Geplaatst op

Vriendinnen onder elkaar

Toen we in december kort gaan ontbijten waren, hadden Gwen en ik meteen een dag in de vakantie uitgeblokt: ik zou naar haar komen. Deze morgen rond een uur of negen belde ik dus: hoe ze het precies zag? Ha ja, want afgesproken bij ons is afgesproken, en de details zijn voor later. Ze had ons voorzien tegen een uur of elf, met een harirasoep, en Erik ging verse moussaka maken. Ik liet Bart weten dat ook hij tegen half een mocht langskomen, en eigenlijk werd het ferm gezellig. Alleen voor de jongens viel het wat tegen: Wolf heeft de indruk dat Ernest hem wat vermeed: hij deed in elk geval niet bijzonder sociaal. Elly en Kobe, da’s sowieso wat lastiger, maar Merel en Lena-Mare speelden prachtig samen.

IMG_1324

En Gwen en ik, wij tetterden erop los, terwijl we samen de soep maakten, en Erik over zijn moussaka gebogen stond.

Na het eten maakten we nog een wandeling – het begon toch wel net te regenen zeker! -naar het Campo Santo om een korte multicache op te pikken, maar de eindlocatie was onbereikbaar wegens werken. Tsja… We hadden er sowieso al eentje opgepikt in Oostakker in het passeren, geen nood.

En toen, toen was er chocoladefontein ^^

IMG_1332

Ik had in elk geval een zeer fijne namiddag, en meer moet dat niet zijn.

Geplaatst op

Ontbijtje

Het was moeilijk dit jaar om met Gwen af te spreken. Normaal gezien gaan we elk jaar tijdens de kerstexamens samen ontbijten of lunchen, maar aangezien ze nu voor de Pedagogische Begeleidingsdienst werkt, heeft ze natuurlijk geen examens meer. We hadden vorige zaterdag afgesproken, maar ik voelde me niet bijzonder lekker. We spraken dan maar af voor de volgende dag, maar dan kreeg zij het niet meer rond met de kinderen. Tsja, dat gebeurt al eens in een gezin. En dus hadden we deze morgen afgesproken voor een ontbijtje. Omstandigheden zorgden ervoor dat het half tien was voor ik in Wald stond, en jammer genoeg moest zij om half elf alweer weg wegens een afspraak in Assenede.

Tot mijn verrassing was Erik er ook bij, en dat maakte het extra gezellig, al ging hij na een half uurtje al weg, want ook hij moest examens verbeteren. En hij wilde ook onze babbel niet verstoren, zei hij.

Babbelen hebben we dan maar gedaan, zij het vrij kort. We hebben dan maar afgesproken in de vakantie om een dagje samen te zitten met alle kinderen erbij. Steevast gezellig, en tijd genoeg om te kletsen. Vriendschappen moet je onderhouden, en sommige daarvan zijn gewoon goud waard.

Geplaatst op

Nazomer

Ik blijf het vreemd vinden, 24° half oktober, maar je hoort me niet klagen hoor. Net zoals gisteren kon ik me buiten installeren: de jongens legden de kussens op de buitenbank, en ik lag heerlijk in de zon.

En toen kwamen onverwacht Gwen en Erik nog langs voor een babbel, en daar genoot ik intens van. Want ik weet dat nu al: ik ga me vervelen de komende dagen. Ja, ik kan wel lezen, maar dat steekt op den duur ook tegen. Een grote tv-kijker ben ik niet, en typen op mijn computer lukt ook niet echt vlot, omdat ik wel degelijk nog vooral plat op mijn rug lig. Maar bezoek, dat vind ik zalig. Ik kan genoeg rondlopen om koffie te zetten, zolang ik maar op tijd weer ga liggen.

Bart kwam er, toen Gwen en Erik alweer weg waren, zelfs gezellig bij zitten, zo zalig in de zon. Ook Saruman hield me gezelschap buiten.

Dat doet hij trouwens niet alleen buiten: het beestje heeft me duidelijk ook gemist, en komt steevast bij mij liggen zodra hij de kans krijgt.

Ik word hier vertroeteld, zoveel is duidelijk. Maar toch, toch zou ik een pak liever alles zelf kunnen doen, geloof me.

Geplaatst op

BFF

Toch onvoorstelbaar: Gwen en ik hadden allebei twee maanden vakantie, en toch hebben we elkaar gewoon niet gezien… Life happens, zo veel is duidelijk. We vonden zelf dat dat eigenlijk te gek voor woorden was, en dus hadden we vanavond bij een uitstekende Griek in Hijfte aftgesproken, een deelgemeente van Lochristi, begot.

We hebben oeverloos gekletst, over het werk, de kinderen, vrienden, school, ouders… Zowat alles is de revue gepasseerd, vooral dan het feit dat zij de nieuwe pedagogisch begeleider voor Latijn en Grieks wordt. Wat is dat toch met mijn lesgevende vriendinnen? De ene wordt directeur, de andere inspecteur… En intussen aten we, en genoot ik met volle teugen.

Er zijn toch weinig dingen zó aangenaam als gaan eten met uw beste vriendin van al meer dan vijfentwintig jaar…

Geplaatst op

Zalige zondagavond in ’t stad

Toen Gwen en ik hadden afgesproken dinsdag hier bij mij thuis met de kinderen, hadden we meteen ook de zondagavond uitgeblokt. Wat we precies gingen doen, wisten we nog niet, maar wel dat het enkel met ons tweetjes ging zijn, zonder kinderen. Daar waren we ook allebei wel eens aan toe, ja.

Het was een ronduit zalige zondag met echt zomerweer, en dus nam ik de fiets richting Vrijdagmarkt. Want intussen waren we eruit dat we eerst op een terrasje gingen aperitieven, en dan ergens iets eten. Ik heb om zeven uur ’s avonds in mijn topje op een terras gezeten in de zon, en geen moment koud gehad.

IMG_9368

Daarna wandelden we met de fiets aan de hand – veel te veel volk om te fietsen, hoezo circulatieplan? – naar de Oudburg, want daar was ik doorgefietst, en vond ik het zalig ruiken. Na wat gepalaver kozen we een Turks restaurant, en namen we allebei een zeer uitgebreide mezze met warm vlees bij. Héérlijk, en veel te veel.

IMG_9369

En intussen verbaasden we ons erover dat, hoewel de Oudburg heerlijk verkeersvrij was of zou moeten zijn, om het kwartier – we hebben getimed, het was zelfs minder – er een politiewagen, combi of zwaantje voorbij kwam. En af en toe blijkbaar ook een verloren gereden Hollander, die niet eens werd tegengehouden.

Maar ik heb een ronduit fantastische avond gehad, met een fijne fietstocht terug naar huis. En de voet, die hield het uit bij al dat gefiets.

Geplaatst op

Vriendinnen

In de krokusvakantie was het ons niet gelukt, maar deze keer hadden Gwen en ik wél met succes een datum uitgeblokt in onze respectieve agenda’s. Wolf is wel weg, maar ook Ernest is op kamp, en dus kwam ze met de meisjes naar hier.

Wolf speelde met Elly, Merel speelde met Lena-Mare, en Gwen en ik zaten gezellig bij elkaar en kletsten.

Ik had een rijstberg gemaakt die ik maar hoefde op te warmen, en ik geef het toe, ik genoot. Zo heerlijk wat tijd voor onszelf, praten over vanalles en nog wat, ’t werk – het helpt wel als je hetzelfde werk doet, zij het in een andere  school -, de kinderen, de echtgenoten, …

Ik maakte nog vanilleijs, en er was appelcake. En er was zon, en we zagen dat het goed was.

We waren het er trouwens ook over eens: dit is een vriendschap die ze ons niet meer afnemen. Zesentwintig jaar, en still going strong. Jawel.

Geplaatst op

Beste vriendin

’t Is dat we allebei zo nooit iets te doen hebben he… Maar vandaag had Gwen een bijscholing aan het Sint-Pietersplein tot 13.00u, en voor één keer zei ze foert. Als leraar heb je normaal gezien een hoop lesvrije momenten om je voorbereidingen, je verbeterwerk en vooral je administratie bij te werken. Zij is echter, naast leraar, ook leerlingenbegeleider, en daardoor heeft ze eigenlijk nooit een schoolvrij moment. Behalve vandaag dan ^^

Ik pikte haar op, en we reden – ook al is het niet ver, mijn voet ging het niet fijn vinden, want we waren van plan nog veel rond te lopen – tot aan de Pacha Mama voor een fijne vegetarische lunch. We eten dit soort dingen allebei erg graag, maar onze kinderen zijn daar niet zo verzot op…

Ik kreeg trouwens ook een fijn cadeautje, een glazen ster met ledverlichting.

img_7573

En toen deden we iets ongehoords: we gingen gewoon even rondlopen in de Zuid! Serieus zeg! Alleen was ik behoorlijk verrast – en niet op een positieve manier – van het winkelaanbod ginder. De H&M is nog uitgebreid en neemt quasi het halve gebouw in beslag, de C&A is weg, de Cassis is weg, de Club is weg en vervangen door de Standaard (die daar al zat, maar moest opschuiven wegens de H&M), en het koffiehuis/terras op het middenplein is ook verdwenen. Hmpf.

Enfin ja, ik vond een fijn rood hemd voor Kobe en een effen wit voor Wolf, en dat was dat. Ondertussen kletsten we honderduit, luchtten onze frustraties over onze respectieve scholen, bespraken leerplannen en dat soort onzin, roddelden over onze echtgenoten, en gingen nog voor een kop koffie in de veel te drukke en veel te warme Or.

En waren we eigenlijk allebei later thuis dan verwacht. Tsja.

Maar man, had ik weer een fijne middag!

Geplaatst op

Dagje vriendschap

Veel zien Gwen en ik elkaar niet, maar elke vakantie proberen we minstens één dagje samen uit te trekken.

Tegen elf uur stond ik met de kinderen bij haar, en stond er al een – alcoholvrij – aperitiefje met hapjes te wachten. Wolf trok direct naar Ernest, Merel liep recht op Lena-Mare af, en Kobe… stond een beetje verweesd te kijken naar Elly en haar vriendinnetje Nina, dat door een misverstandje vandaag ook was komen spelen. Maar hij liet het niet aan zijn hart komen, en speelde vrolijk mee, nu eens met de kleintjes, dan weer met de grotere. En intussen konden Gwen en ik heerlijk bijkletsen.

img_2192

Aan tafel had ze een slaatje voorzien van tomaatjes, mozzarella en avocado, en daarna maakten we samen een gigantische hoeveelheid spaghetti carbonara. Ha ja, voor 12 personen (wij met vier, zij met zes, + vriendinnetje + kuisvrouw) kan dat wel tellen, ja.

Omdat het intussen toch eigenlijk wel haalbaar weer was, trokken we er dan op uit naar de Rozenbroeken voor een fijne wandeling en de speeltuin. De twee oudsten deden nog een poging om een cache te vinden, maar helaas.

We hadden de kinderen allemaal nog een tractatie beloofd, en zowat de hele bende dronk dus een warme chocomelk in het cafetaria van de Rozenbroeken.

Nodeloos te zeggen hoe veel Gwen en ik intussen hebben lopen kletsen, zeker? We zijn in elk geval eindelijk weer eens bijgepraat, en dat was nodig. Ze is en blijft niet voor niets mijn beste vriendin…

Geplaatst op

Heijderbos

Gwen en ik hadden het al even gezegd: we gingen er met zijn allen een paar dagen op uit, zonder de echtgenoten, want die hadden toch geen tijd. Een huisje of zoiets dus voor negen mensen, aan het strand, of in de bossen, het maakte niet veel uit. Na een hoop gezoek kwamen we alsnog uit bij Center Parcs, en dan voor acht personen, want Leander is bijna 17 en volop aan het werken op de Gentse Feesten, en die had dus geen zin en tijd om mee te gaan. Zoals Merel opmerkte: “Kijk mama, iedereen heeft een vriendje mee! Ik heb Lena-Mare (ze schelen tien dagen), Kobe heeft Elly (een jaar jonger), Wolf heeft Ernest (een jaar ouder en ook rugbyspeler) en jij hebt Gwen!” Dat was dus uiteraard de bedoeling. Maar Gwen kon niet de hele week, want Leander vertrok vrijdagmorgen in alle vroegte op kamp, en ze wilde dus graag woensdagavond thuis zijn voor alle was en andere praktische besognes.

Enfin, ik boekte, en we spraken af dat we samen gingen rijden in de ‘bus’, hun camionette met acht zitplaatsen. Bart en Erik zouden dan woensdag achter komen, en ’s avonds zouden zij dan naar huis rijden, en Bart zou nog blijven tot vrijdag.

Om elf uur stonden we netjes gepakt en gezakt klaar, tegen half twaalf draaide een grote auto onze straat in, en nog een kwartiertje later zat de koffer ei-, maar eivol.

Ik kroop achter het stuur, en we tuften vrolijk richting Nederland. Rond Turnhout begon iedereen wel honger te krijgen, en Gwen kreeg het lumineuze idee om even van de autostrade af te gaan, en in Kasterlee op hun favoriete plekje te gaan eten. Het weer was zalig, de kinderen speelden, en wij kletsten.

Pas tegen drieën reden we verder naar de buurt van Nijmegen, en verzeilden we blijkbaar vooral op gewestwegen, ipv. de autostrade. Ach ja. Tegen half vijf waren we in het huisje, om half zes lagen we in het water, en tegen zeven uur waren we terug en maakte ik avondeten.

We waren allemaal hondemoe, en het was al lang voorbij de kleintjes hun bedtijd, maar bon, ik denk dat het een fijne eerste dag was, zij het uitputtend.