Dit was de vakantie van 2024

Dit jaar is geen uitzondering op de regel: die vakantie is alweer voorbij, en ik heb het gevoel dat ik geen klop gedaan heb. Of toch niks van al de dingen die ik gepland had en die ik deze keer echt echt echt ging doen. Ik heb zelfs geen picknick in het Middelheim georganiseerd… Ik was vooral niet echt sociaal, heb niet veel volk gezien, en dat hoefde ook niet.

Wat heb ik dan wel gedaan? Euh…

En toen was er Canada.

Momenteel zit ik nog steeds met die voet omhoog, uiteraard, en het wordt alweer een uitdaging om aan het schooljaar te beginnen.

Nee, ik heb dus niet veel gedaan, vooral minder uitstappen dan ik in mijn hoofd had, maar bon, dat is niet erg: ik heb gerust, vooral mentaal dan. Ik merk dat ik eigenlijk op zich nog steeds even graag lesgeef, maar dat ik sneller mentaal moe ben dan vroeger.

Maar nu mogen die leerlingetjes weer komen, ik vind het niet erg.

Dit was de vakantie van 2022

Vaak heb ik op het einde van de grote vakantie het gevoel dat ik niks gedaan heb en dat die vakantie voorbij is gevlogen. Nu, dat vliegen, ja, dat was ook deze keer het geval, en dat gevoel dat ik niks zinnigs gedaan heb, eigenlijk ook. Ik heb heel weinig mensen gezien, ik ben zelfs geen enkele keer gaan geocachen met vrienden… Geen idee hoe dat komt, gewoon, tsja… Maar als ik even oplijst wat ik zoal gedaan heb, blijkt dat toch nog een en ander te zijn.

* er was een heerlijke Aetheravond met een prachtig huwelijk
* een zeer fijn communiefeest van Marie-Julie
* Ik liep met Merel in ’t stad
* en met Jesse in zijn Melle.
* Bart en ik gingen nog eens eten in Commotie
* en ik maakte confituur en ging cachen met ons pa.
* Ik schilderde een hemd voor Kobe
* Ik ging met mijn lief een weekend naar Poperinge en Watou
* Ik ging naar een begrafenis en dan een dagje cachen in Lier
* en één dagje Gentse Feesten was voldoende voor Merel en mij.
* Kobe werd vijftien.
* Ik ging eten met Gwen
* en met Wolf en Arwen cachen in Vinderhoute
* en op mijn eentje in Gavere.
* Ik werd van binnen doorgelicht
* en ik ging met Merel en nog 34 anderen picknicken.
* We namen afscheid van Chantal
* en ik ging uit de bol bij Rammstein.
* We zaten tien heerlijke dagen in en rond Sorrento.
* Ons pa nodigde ons uit om te gaan eten
* en ik ging zelf nog eens eten met Gwen.
* Merel ging naar de dermatoloog
* en we gingen met ons twee naar een cachebijeenskomst om half zeven ’s morgens. Echt.
* Bart en ik gingen eten bij Sepp en Sofie
* en toen zaten Merel en ik voor vier dagen in Parijs.
* Ik ging nog heel even cachen met ons pa
* en toen, toen zaten we alweer op school.

Maar dus nee, niet veel volk gezien, naar niet veel dingen geweest. Wel drie keer deftig uit mijn kot: een weekendje Watou, een heerlijke vakantie in Italië en vier dagen Parijs.

Heb ik opnieuw energie om te beginnen aan dat schooljaar? Goh, had je me dat vorige week nog gevraagd, ik had nee geschud. Maar nu ben ik er wel klaar voor, ik heb er zin in, ik kijk ernaar uit om de leerlingen terug te zien en ze wakker te porren. Maar, om eerlijk te zijn, ik kijk niet uit naar het gezaag van collega’s over alles wat er fout loopt, naar de constante stroom van negativiteit. Kunnen er dingen beter? Uiteraard, stapels en tonnen. Maar het gaat niet beteren door alleen maar erover te zagen, en dat blijken nog steeds massa’s mensen niet door te hebben.

Tsja…

’t Is weer voorbij…

Ik heb altijd van die woeste plannen in de grote vakantie, en als dan puntje bij paaltje komt, voer ik geen klop uit. Zucht. Al is dat een eerder subjectief gevoel, want als ik zoals vorige jaren oplijst wat we allemaal hebben gedaan, valt het al bij al wel mee. Zeker als je er rekening mee houdt dat mijn voet eind juni geopereerd was, en vooral dat Wolf, door zijn rug, bijna niks kan tegenwoordig. Een dagje Dordrecht zat er dus niet in, of een pretpark of zo. Tsja…

Wat hebben we dan wel gedaan? Veel gegeocachet, zo blijkt.

en toen was de vakantie zo goed als gedaan. En ja, dat geocachen was eigenlijk een constante: je laat dat zo lang of kort duren als je zelf wil, en dat is ideaal voor jongens met pijnlijke ruggen. In Kopenhagen hadden we er 44, in de ganse vakantie haalden we liefst 135 caches. Goed bezig!