Ik keek ernaar uit, naar deze Ladies’ Night. De Girl Geek Dinner daar was me bijzonder goed bevallen, en dus zag ik het écht wel zitten.
Helaas was ik al behoorlijk wat te laat, omdat de klassenraden nogal lang uitgevallen waren. Maar bon, ik kon probleemloos aansluiten. Ik had me opgegeven voor een aantal workshops, je kon kiezen uit een zestal dingen. Maar helaas, ik heb het gevoel dat ze het woord “workshop” eens grondig moeten opzoeken. Want voor mij is dat iets waarbij je iets bijleert. Je krijgt een uitleg, en een hoop technieken aangereikt, waar je later zelf mee aan de slag kan. Dat dacht ik toch. Maar ik kan mis zijn.
* Make up. Mja. Eigenlijk kon je gewoon één voor één geschminkt worden, en dat was dat. Nog niet eens in avondmake-up, ze hadden alleen dagmake-up bij, en die probeerden ze dan wel te verkopen, natuurlijk. Ik moet wel zeggen, de jongedame die mij onder handen nam, was bijzonder bereidwillig en vriendelijk. Toen ik vroeg hoe je smokey eyes deed, excuseerde ze zich uitvoerig voor het feit dat ze dat soort make-up dus niet bij had, maar deed me wel een grondige uitleg, compleet met foto’s op haar smartphone. Vervolgens gaf ze me een oogschaduw met donker grijs-groen en een bruintint, en dat ging me wel af, ja. Alleen vond ik 25 euro voor een kleurtje oogschaduw er wat over.
* Make-over. In de uitleg stond er dat de eigenares van een boetiek een hoop kleren mee ging hebben, en ze ieder afzonderlijk tips ging geven over wat het beste past bij je figuur en je type, en in welke valkuilen je niet mag lopen. Blijkbaar was er niet bij gezegd dat je duidelijk niet meer dan maat 40 mocht hebben, en niet kleiner mocht zijn dan 1,70 meter. Want als je niet in dat profiel paste, werd je ronduit genegeerd. Ik stelde expliciet de vraag wat de bedoeling was, en kreeg als antwoord: “Goh, we hebben kleren mee, ge moet maar ne keer kijken of iets u aanstaat.” Ik keek dan maar even in de rekken, drentelde nog wat rond, werd compleet genegeerd door de drie boetiekdames die onderling stonden te kletsen, en droop toen maar af. Tot zover workshop dus.
Gelukkig waren de hapjes zeer lekker, en gingen we ook verre van verdorsten!
Je kon ook een foto laten maken, maar ook dat heb ik maar overgeslagen: de wachtrij was me net iets te lang.
Ik ben vervolgens aangeschoven bij de workshop tafeldecoratie maken, en daar heb ik me eigenlijk wel geamuseerd, ja – en twee brandblaren opgelopen, maar dit terzijde. Veel workshop was dit ook niet, want je kreeg geen uitleg. Wel stond er een hoop knutselmateriaal, waren er tal van voorbeelden voorhanden, en was de begeleidende dame – in een vorig leven kleuterjuf – bijzonder vriendelijk. Ik heb me uitgeleefd met een isomo bal, een lijmpistool – vandaar dus de brandblaren – mos en een hoop kurk en houten schijfjes, maar echt veel heb ik alweer niet geleerd. Fun, dat wel.
De andere opties waren een sixtieskapsel (niks voor mijn korte haar dus), een gin-tasting (ik drink geen alcohol) en de versiering van de gedekte tafel, maar ik hou nogal van minimalistisch.
Het liep tot elf uur, maar ik vermoed dat ongeveer de helft al halverwege weg was. Het was nogal lang voor een weekdag, en ja, niet alles was dus even interessant. Jammer.
De goodie bag was dan wel weer zeer fijn gevuld.
Hele leuke magneetjes, een bolkaars en twee korte tafelkaarsen, een zeepje, een inox ding om de geur van pakweg knoflook uit je handen te krijgen, een geurding voor in de auto, een toiletzakje, een schattig klein engeltje, kortingsbonnen, een blikje…
Het inox ding hangt al cool te wezen in de keuken, en de magneetjes zijn meteen door Merel gekaapt. Theelichtjeshouder, engeltje, toiletzakje en zeepje mochten op de dankbaarheid van Chantal (mijn poetsvrouw) rekenen, en Bart nam het blikje voor zijn rekening.
Mocht er iemand nog graag zo’n geurding voor in de auto hebben, of een kortingsbon van 10 euro (als je voor 50 euro decoratie koopt in de Zelfbouwmarkt): je moet het maar vragen.
Conclusie? Een beetje een gemiste kans. Jammer, want Zelfbouwmarkt blijft een fijne winkel. Zij het een beetje ver voor ons.