Ontbijtje en garen, en dat soort dingen

Elke vakantie – allez, de langere dan toch – proberen Merel en ik ergens te gaan ontbijten. We hebben al een paar adresjes geprobeerd, maar eigenlijk is onze favoriet toch echt wel Clouds in my Coffee. We zagen dus niet echt in waarom we nog ergens anders zouden gaan, en iets over tien zaten we dus samen op het terras daar in Sint-Amandsberg, na een fijne fietstocht, en genoten van de heerlijke yoghurt en zo.

Daarna fietsten we de stad in, op zoek naar deftige wol om een topje voor Merel te haken. Ze heeft iets gezien in een Tiktokfilmpje en zou graag hebben dat ik het namaak. Een echte handleiding zit er niet bij, maar ik kan wel min of meer achterhalen hoe het is gemaakt.

Wij dus richting Stoffenidee in de Burgstraat, waar we de wol die we zochten ook effectief vonden, en meteen ook knopen voor mijn afgewerkte vest. Daarna reden we naar de Veritas omdat we ook nog rekkerdraad nodig hadden om de frons van een oud topje van mij te repareren, en dan nog te voet richting de Lovisa voor een set fijne oorringen voor haar: ze heeft die beginnersknopjes nu lang genoeg in gehad, me dunkt.

Enfin, tegen half een waren we terug thuis, met een hoop fijn materiaal om mee te werken. Lang leve de vakantie.

Garenperikelen

Merel wil graag dat ik een gilet voor haar brei, of zoals ze het zelf zegt als rasechte Swiftie: een cardigan. Een patroon hadden we samen online gevonden, en ze was zot van het garen dat ik gevonden had in de Zeeman en waarmee ik al een mutsje had gebreid. Alleen… dat was een wintergaren met beperkte beschikbaarheid. Hmm.
Ik reed naar de Zeeman in Sleidinge waar ik de originele bol garen – ik mag het geen wol noemen want het is synthetisch – gevonden had, maar helaas. Nog een paar Gentse Zeemans – Zeemannen? – afgebeld, even binnengesprongen in die in de Wondelgemstraat, en jawel, nog drie bollen! Maar dat is minstens eentje te kort, helaas.
Ik deed een oproep op Facebook:
“Vriendjes, mijn dochter vraagt uw hulp. Ze wil graag dat ik een gilet voor haar brei en heeft fantastisch garen gevonden – vindt ze – maar we hebben één bol te kort en niks meer te vinden in het Gentse. Wie passeert eens langs een Zeeman om te kijken of er nog ergens een bol Cynthia ligt? Mijn – en vooral Merels – dank zal groot zijn!
Of pak maar meteen twee bollen!”
Meteen werden alle mogelijke Zeemans ten lande afgeschuimd: Gent, Lochristi, Roeselare, Antwerpen centrum (2), Wetteren, Zottegem, Vilvoorde, Mechelen, Tienen, Evergem, Zelzate, Ronse, Oudenaarde, Tielt-Winge, Leuven, Strombeek, Rotterdam, Ekeren…  Ik heb geschifte maar o zo wijze vrienden.

Helaas, helaas. Ik had al overlegd met Merel en desnoods gingen we de mouwen dan wel in een effen kleur breien, want dit ging niet meer lukken.
En toen kreeg ik plots een maffe foto uit Lommel:
Er was er nog eentje bemachtigd, jawel!
Intussen zit ik al zo ver, en Merel is laaiend enthousiast. Gelukkig maar.
Nog eens dankjewel, Jytte!