Acta Diurna de muliere ludenti
Yup, dat was ook één van de to do’s van Merel deze vakantie: de kapper. Ze wilde opnieuw blonde highlights in haar haar, dat was van haar lentefeest geleden, twee jaar dus. En jammer genoeg ook wel weer wat korter, iets wat ik telkens weer betreur. Maar hey, het is haar haar, zij mag kiezen.
Ik hou dan wel het recht om met haar te lachen wanneer ze daar zo ingepakt zit te wezen, en ze neemt me dat gelukkig niet kwalijk. Zeg nu zelf…
Maar het resultaat mag er zijn!
De rug is al genoeg gebeterd – lang leve de kine – dat ik vandaag voorzichtig met Merel naar de kapper kon gaan. Mijn haar moest dringend af, en ook Merels haar moest grondig worden bijgeknipt. Daarnaast kreeg ze ook opnieuw highlights (baléage) voor haar lentefeest.
Zelf had ik het mijne al opnieuw gekleurd, maar het was veels te lang geworden.
En toen was het dringend tijd om opnieuw te gaan platliggen. Maar ik ben wel blij dat het gelukt is en dat de rug toch zo ver nog wilde meewerken. Oef.
Ik moest al eventjes naar de kapper, en ook Merels topjes moesten dringend bijgeknipt worden om het haar weer gezond te zetten.
Toen ik daarbij de suggestie maakte om mêches, ofte highlights, zoals het nu standaard genoemd wordt, in haar haar te steken, begon ze gewoon letterlijk op en neer te springen.
En dus zaten we deze namiddag bij de kapper en zat Merel te glunderen dat het niet meer mooi was. Of eigenlijk net wél mooi.
De kapper had het niet gebrusht omdat Merel sowieso had afgesproken met Lieze en Julie om te komen zwemmen en dat dan een beetje overbodig zou zijn.
Na een kwartier dook er plots nóg een vriendinnetje op: Kobe had aan Kaat gevraagd of ze ook niet kwam zwemmen. Ze hadden beiden blijkbaar geen zwaar examen, zodat dat zwemmen wel moest kunnen. Tsja…
Tegen ijsjes werd er ook geen bezwaar gemaakt.
En Merel viel tegen de avond gewoon uitgeput in de zetel. Hoe zou dat komen, denk ik?