Trick or treat!

Vorig jaar hebben de handelaars van de geplaagde Evergemsesteenweg – al bijna twee jaar onderbroken, nog een jaar te gaan – voor het eerst een halloweentocht op poten gezet, met groot succes. Dit jaar komt de route voorbij ons huis, dus hebben Merel en ik gedecoreerd met behulp van Kobe, kwamen drie vriendinnen om zelf mee te doen aan de tocht, en heb ik mezelf verkleed als heks om de kinderen schrik aan te jagen en snoep uit te delen. Ik denk dat er bijna 10 kilo snoep is doorgegaan, Bart heeft op den duur een zeteltje in het halletje gezet voor mij, en ik was doodop en zonder stem. Maar het was wel amusant, ja.

Het grappige was dat tegen negen uur Els en Jurgen, de ouders van Lieze, kwamen aanbellen om even hallo te zeggen, en dat een paar minuten later de meisjes terug waren, zodat iedereen bleef zitten in de woonkamer, zeker toen ook nog Kaat en Janne, de twee andere dochters, kwamen aanbellen om te trick or treaten. Het werd nog best gezellig, terwijl de meisjes zaten te tetteren, zeker toen ook nog de twee andere mama’s erbij kwamen.

Maar ik was wel blij toen het gedaan was: zoals gezegd is dat blijkbaar best vermoeiend, heksje spelen.

Halloweenversiering

Dat Merel zot is van halloween, dat is al lang geen geheim meer. Als het aan haar ligt, zou ze het huis al beginnen versieren in september.

De spinnen en de pompoenlampjes in haar kamer hingen er effectief al begin oktober, de rest hier in de living werd opgehangen half oktober.

Maar vandaag zijn we all out gegaan: er is namelijk een echte Halloweentocht die begint op de Evergemsesteenweg en die door de Waterhoenlaan loopt. Ons voordeur ligt nu wel in de Kineastlaan, maar Merel had bordjes gemaakt om de mensen toch tot aan onze deur te krijgen.

En die voordeur, die was wel netjes versierd, ja. We hadden gisteren al een pompoen uitgekerfd, eentje die mee was gebracht door een maat van mij na een vraag op Facebook. En dan hebben we vooral ook Barts bureauvenster aangekleed, zodat het effect wel leuk was.

Bart had snoep voorzien, maar we hadden nooit de toeloop verwacht die er ook effectief was: we zaten al vrij snel zonder, zodat we ook nog alle mogelijke andere snoep uit de berging hebben opgediept.

Maar nu weten we wat we volgende keer moeten verwachten!

Halloweenfuif

Ik had gedacht van veel vroeger te kunnen vertrekken natuurlijk: nooit gedacht dat we bijna vier uur op restaurant gingen zitten, maar bon.

Ik twijfelde nog, maar zoals Wolf zei: “Mama, ge twijfelt elk jaar, en elke keer zijt ge wreed content dat ge geweest zijt!” En dus zette ik toch nog aan, niet met de schmink die ik in gedachten had, want daar had ik echt geen tijd meer voor, maar gewoon in mijn basis zwarte outfit met spinnenlichtjes rond mijn nek. Ik gaf licht, maar verder was het niet bijzonder geïnspireerd…

Het was zelfs al iets na middernacht toen ik op het Kiel aankwam en sommige gasten waren jammer genoeg al weg, maar ik heb, zoals altijd, weer honderduit staan kletsen met een pak mensen, veel te weinig gesproken met andere mensen, en ik ben daar vertrokken rond half drie.

Zoals Wolf al voorspelde: blij dat ik geweest was! Dankjewel, Bart en Birgit!

En ja, de klassieke, bijzonder lekkere kattenbak was ook weer van de partij!