om half tien stond hier een technieker die even keek, zijn ladder uithaalde, het doosje openvees, de kabel opnieuw vastmaakte, doosje dichtvees en de ladder terug in zijn auto stak.
Dat in- en uitladen van zijn ladder duurde langer dan de eigenlijke herstelling. Onmiddellijk schoot de modem opnieuw in gang – nee, die was niet kapot, vreemd hè – en nog wat later was er effectief weer internet, zoals ik kon bevestigen aan de man.
Waarop die fijntjes antwoordde: “Prima, want ik moet dit straks nog even melden aan de groten baas…”

Blijkbaar hadden ze onze schademelding zaterdag afgesloten want de “bak” die hier 480 man zonder internet had gezet, was zaterdagochtend gerepareerd. Dat ik een afgerukte kabel had gemeld, was van geen tel. En dus moest het de modem zijn, ha ja. Dat zal wellicht zo in haar telefoonscript gestaan hebben, dat kan niet anders.

Echt, apenland, dit België, waar ge zonder connecties blijkbaar nog altijd nergens geraakt. Maar bon, we hebben internet, eindelijk. Dan kan ik eindelijk ook weer deftig voor school en de schoolwebsite werken.

Geplaatst op

Nee, geen internet

Nope. Nog steeds geen internet. Nog niks gehoord van Telenet, ook.

Dat het druk was, kan ik grif geloven. Maar dat we na vier dagen met een simpele herstelling als Business klant nog steeds niet geholpen zijn, tsja…

Ik heb dan maar mijn zware laptop meegenomen naar school en ben hier tijdens een springuur en over de middag dingen beginnen uploaden voor school, de website van school geüpdatet, een paar andere dingen online gedaan…

Thuis is er gelukkig Barts 4G – mijn hotspot krijg ik niet geactiveerd, geen idee waarom – waar we kunnen online mee gaan, mails lezen, dat soort dingen, maar ook geen zware toestanden natuurlijk.

Je zou denken dat Kobe dan zou afkicken van het gamen, maar er is natuurlijk ook nog altijd de Nintendo Switch waarvoor je niet online hoeft te zijn. Er is nogal wat geMariokart de afgelopen dagen…

Nope, het begint zwaar op mijn zenuwen te werken, dat gebrek aan deftig internet waardoor ik mijn werk niet naar behoren kan doen. Hmpf.

Geplaatst op

Een beetje storm…

Ze hadden ons gewaarschuwd: dit ging de ergste storm worden in 30 jaar. Jaja, dachten we zowat allemaal, het zal wel weer een storm in een glas water worden. Maar toen bleek de berichtgeving altijd maar ernstiger en waarschuwender, en zei ik tegen de jongens dat ze misschien beter niet met de fiets gingen, maar met mij konden meerijden. Heh, en toen zei Kobe dat Sandra hem en Ayo en Kaat ging voeren en dat Els hen dan wel weer ging komen ophalen. Juist, want ik werk daar niet en moet niet sowieso rijden, of wa?

Enfin, met Wolf, Kobe, Ayo en Kaat reed ik naar school en zag vooral stilte voor de storm: een mooi, liefelijk weertje. Maar toen begon het effectief te waaien, en nog geen klein beetje. En kwam de melding van scholengroep en later zelfs het ministerie dat de school in de namiddag dicht ging: stormverlet.

Ik bleef wachten tot 12.02 uur – ik heb op vrijdag eigenlijk een pauze van 11.00 uur tot 13.30 uur en ga meestal naar huis – en bracht Kobe, Kaat en Ayo naar huis, pikte Wolfs kleren op die Kobe netjes verzamelde en reed tegen één uur terug richting school. Tegen dan had ook Wolf gedaan met de les. Hij was eigenlijk van plan geweest om na school eerst nog naar de rugby te gaan – afgelast, uiteraard – en dan naar Arwen, maar nu wilde hij meteen meerijden zodat hij Jarno kon helpen de schapen, geiten, kippen, konijnen, katten en hond in veiligheid te brengen.

Soit, ik zat in de namiddag met grote ogen vanuit de living naar buiten te kijken of onze boom nog niet wegwaaide, toen ik plots een krak hoorde. Bij nazicht – heerlijk om buiten te lopen, je bleef bijna niet recht staan, maar het was wel wat gevaarlijk wegens rondvliegend vanalles – bleek dat onze regenpijp vooraan was afgebroken. Daar heeft zich een kamperfoelie rond geslingerd en die had net iets te veel wind gevangen, zo bleek. Ik liep naar boven om de lianen door te knippen die zich aan de pijp van de buren vast hadden geklampt, zodat ook die pijp niet zou afkraken. Helaas, ik bleek niet snel genoeg, want plots viel heel het boeltje naar beneden en snokte – driewerf helaas – daarmee ook de internetkabel los. Juist ja. Zucht.

We belden, kregen wegens business klant vrijwel meteen iemand aan de lijn die alles netjes noteerde en zei dat we bij de prioritaire gevallen behoorden, en dat het hopelijk nog dezelfde avond zou opgelost zijn. Hetzelfde zei de helpdesk van Telenet op Twitter: dat we nog voor vandaag op de planning staan.

Ik ben benieuwd…