Geplaatst op

GWP Engeland

Vrijdag is Wolf teruggekomen van vijf dagen Engeland. Evident was het helaas niet: zijn voet is absoluut niet in orde. Hij zag het zitten om mee te gaan met zijn looplaars en zijn krukken, en hij ging zich koest houden. Ik had nog op voorhand aan Jarno gevraagd of ik geen rolstoel moest regelen, maar dat ging te moeilijk zijn in ’t stad, metro op, metro af. En ook niet nodig: ze gingen het wel regelen.

Zucht.

Maandagavond stuurde Wolf me al een berichtje: dat hij anderhalf uur in een stevig tempo mee had gestapt, zonder krukken, en dat zijn voet weer helemaal dik stond en gemeen pijn deed. No shit, Sherlock… De rest was nu met de metro tot aan London Bridge om dan in het donker terug te wandelen, maar dat ging niet, en dus zat hij nu gewoon op zijn kamer. De leraars hadden verzucht: “Goh, was er maar een rolstoel mee…” Juist ja.

Wolf al helemaal in de put dus, want hij kan nog maar eens een GWP niet meedoen zoals het moet…

Soit, de dinsdag was het museumdag, waar ze wel telkens een rolstoel hadden en Arwen er geen probleem mee had om hem mee te nemen. Woensdag ging hij naar Harry Potter, en ook daar was er een rolstoel.

In Brighton weet ik het eigenlijk niet, maar uiteindelijk heeft hij wel een groot deel kunnen meedoen. Nog die chance, want hij zat er de maandagavond een beetje door.

Nu zit hij sinds zaterdag in Duitsland, met Arwen en haar ouders en een gigantische hoop van hun vrienden, in totaal een man of veertig. De bedoeling was voor een stevige stapvakantie, maar dat lukt uiteraard ook niet. Maar in Duitsland ben ik er gerust in: Ann is een echte moederkloek en zal prima voor hem zorgen, en ook Arwen zal hem vertroetelen. En daar gaat het die twee toch om: dat ze samen zijn.

Ik hoop maar dat hij zich amuseert.

 

Geplaatst op

Vertrek anders eens op weekend…

Straks vertrek ik op Havenlarp, en ik heb er ongelofelijk veel zin in!

Alleen ben ik het Bart niet zo gemakkelijk aan het maken. Het weekend is namelijk een klein beetje hectisch, heb ik zo het gevoel.

Tegen een uur of vier zouden Jarne, Stefaan en Mireille hier moeten toekomen, en dan zien we nog of we alles in één auto krijgen of toch moeten verdelen. Ik vrees dat laatste, aangezien ik een grote vuurschaal mee heb en Mireille een tent, en er zijn stoelen en eten en ander gerief… Het is gelukkig maar een uurtje rijden, in Ellezelles.

Ik ben net Kobe gaan afhalen om drie uur aan school: die kwam thuis van een weekje zeeklassen. De fagotles gaan we voor een keertje skippen, hij is doodmoe. Merel is intussen ook thuis, dat is al geen probleem meer. Haar spullen staan klaar, want om zeven uur vertrekt ze op scoutsweekend. Bart zal haar dus moeten brengen. Om tien uur vanavond moet hij dan Wolf ophalen aan school, want dan komt die terug van een weekje Engeland met school.

Ik heb instructies voor de wasmachine klaargelegd, want Wolf wil nog een reeks kleren vanavond wassen: hij wordt morgenvroeg opgehaald voor een week Duitsland met Arwen en haar familie. En ja, hij wil echt bepaalde kleren nog mee hebben.

Zondagmiddag moet Bart Merel dan weer ophalen, en later die dag kom ik dan gelukkig ook weer naar huis. Maar het is effectief van het een naar het ander.

Ik heb bijna medelijden. Bijna.

Geplaatst op

Engels

Onze tweedes en vierdes zijn op GWP, wat ervoor zorgt dat sommige collega’s die ook les geven in vijf en zes, afwezig zijn. Op de uren dat ik normaal gezien tweedes heb, word ik dan ook ingeschakeld om die collega’s te vervangen. Dat kan studie zijn, maar ze kunnen ook vragen om een les over te nemen, als je dat ziet zitten. Latijn en Grieks lijkt me logisch, maar mijn vakgroepje is nog steeds present.
Eigenlijk voelde ik me wel vereerd toen een collega Engels me vroeg of ik haar les in de vijfdes gewoon wilde overnemen. Een tekst over wildsafari’s en wandelen met olifanten en zo, dat soort dingen. En dan een klasgesprek en vragen beantwoorden.

Dat maakt dat ik vandaag dus Engels heb gegeven. Ik denk dat het wel oké was, al kan ik totaal niet inschatten wat het tempo zou moeten zijn, en wat hun niveau van Engels is. Het was ook niet evident omdat ik lang niet alle leerlingen ken natuurlijk. Maar ik vond het wel eens verfrissend en eens wat anders.

Lang geleden trouwens dat ik nog lichtjes zenuwachtig was om een les te geven. Ook dat was eigenlijk nog wel eens fijn ^^

Geplaatst op

GWP’s

GWP, een geïntegreerde werkperiode ofte schoolreis tijdens de schooldagen, dit jaar is het de moeite in ons gezin! Kobe gaat in de week voor de herfstvakantie vijf dagen naar Bredene, Wolf gaat in diezelfde week naar Engeland (Londen en Brighton). Het zal stil zijn hier in huis, met enkel Merel.

Deze avond waren het de info-avonden voor beide projecten, aangezien daar wel wat praktische beslommeringen bij komen kijken. Het grappige was dat er bij die van het vierde jaar vooral een pak leerlingen aanwezig was, wat andere jaren niet zo is. De collega’s Nederlands hadden namelijk hen de opdracht gegeven om als schrijftaak een verslag te maken, en dan mochten ze kiezen tussen een vergadering van de leerlingenraad en de info-avond. En dus zat er een ganse meute met schrijfblok en stylo in aanslag aandachtig te luisteren. Jarno, die de uitleg gaf, speelde daar ook gretig op in en kreeg de lachers op zijn hand. Die mens moest eens stand-up uitproberen, het zou hem geweldig goed afgaan.

Enfin, de nodige papieren zijn geregeld, nu nog ponden bestellen en nog zo’n paar kleine dingen, en ik ben de zonen voor een weekje kwijt.

Rust en al :-p

Geplaatst op

Welles – nietes

Dat het aan het beginnen is, het rekenen wie wanneer wel thuis is en wie niet…

Afgelopen week zat Wolf op GWP aan zee, en was hij dus de hele week niet thuis. Ik ben hem vrijdagmiddag gaan ophalen, en eigenlijk moest hij ’s avonds alweer op scoutsweekend. Hij twijfelde nog, maar heeft uiteindelijk beslist om het toch niet te doen: hij was vreselijk moe, en zijn rug deed echt niet wat zou moeten. Het speet hem uiteraard, maar hij wist dat hij er toch niet veel aan ging hebben. Tsja, dan ben ik wel blij dat hij zichzelf wel goed kan inschatten. Kobe zit echter nu ook bij de jongverkenners, en ging dus wél op weekend, tot vanmiddag.

En Merel, die zat gisteren de hele namiddag in het SMAK voor een verjaardagsfeestje, en ging vanmiddag naar de scouts. Die was dus ook het grootste deel van het weekend afwezig.

IMG_0922

Het was hier gisterenmiddag wel heerlijk rustig, zo met Wolf als rasechte puber op zijn kamer, en Bart en ik gewoon beneden. Mja, ik beweer niet dat ik het erg ga vinden, als ze wat vaker het huis uit zijn. Zo lang ze voorlopig nog maar allemaal naar het nest terugkomen.

Geplaatst op

Afleiding

Dat ik me verveel, hoef ik hier al niet meer te vertellen. Maar af en toe krijg ik fantastische afleiding, zoals deze namiddag, toen werd het gewoon druk.

Om één uur zat ik bij de kinesist, en om kwart voor twee verwachtte ik Jesse aan de deur. Helaas, ook in Gent sloeg de file toe, en hij kwam er maar door tegen kwart na twee. Maar bon, toen was er taart, en een übergezellige babbel die eigenlijk veel te kort was. Larpende welbespraakte oudleerlingen, daar moet ne mens duidelijk meer tijd voor uittrekken. Alleen had ik er op voorhand niet bij stilgestaan dat ik om drie uur Wolf moest afhalen van de GWP.

Ik heb met pijn in het hart Jesse dan maar vakkundig buitengegooid, en ben naar de parking aan de Notenstraat gereden. Ik had me evenwel niet moeten haasten, want de kinderen waren wel al gearriveerd, maar de ongeduldige en onverdraagzame mensen die toch maar per se op of af de parking wilden, zorgen voor complete chaos en stilstand. Het was verdorie vier uur tegen dat ik thuis was!
Maar de uitbundige knuffel die ik kreeg van een van de tweedes, met begeleidende uitroep “Mevrouw!!!!!!!!!! Ge zijt terug!!!!!!” maakte veel goed, ook al moest ik het meisje helaas teleurstellen.

Nog een chance dat voor een keertje de fagotles was weggevallen, of ik moest nog meer rondcrossen…

Geplaatst op

Oostende

Vanmorgen kon ik er even niet mee lachen, nee. De bus stond netjes om kwart over acht aan de school te wachten, en onze leerlingen waren mooi op post. Enfin, twee waren hun identiteitskaart vergeten, maar bon, dat kon opgelost worden. Maar de chauffeur wist ons te vertellen dat er meer dan drie uur file was aan de grensovergang met Frankrijk. Hmpf. Ik geef het toe, dat had ik er niet voor over, maar daar ging al onze voorbereiding, en de ganse dag die ik er had aangehangen… En nu? Onze adjunct zei plompverloren: “Oostende?”. De chauffeur zag dat zitten, en dus vertrokken we zomaar, op den bots richting Oostende, met 38 leerlingen en 5 begeleiders. Laat dat nu precies de énige stad zijn waar ik mensen van de toeristische dienst ken. Ik belde vanuit de bus, kreeg ook effectief Heidi aan de lijn, en met wat heen-en-weer-gebel, afspraken, do’s en don’ts draaiden we stipt om tien uur het pleintje aan het Kursaal op, pikte ik de papieren voor de wandeling rond Fort Napoleon op, de stadsplannetjes en de wandeling voor de namiddag, en de info rond MuZee. Er was intussen ook al een hele planning, met in de voormiddag dus die wandeling rond het fort en de vismijn. Dat draaide concreet uit op een ingekorte wandeling met een bunker en vooral een hoop strandgeloop. Van mij niet gelaten.

We namen het overzetje over de havengeul naar het centrum, lieten daar de leerlingen vrij voor hun middagmaal, gingen zelf iets eten, en trokken daarna naar MuZee. Ik wist niet eens dat dat museum bestond, maar het gaat over moderne Belgische kunst van 1830 tot nu. Interessant!

Enfin, we volgden nog een andere wandeling die niet echt pittoresk was, om een understatement te gebruiken. Maar bon, de leerlingen morden niet, bleven hun eigen vrolijke zelf – geen sarcasme – en speelden nog twintig minuten aan het strand. Daarna gingen we even langs het toeristenbureau met een zak paaseitjes als bedanking, en wandelden terug naar de bus. Geslaagde, zij het compleet geïmproviseerde dag, met toch nog enige genoegdoening dankzij het foutloze parcours.

Oh, en voor een minder gekleurd verslag met andere foto’s: één adres!