Geplaatst op

Dagje Rijsel

Het begint zo langzamerhand een traditie te worden, dat ik op woensdag mee ga met de vijfdes op GWP naar Rijsel. De andere dagen kunnen ze me moeilijk inschakelen omdat ik telkens les heb met één of twee, maar de woensdagen zijn vrij. Volgend jaar zal dat weer anders zijn wegens dan een GWP met alle jaren in dezelfde week, maar bon, dat zien we dan wel weer.

Ik zat dus iets over acht op de bus naar Rijsel, rond negen uur gooiden we onze leerlingen voor de Franstalige leeuwen – aka. Franstalige gidsen zodat wij hun handje niet moesten vasthouden – en konden wij zelf doen wat we wilden. Ik had mijn fiets meegenomen, want van vorige jaren wist ik dat een ganse dag rondlopen een beetje te veel van het goede is. Maar we gingen dus eerst met de collega’s gezellig ontbijten op hetzelfde adresje als vorig jaar.

Daarna gingen zij shoppen en stapte ik de fiets op om te geocachen, vooral dan rond het vijfpuntige fort van Rijsel. Ik had eerlijk gezegd iets verwacht in de stijl van Sluis, maar het binnenste van het fort wordt wel degelijk nog gebruikt en is militair domein, en de buitenkant is volledig een prachtig, redelijk wild park met dus verschillende hoogten door de omwalling. Heel, heel knap!

’s Middags hadden we wel weer samen afgesproken om te eten, in Le Bierbuik, een redelijk speciaal restaurant. Ik weet niet of ik het echt lekker vond, maar ik ben dan ook verwend natuurlijk…

En toen ging ik verder geocachen: er was niet genoeg tijd voor het Museum van Schone Kunsten, dat doen Bart en ik wel eens als we ooit een weekendje vrij hebben.

Ik passeerde langs fijne steegjes, langs het geboortehuis van Charles De Gaulle, langs een prachtig brugje en uiteindelijk opnieuw in dat prachtige park rond het stervormige fort, want ik was door wegversperringen niet rond geraakt voor de middag.

Tegen half vier tekenden we weer present op de Place Rihour, waar we van alle – maar echt àlle – begeleiders complimenten kregen voor onze leerlingen: ze hebben zich blijkbaar voorbeeldig gedragen, zoals we gewoon zijn.

Enfin, ik was doodop ’s avonds, maar ik heb echt intens genoten, en ik denk dat ik toch een kilometer of twintig heb rondgefietst daar in Rijsel. Dik in orde!

Geplaatst op

Italiëreis nummer twee

Schreef ik in 2022 nog vol verwondering over het feit dat ik al een zoon had in het laatste jaar van het middelbaar, en dat die volgend jaar dus op ’t unief zou zitten, dan heb ik er nu zo twee.

Ik kan er niet altijd bij: mijn oudste is gewoonweg al twintig. Twintig! Hij groeit en bloeit en is zo ongelofelijk veel zelfbewuster geworden, heerlijk om te zien.

Maar nummer twee is dus nu diezelfde richting aan het opgaan. Was hij tot vorige jaren nog bijzonder speels en kinderlijk, dan is dat kindse er nu echt van af aan het gaan. Hij is groot, loopt nog altijd te zingen, is nog steeds maar zestien, maar zit dus ook in zijn laatste jaar. En is vannacht vertrokken naar Italië voor zijn eindejaarsreis.

En volgend jaar, volgend jaar heb ik er dan twee aan ’t unief. Eentje bij de burgerlijks, eentje bij de bio-ingenieurs. Nog geen idee hoe Kobe dat zal doen, hij heeft het moeilijk met studeren en zich concentreren, maar is het laatste jaar daarin al behoorlijk veranderd. Hij zal dus nog maar net 17 zijn wanneer hij aan ’t unief begint. Maar ik zal dus twee studenten hebben, twee quasi volwassen kinderen, met elk een eigen leven dat me beetje bij beetje ontglipt, zoals dat hoort.

Damn…

Geplaatst op

Ze is vertrokken

Ik heb deze morgen Merel afgezet op school. Niks bijzonders, denkt u misschien, maar ze vertrok voor vijf dagen naar Bredene, op GWP. Het was met gemengde gevoelens: enerzijds heeft ze het wel op met al die extra activiteiten, anderzijds is ze graag alleen en zijn dit vijf volle dagen drukte en mensen om je heen. Want ja, 125 tweedes plus begeleiders, dat krijg je niet zomaar even stil.

Ze had in elk geval een grote valies mee, zodat ze zeker voldoende kleren en voldoende keuze had. Want ze kon toch op voorhand niet weten wat ze die bewuste dag zou willen aandoen, toch?

Enfin, er zat wel wat stress in dat kleine lijfje, ja. Benieuwd wat ze er achteraf van zal zeggen. Ik snap haar in elk geval we: ik had hetzelfde probleem.

 

Geplaatst op

Rijsel

Om half acht stonden Kobe en ik samen met een kleine honderd leerlingen aan school om de bus te nemen richting Rijsel. De rit viel goed mee: net geen uurtje onderweg, en dan nog 10 minuten stappen van de parkeerplaats – je mag echt niet kiezen waar je een bus parkeert in Rijsel – tot aan de Place Rihour. En daar lieten we ze vertrekken met een lokale gids, zodat wij vrij waren om ons eigen goesting te doen. We moesten alleen stand-by blijven zodra er ergens een probleem zou opduiken. Samen gingen we dus rustig ontbijten in een fijne ontbijtzaak, en daarna gingen de anderen shoppen, wat absoluut niet mijn ding is. Ik ben dus rustig gaan cachen, een paar echte en vooral veel labcaches. We spraken wel opnieuw af om samen te eten ’s middags, bij een fijne Italiaan aan de Place des Oignons. Ik kocht er ook een paar chique oorbellen, ik mag alleen niet vergeten ze te dragen.

Ik geef het toe: na de eindwandeling was ik ook wel echt moe, mijn rug en voet deden pijn, maar het was echt wel een fijne dag. Maar het leukste was, dat ik via een virtual cache ontdekt heb dat er een chique voorgevel is waarin gewoon nog vier kanonballen vast zitten. Bizar, maar wijs!

Geplaatst op

GWP vijfdes

Vroeger ging ik altijd mee met het thuisproject van de vijfdes, “Stad in Beeld“, een fotoproject dat ik mee op poten had helpen zetten. Ik regelde de maandag: vier fotografen kwamen in de voormiddag een workshop geven over fotografie, en in de namiddag moesten de leerlingen dan een GPS-tocht doen met bepaalde foto-opdrachten. In de rest van de week deden we Brussel (foto-zoektocht), Rijsel (Frans), Den Haag (wiskunde) en dan de laatste dag verwerking van de foto-opdrachten doorheen de week. De zesdes zaten dan in Italië, de rest van de leerlingen heeft gewoon les.

Helaas is dat project ten grave gedragen. In corona kon het niet doorgaan, natuurlijk, en sindsdien zitten er meer dingen in die we anders in de loop van het schooljaar organiseren. Nu is het een dag Ieper-Westhoek-Tyne Cot-Passendale (geschiedenis), een dag Den Haag (nog steeds wiskunde in het Eschermuseum), Rijsel (nog steeds Frans), een dag in Fort Breendonk en Mechelen (geschiedenis) en een halve dag studiekeuze. Logisch, maar wel wat jammer, tsja.

Veel word ik ook niet meer ingeschakeld, want ik heb natuurlijk wel gewoon les met mijn eerstes en tweedes, een halve opdracht dus. Maar dit jaar hebben ze me wel ingeschakeld voor Rijsel op woensdag, voor het eerst, omdat ik nu geen kleine kinderen meer heb. En ook wel omdat ik op de woensdag vrij ben, en ik ook niet mee moet lopen met de leerlingen, want die lopen rond met een Franstalige gids. Op die manier kan ik rondlopen in de stad op mijn eigen tempo en kan ik zitten wanneer nodig.

Ik vind dat mega lief van mijn collega’s dat ze daaraan gedacht hebben.

Geplaatst op

Italiëreis

Eindelijk kan er weer op schoolreis gegaan worden! In 2019-2020 waren de tweedes en de vierdes wel nog op schoolreis kunnen gaan, respectievelijk naar Bredene en Engeland, maar dat was omdat ze toen de week voor de herfstvakantie gingen. Italië was gepland voor de zesdes de week voor de paasvakantie, midden in volle lockdown. Ze hadden toen nog net hun uitvaart (100-dagen) gehad, maar dus geen bal, geen live proclamatie, geen eindejaarsbarbecue. In 2020-2021 is er compleet niks doorgegaan, helaas: geen uitstappen, geen reizen en vaak zelfs geen les…

Maar dit jaar liepen onze tweedes de week voor de herfstvakantie weer heerlijk op het Bredense strand, en vanavond was er dus de infoavond voor de GWP-reis naar Italië voor de laatstejaars. Dat deed vreemd aan op verschillende fronten: al die ouders zonder mondmaskers, eindelijk weer een reis, maar vooral: Wolf zit in het laatstejaar. In het zesde. Is zowaar 18 geworden.

Het dringt nog steeds niet altijd tot me door, maar ik heb dus een volwassen zoon, een laatstejaars. Hij zit in het zesde, gaat volgend jaar naar ’t unief, en nu dus ook naar Italië.

Damn…

Geplaatst op

GWP Bredene

Ook Kobe is vorige week op GWP naar Bredene geweest, en hij heeft er zich precies wel goed geamuseerd. Alleen de sportonderdelen lagen hem niet zo, maar dat wisten we al lang, natuurlijk.