Geplaatst op

Geocaching en spelletjes

In de voormiddag moesten we ons feitelijk nog haasten, Merel en ik, om op tijd bij de dokter te zijn. Zij heeft namelijk behoorlijk veel last van waterwratjes, en daar wilden we iets aan doen. Waar de dokter bij Kobe ze ‘uitlepelde’, wilde deze dokter ze bevriezen. Ik weet niet of het effectief zal zijn, maar ik weet wel dat het pijn deed…

Intussen vloekte en ketterde ik op het weer, want ze hadden stralende zon beloofd, en volgens de radio was dat ook zo. Alleen zag het er hier net iets anders uit:

366-jul06bis

Maar bon, in de namiddag namen we het risico, en fietsten Wolf, Merel en ik richting ’t stad: geocaching én spelletjes halen. Wolf wilde met nog wat communiegeld heel graag extra gezelschapsspelletjes kopen, en zijn meester (die zelf massa’s spelletjes heeft) raadde de Spelgezel aan, op de Rooseveltlaan. We zijn dus op ’t gemak naar ’t stad gefietst, hebben links en rechts een cache opgepikt, ook een ijsje gegeten – want dat hoort zo, als we in ’t stad gaan –

IMG_5156

en meteen ook drie spellen gekocht. Nog een chance dat ik grote fietszakken heb! We wilden ook nog dobbelstenen voor Wolf, maar die had de Spelgezel niet. Ook de Games Workshop had dat blijkbaar niet, en dus zijn we meteen ook maar doorgefietst tot aan World’s End, in de Ketelvest. Het ziet er van buiten nogal onherbergzaam uit, met een poort en een duistere trap naar beneden, maar binnenin kom je in een grote, grote ruimte met aan de zijkant allemaal zithoekjes en grote ramen die uitkijken over het water. Het is niet alleen een spelwinkel, het is ook en vooral een café, denk ik, en eigenlijk zeer gezellig. Eentje om te onthouden dus.

Tegen dan was het al echt laat, en zijn we snel naar huis gefietst. Hele fijne dag, 17 kilometer gefietst, 5 caches gevonden, en gelukkig geen regen. Oef!

Geplaatst op

Dagje Oostende

Eigenlijk had ik het al van in februari gepland, een dagje Oostende, al sinds de toeristische dienst me laten weten had dat er in Fort Napoleon een tentoonstelling voor kinderen was rond geluk en geluksvogels. Maar plan dat maar eens in, met drie kinderen met een eigen agenda, en een druk voorjaar qua familiefeesten. Tsja…

Vorige week wilden we het niet doen omwille van het weer, en vandaag hadden ze oorspronkelijk mooi weer beloofd. Deze morgen viel dat dus dik tegen… Wolf vertrok naar Center Parcs in de gietende regen, en wij gingen nog wel zien. Maar kijk, na de middag leek het wel op te klaren! We gooiden de dikke jassen en een hoop strandspeelgoed in de auto, en we reden met ons drietjes naar Oostende.

En voor wie nog iets zoekt om te doen deze week met lagereschoolkinderen: de tentoonstelling, met zijn prachtige vogels, opdrachtenboekje en tekstjes, is een schot in de roos, een echte aanrader!

En het fort? Goh, welja, fortig zeker? Als je het Gravensteen gewoon bent, ben je nogal kritisch, veronderstel ik. Maar eigenlijk was het wel best mooi.

We gingen nog iets drinken, en tegen kwart voor vijf namen we het kleine veerbootje van de Oosteroever naar Oostende centrum, zijnde het Aquarium. We zijn wel eventjes kletsnat geregend, maar kom, daar zijn we niet van gesmolten.

En toen, toen was er de zee en het strand. De kinderen trokken hun schoenen en kousen uit om in het zand te spelen, maar liepen toch niet tot aan het water. En ik? Ik zette me op een bankje vlakbij, genoot van de vlagen zonneschijn, en las. Heerlijk!

We haalden een ijsje, en stelden vast dat het veerbootje net een half uur in pauze was gegaan, toen we daar aankwamen. Maar het regende alvast niet, en we zaten daar best goed. Een en ander zorgde ervoor dat het bijna half acht was voor we terug naar huis reden. Maar we hadden wel een pracht van een namiddag.

Geplaatst op

Variaties op hetzelfde thema

Zo van die rustige tussendagen in de vakantie, ook die kunnen heerlijk zijn.

Gisteren lummelden we ook maar wat rond, kuisten in de voormiddag de benedenverdieping, gingen in de namiddag een pakje posten, Vics boompje ontdoen van onkruid, en een nieuwe tuinslanghaspel ophalen. Ik ontdekte er meteen een paar nieuwe plekjes in Vinderhoute.

Vandaag begon al even rustig. Zodra ik de nieuwe tuinslangsproeier – de oude is gepikt uit de voortuin terwijl wij in Kreta zaten – aangesloten had, wilden de kinderen er meteen mee spelen. Het is dan ook wel een amusant ding :-p Kobe mocht echter in de namiddag gaan spelen bij Sebastiaan, en had zijn kleren al aan, waar Wolf zijn pyjama had uitgetrokken en in zijn onderbroek rondcrosste. Maar kijk maar naar Kobes gezicht, hoe plezant het precies wel was.

Na de middag ging Kobe spelen, en lieten we Merel achter bij papa: Wolf en ik gingen per fiets de stad in om een cadeautje voor Merel op te halen in de Hema, kabeltjes te halen in de Switch voor Bart, en een roze zwembril van Freecycle in de Steendam. Met andere woorden: we fietsen van in de Molenaarsstraat via de brandweer en de ziekenhuizen naar Sint-Jacobs en de Steendam, en dan via de Belfortstraat richting de Switch. Helaas moesten we daarbij ook de Cora Kemperman passeren, en ik heb er een prachtige rok in zebrastrepen en twee T-shirts met lange mouwen gekocht. Gewone prijs: 199 euro. Soldenprijs: 82 euro. Netjes dus.

Als beloning voor het geduldige wachten passeerden we langs de Australian Ice Cream, en liepen al likkend richting de Switch, tot we een bankje tegenkwamen.

IMG_1267

Daarna ging het richting Hema, bonden we een groot pakket met een paar stevige fietsrekkers vast, en stapten we door de mensenmassa naar het Dreupelkot. Niet dat ik mijn elfjarige dreupels wou leren drinken, maar er zit daar een geocache, en daar zijn we een tijdje geleden op den bots mee begonnen. We zijn een paar keer door het steegje gelopen, samen met een koppel Hollandse geocachers, en dankzij de tip vonden we het kleine rolletje. Wolf glom van trots.

En toen zijn we maar de Burgstraat doorgefietst om in het Begijnhof nog twee caches te zoeken. De eerste hadden we vrij snel, en toen passeerden we een prachtig terrasje en stopten we even om iets te drinken. Heerlijk plekje, meteen ook aangeraden aan Bart.

IMG_1270

De tweede cache vonden we niet meteen, tot iemand aan de overkant van de straat zijn raam opentrok en vroeg of we hulp wilden. Ja dus ^^ Meteen cache vier op onze naam kunnen schrijven.

Tegen dan was het al kwart over zes, en fietsten we langs het Gaardenierspad terug naar huis.

IMG_1273

’s Avonds ben ik met Wolf en Kobe nog even tot aan het Houtjen gefietst omdat er daar blijkbaar een moeilijke cache zit, en inderdaad, we vonden hem ook niet echt. Jammer, maar ik denk dat we nu wel vertrokken zijn in het cachen. Leuke hobby!

 

 

Geplaatst op

Fijne lunch

Ken je dat, zo van die mensen die je in jaren niet hebt gezien (en in dit geval spreek ik over vijftien jaar en meer) en met wie het toch onmiddellijk weer klikt.

Gisteren stelde ik op twitter de vraag of er iemand wilde lunchen met mij vandaag, en ik kreeg prompt antwoord van een leerlinge van het eerste jaar dat ik lesgaf. Iemand die dus in 1994 bij mij in het vierde zat, die zelfs nog naar onze trouw is komen kijken (en wiens cadeautje van toen hier nog geregeld op de tafel staat), en die intussen zelf zwanger is van haar tweede.

Het werd een aangenaam weerzien. We hebben honderduit gekletst, heerlijk gegeten in de Pasha Mama (verslag daarvan volgt nog, als het op Gentblogt heeft gestaan), een ijsje gehaald bij Nonno en dat opgegeten op de trappen van Romain, en er een zalige middag van gemaakt.

Er zijn zo van die oudleerlingen die je nooit ofte nimmer vergeet. Zij is er zo eentje van. Gelukkig maar.

Geplaatst op

Zomers

Je weet dat het eindelijk zomert als:

– je je kinderen naar school brengt in enkel een T-shirt, short en sandalen
– je je kinderen extra water meegeeft naar school
– je bij thuiskomst diezelfde kinderen eerst in de tuin ondersteboven houdt en eens flink schudt, zodat die halve zandbak uit hun kleren valt
– je je oudste afzet op de kinderboerderij, en weet dat ze een schitterende dag zullen hebben
– het Towel Day is en je die handdoek kan gebruiken om je zweet af te wissen
– je kan lunchen met een vriendin op het terras van de Café Parti, en je blij bent dat de bomen je wat schaduw geven
– diezelfde lunch uit heerlijke slaatjes bestaat, en je daar blij om bent
– je, bij het afhalen van de kinderen, eerst een kwartier moet aanschuiven aan de ijsjeskar
– je daarna gewoon in de schaduw op een boordsteentje met je kinderen gelukzalig dat ijsje kan opeten, en jaloerse blikken krijgt van de passerende fietsers
– je blij bent dat je met de fiets zo’n zalig briesje over je heen krijgt
– je verheugd naar de ongelofelijk groeiende en gezonde munt in je tuin kijkt
– je het jammer vindt dat er ’s avonds niemand langs komt om op je terras mojito’s te drinken met die verse munt
– je op datzelfde terras de muggen van je moet afslaan
– ’s avonds om elf uur de ramen en deuren nog steeds openstaan.

Zalig, toch?

Geplaatst op

Ijsjes voor bijzonder weinig calorieën

Als je Weight Watchers volgt, ben je altijd op zoek naar dingkses die weinig punten kosten, maar wel lekker zijn. Ikzelf ben een enorme ijsjesliefhebber, maar die calorieën tikken wel aan natuurlijk.

mini-ijsje1

Tot ik de ijsjes van Gelatelli van de Lidl vond: zo van die mini-cornetto’s die je ook wel eens op dessertborden vindt. Stevig koekje met chocolade, yoghurtijs en dan nog wat confituurachtige dinges er bovenop. Voor één punt. Jawel. Ik  kon het zelf niet geloven, heb het een paar keer herberekend, heb het zelfs aan een diëtiste van de WW gevraagd, maar jawel, één puntje.

mini-ijsje2

Neem je de gewone ijsversie (dus niet yoghurtijs), dan is het twee punten.

Toegegeven, het zijn echt wel kleine ijsjes, maar je hebt toch echt wel een ijsje gegeten dat geen sorbet of zo was. Ik ben er in elk geval zot van.