Geplaatst op

Etentje in Yalo

We hadden afgesproken met Gwen en Erik om samen iets te gaan eten, en Bart had gekozen voor Yalo, in de Gentse binnenstad, aan de Brabantdam. Een echte hipsterlocatie, had hij ons gewaarschuwd, en dat was niet gelogen.

Het was er knap om zitten, het was een experimentele kaart en vooral: er was blijkbaar een DJ want de muziek stond pokkeluid…

Maar het werd een gezellige, aangename avond met lekker eten en fijn gezelschap. Af en toe willen Gwen en ik onze echtgenoten er nog even bij, jawel. Ook al trekken ze de meest gekke bekken… 50, iemand?

Geplaatst op

Talloor d’Or

Toen ik aan Bart vroeg om me een fijn restaurantje voor te stellen om samen met Gwen te gaan eten, zei hij onmiddellijk: Talloor d’Or! Ik belde en had zowaar nog een reservatie te pakken. Pas toen ik al had opgehangen, zei Bart dat het niet zomaar een bistrootje of zo was, maar wel een deftig restaurant dat je absoluut niet in Ledeberg zou verwachten. Ha bon? Gwen en ik gaan meestal naar de Griek of de Italiaan of zo…

Parkeerplaats bleek al geen evidentie te zijn: Ledebergplein én omliggende straten waren compleet volgeparkeerd, het bleek effectief quasi onmogelijk om een legaal plekje te vinden. Maar iets voor achten zaten Gwen en ik dus wel degelijk aan tafel en stelden we vast dat het inderdaad net iets duurder en gelukkig ook beter was dan hetgene waar wij meestal voor gaan.

We opteerden, zoals meestal, voor een aperitief, hoofdgerecht en dessert: een voorgerecht hoeft niet, zeker niet omdat het midden in de week was. Bij het aperitief – iets met gember, maar er staat geen kaart online – kwamen er verschillende hapjes. Geen idee meer wat ik precies had als hoofdgerecht, maar lekker was het zeker! Gwen nam een vegetarisch gerecht – Knolselder – hazelnootboter – prei – vin jaune – en was ook zeer aangenaam verrast. En als dessert was er voor mij Chocolade ganache – gezouten karamel – pistache – heel zwaar maar heel erg lekker – en voor haar Rabarber – basilicum – yoghurt – hibiscus.

Goedkoop was het er niet, maar wel onverwacht lekker, want zoiets verwacht je inderdaad niet in Ledeberg.

En verder? We hadden opnieuw een zeer fijne avond met onze standaard babbel over de kinderen, het werk, Latijn in het algemeen…

33 jaar beste vriendinnen and counting, jawel!

Geplaatst op

Etentje met Gwen en Erik

De vorige keer dat ik iets ging drinken met Gwen stelden we vast dat het eigenlijk wel leuk zou zijn om nog eens samen iets te gaan eten met de mannen erbij. Datum vastgelegd, en dat was dat.

Enfin, dat was nog buiten een restaurant gerekend, want dat viel wat meer tegen. Uiteindelijk vond Gwen nog een tafeltje in Alain Provist in Sint-Amandsberg, vlak bij hen. Voor ons was het parkeren iets moeilijker, maar bon.

Het werd een gezellige avond met fijne gesprekken, af en toe een stevige discussie en vooral met het gevoel dat er mensen zijn die je al 30 jaar kent, met wie je een half leven hebt gedeeld, en dat je dat nog steeds bijzonder fijne mensen vindt.

Missie geslaagd.

Geplaatst op

Koffiemomentje en cachemomentje

Gwen en ik hebben elkaar in deze vakantie weer bijzonder weinig gezien, helaas. We zijn begin augustus bij hen gaan barbecueën en dat was toen supergezellig. En toen werd het – enfin, bleef het – slecht weer, en begonnen onze roosters opnieuw.

Vandaag besloten we om er alsnog werk van te maken, en spraken we om vier uur af in ’t stad voor een koffietje. Bart heeft blijkbaar aandelen bij Izy, en daar was ik nog nooit geweest, dus dat was ideaal, al zeker omdat ik nog in de Curb moest zijn, de skateshop daar in de straat. Schitterend fietsweer, overigens ^^

En toen kwam er ’s avonds nog een extra cache van Stefanie uit, langs de Buntstraat, de fietsweg naar school voor mij.

Ik sprong fluks de fiets op en reed naar ginder, waar ik, tot mijn gigantische verbazing, een park ontdekte waar ik al jaren gewoon langsfietste en nooit het bestaan van had vermoed. Ja, ik had al dat stukje grasland met struiken gezien, maar aangezien er links en rechts huizen staan, dacht ik dat dit nog onbenutte bouwgrond was of zo. Niet dus: achter die huizen, langs de R4, ligt een heus park! Compleet met weggetjes, brugjes, mountainbikepad, alles erop en eraan. Ik was zeer gecharmeerd en haalde zelfs ook nog een FTF. En nam eigenlijk een hoop foto’s voor mezelf.

Een mooie afsluiter van de vakantie, zowaar.

 

Geplaatst op

Namiddagje Gwen

Wanneer Gwen me een berichtje stuurt met de vraag of we geen zin hebben om koffie te komen drinken op haar terras, dan twijfel ik daar geen minuut over!

Merel maakte nog een luiewijvenvlaai, ik deed nog snel boodschappen voor Marleen, en kwart voor vier zat ik bij Gwen buiten op haar terras. Het blijft vreemd, elkaar zo geen deftige begroeting te kunnen geven of niet binnen te lopen in huis, maar dit deed op zich ook al gigantisch veel deugd.

We dronken thee, aten vlaai, de meisjes speelden vooral op de trampoline en Gwen en ik kletsten eindelijk nog eens bij. En nee, we hebben het niet gehad over Latijn, Grieks en onderwijsvernieuwing, echt niet. Wel hebben we over zowat alle andere onderwerpen nog eens bijgepraat: ouders, broers, gezondheid, kinders, scholen, vakanties, enfin ja, ge snapt het wel.

Ik vond het eigenlijk doodjammer dat we om zes uur weg moesten, maar ik had met mijn broer om zeven uur afgesproken in Zomergem en ik wilde die niet in de steek laten.

Echt, ik ben zo ongelofelijk blij dat we tenminste buiten nog kunnen afspreken. Ik ben geen sociaal mens van nature, maar zo af en toe eens iemand zien, dat doet toch deugd.

Geplaatst op

Certamina, de algemene vergadering

Gisteren stond de algemene vergadering van de Certamina gepland, de organisatie van de Latijn- en Grieks-olympiade.

Mij leek het niet meer dan logisch dat we dit digitaal gingen doen, maar blijkbaar zijn vooral de oudere leden van het comité er voorstander van om elkaar in levende lijve te zien. Nochtans heeft niemand een probleem met online te gaan, meestal vergaderen we zo.

Enfin, de vergadering begon om 17.00 uur in Berchem, in een zaal van Blue Point. Ik wilde me echt niet engageren om daar op tijd te geraken, aangezien ik niet wist hoe lang ik met ons pa in het ziekenhuis ging zitten. Gwen moest een webinar geven tot half vijf, ook voor haar was dat niet haalbaar. Maar we zagen het wel zitten om rond kwart voor vijf samen nog met de auto naar Berchem te rijden en wat te laat te zijn. Blijkbaar droeg ook dat de voorkeur van de vergadering weg.

Normaal gezien ben ik op een kwartiertje bij Gwen, ik vertrok dus vijf voor half vijf. Alleen had ik er dus compleet niet meer aan gedacht dat Meulestee brug nog steeds onderbroken is, en Waze waarschuwde me voor een enorme file op de Wiedauwkaai. De weg via het veer van Langerbrugge was sneller, zei Waze. Maar ik mag dus echt niet vertrouwen op Waze als het op veerboten aankomt, want die rekent hij om een of andere bizarre reden niet mee in de geschatte tijd. Ik heb dus twintig minuten staan koekeloeren aan het veer en was pas tien over vijf bij Gwen. Hmpf.

Enfin, de rest verliep gelukkig wel vlotjes zodat we nog voor zessen in Berchem waren en konden aansluiten bij de negen andere aanwezigen, netjes uit elkaar, maar de meesten zonder mondmasker. Alleen de iets jongere leden hadden hun masker aangehouden, de zestigplussers zagen daar blijkbaar de noodzaak niet van in. Tsja…

De vergadering zelf was zoals het moest: redelijk ter zake, en met alle nodige discussies. Er waren broodjes voorzien en ook die waren meer dan behoorlijk, netjes per persoon in een doosje verpakt. Dik in orde.

Maar waar ik die dag vooral van genoten heb, is twee keer drie kwartier in de auto met Gwen. We hebben geen koffie of thee nodig, of een restaurantje, of zelfs een tafeltje buiten in de winterkou: we hebben het allebei gewoon nodig om af en toe eens goed te kletsen. Nee, we hebben het niet of nauwelijks over Latijn en Grieks gehad, maar vooral over onze families, onszelf, de kinderen, wat ons bezighoudt… Als de beste vriendinnen die we al 33 jaar lang zijn.

Geplaatst op

Nieuwjaren, deel twee

Na een rustige voormiddag reden we richting Ronse, om daar eens hallo te gaan zeggen tegen Nelly, zodat Merel haar nieuwjaarsbrief kon voorlezen.

Eigenlijk mochten Merel en Kobe zelfs gewoon niet mee binnen, ze hadden blijkbaar een uitzondering gemaakt voor de feestdagen, maar blijkbaar geldt 2 januari niet meer als feestdag. Bon, na enig aandringen en gezwaai met de nieuwjaarsbrief mocht het alsnog, maar dan per uitzondering. Oef.

We konden dus het volle kwartier blijven, er werd voorgelezen, even gebabbeld, en toen moest Bart nog wat dingen voor zijn moeder doen, waardoor wij een half uurtje moesten zoek zien te maken. Nu, als geocacher is dat niet meteen een uitdaging ^^

Iets verderop, op de industriële site van een oude ververij, lag er namelijk een cache die wij nog niet gedaan hadden. Het was koud, vochtig en grijs, maar wat een locatie zeg! Heel erg urbex: verschillende watervergaarbekkens, een wandelpad daarlangs, open ronde betonnen… euh, platformen of zo… Merel vond het meteen een ideale trouwlocatie en zette daar al een ganse boom over op, compleet met roze lopers en al.

De foto’s doen het eigenlijk totaal geen recht, maar bon. Na een half uurtje gingen we Bart weer oppikken en reden naar huis, netjes op tijd voor Merels dansles.

En toen zij goed en wel vertrokken was, stapte ik zelf weer in de auto en reed naar Gwen. We wilden deze vakantie eigenlijk samen met onze dochters gaan wandelen, maar in dat rottige weer was de goesting snel voorbij, en de tweede week gooiden allerlei onverwachte omstandigheden roet in het eten.
Ik heb me dan maar een goed uur bij haar in de tuin op het terras genesteld onder een terrasverwarmer, en we hebben eindelijk nog eens gezellig getetterd. Veel te weinig, eigenlijk, want er zijn nog massa’s dingen die we willen bespreken, maar bon, het begin is er al.

We gaan proberen dit vaker te doen, nu we toch niet kunnen gaan eten. Ik heb een terras met vuurschaal, zij heeft een overdekt terras met terrasverwarmer. Moet kunnen, dus.

En toen was er enkel nog een zalig rustige zaterdagavond. Dik in orde.