Gisteren schreef ik nog dat ik baalde omdat ik mijn verjaardagscadeautje – Assassins’ Creed Valhalla – niet kon spelen omdat het bleef vastlopen op mijn laptop.
Kobe had er al een uur naar gekeken, Wolf had al oplossingen zitten zoeken en was al iets verder geraakt, ik had zelf al de game packets opnieuw geladen en had iets van instellingen veranderd, en ook Bart had er zich grondig over gebogen. Helaas…
En toen belde Bruno vanuit zijn auto: hij had gelezen dat het niet werkte en geloofde daar eigenlijk niks van, want hij had op voorhand mijn specs bekeken en had toen verklaard dat er geen probleem mocht zijn. Al rijdend, dus compleet uit zijn hoofd, liet hij me een aantal dingen uitvoeren, waaronder een manuele update van de drivers van de grafische kaart. Kobe had die bijgewerkt, zei hij, maar volgens Bruno moest het echt daaraan liggen.
Uit het hoofd gidste hij me doorheen de verschillende drop down menuutjes, ik updatete en werkte bij, startte opnieuw op, laadde het spel nog maar eens, en…
Yeeeehaaaa!
En dus ben ik vandaag al de hele dag vikings aan het doodmeppen, drakkars aan het optuigen, dorpjes aan het plunderen en dies meer. Héérlijk! Met een ongelofelijk knappe viking, trouwens, die me heel hard doet denken aan een van mijn maten.
En geloof me, Bruno heeft een dikke fles verdiend van me. Zalige kerel, en uw toevlucht voor al uw computerproblemen, mocht u daar nu nog niet van overtuigd zijn.