Geplaatst op

Van jarige vrienden en de nodige rozen

Gwen verjaart in juni, en traditioneel ga ik dan met haar eten om dat te vieren. Ze krijgt dan ook steevast het correcte aantal rozen van mij, da’s traditie. Intussen wordt het een redelijk stevig boeket, 48 stuks, maar dat stoort niet.

Alleen… het is nu niet bepaald juni, toch? Wel, het is er echt gewoonweg niet van gekomen om af te spreken met ons tweetjes. Erg hé! Ja, we zien elkaar wel af en toe door de Certamina en door nascholingen, maar zo’n moment voor ons alleen, dat lukt moeilijk. Juni was pokkedruk voor ons allebei en met die leerplanhervormingen is ze ’s avonds steevast doodop. Tsja, daar kan ik dik inkomen.

Soit, het was eindelijk gelukt om af te spreken, en dus stond ik met die enorme bos rozen en nog een klein cadeautje in de Fou d’ O. Ik was vergeten hoe druk en lawaaierig het er eigenlijk wel is, maar we wilden iets dat open is op maandag en niet te ver is van de Watersportbaan, en dan is dit toch wel ideaal. Koppel dat dan aan het lekkere eten en de fijne bediening, en je zet je wel over de decibels.

We kozen allebei voor een aperitief, gamba’s op de grill als hoofdgerecht, en daarna wilde ik nog graag een crème brûlée, want ik weet dat die daar goed is. Gwen had helaas minder geluk: ze is lactose-intolerant en dan bleef er niet veel meer over. Ze hield het dan maar bij een thee.

Dacht ze.

Want natuurlijk hadden ze opgepikt dat ik daar met die rozen stond en kwamen ze met een kleine verjaardagsverrassing. Gwen strààlde.

Enfin, het werd geen late avond maar wel een heel gezellige. Zoals gewoonlijk. Zoals het hoort. Ook dat is traditie.

Geplaatst op

Nog meer vriendschap

Zoals ik eergisteren al zei, zijn de examens voor mij hét moment bij uitstek om sociaal te doen. Een vaste afspraak is dan ook die met Gwen: elke examenperiode gaan we samen lunchen, in december voor mijn verjaardag, in juni voor de hare.

Eerst zouden we gaan ontbijten, maar zij werd gisteren plots opgeroepen om vandaag toezicht te gaan doen bij een examen. Tsja. Maar tegen een uur of elf bleek ze klaar te zijn, en konden we eigenlijk nog gaan lunchen. Tegen twaalven zaten we samen in de Fou d’O, aan de bar, genoeglijk te kletsen. Het blijft na al die jaren heerlijk om een dergelijke vriendin te hebben: we kennen elkaar intussen meer dan 25 jaar, kennen elkaar vooral ook door en door, zijn altijd goeie vrienden gebleven, en hebben dus geen geheimen voor elkaar. Of, zoals zij zei, we kunnen volledig onszelf zijn bij elkaar, en dat doet deugd. We hoeven eigenlijk ook niks uit te leggen aan elkaar: we hebben dezelfde job, kennen ook elkaars mannen bijzonder goed, we hebben elkaars kinderen zien opgroeien, kennen de ouders, grootouders, achtergronden, vrienden, kennissen, kleine kantjes, onnozeliteiten…

En dus genoten we van een alcoholvrij aperitief, de dagschotel, dronken nog een koffie, respectievelijk thee, taterden honderduit – tot toch wel groot jolijt van de barman die niet zo heel stiekem meeluisterde – deden van vakcoördinatie, en hadden een fantastische lunch.

IMG_0586

En keerden daarna allebei terug naar het kroost en de verbeteringen. Dat ook. BFFs, het zal wel zijn dat!

Geplaatst op

43

Van sommige tradities mag je gewoon niet afwijken. Neem nu de verjaardag van mijn beste vriendin: al sinds onze achttiende verjaardag probeer ik haar op of rond haar verjaardag toch even te zien, en geef ik haar meteen ook een boeket rozen. Dat boeket begint overigens steeds groter te worden: 39, 40, 41, 42…

Gisteren zijn we dus samen gaan lunchen in Fou ‘d O, gezellig op het terras. De rozen had ik helaas niet mee, mijn mondelinge examens waren wat uitgelopen, zodat er geen tijd meer voor was. Maar die rozen krijgt ze dan wel maandag van me, op haar eigenlijke verjaardag.

Ik moet zeggen: we zien elkaar niet vaak meer, maar da’s logisch, met respectievelijk vier en drie kinderen, en allebei een drukke echtgenoot en een job. Maar telkens wanneer we elkaar zien, doet het zo vertrouwd en bekend aan. Dat is natuurlijk niet moeilijk, als je elkaar je ganse leven hebt meegemaakt, al sinds je student was. Je hebt de ander zien groeien, een lief weten krijgen en aansluitend een gebroken hart, het definitieve lief aan de haak weten slaan, trouwen, kinderen, een nieuw huis, verhuizen, feesten. Je kent elkaars achtergrond, ouderlijk huis, grootouders, broers, zussen en zelfs hun kinderen…

Al meer dan vijfentwintig jaar, intussen.

En ja, dat verdient een momentje voor onszelf, zo tussen het verbeteren en de kinderen door. Gewoon, met zijn twee, bijpraten op een zonnig terras.

Op je drieënveertigste, Gwen!

Geplaatst op

Fou d’O

Niet veel van zeg wegens teveel koppijn, en dus ideaal om een restaurantbespreking te posten. Geschreven voor Gentblogt, en dus ook alhier te vinden.

Een keer of twee per jaar spreek ik af met mijn vriendinnen uit de middelbare school. Vroeger gingen we op weekend, en noemden we het het Wilde Wijven Weekend. Nu houden we het op een gezellig etentje, en voor een keertje mochten ook onze mannen mee.

Plaats van afspraak was de Fou d’O, aan de Snepkaai en de Leie. Ik vermoed dat het overdag een prachtig gezicht is, zeker vanop het uitgebreide terras, maar het was donker en dus bleef het bij een vermoeden.

We startten met het aperitief, dat zeer vlot op tafel kwam, vergezeld van een bordje toastjes en een potje zachte, maar toch doorsmakende tapenade. Een uitgebreide studie van de kaart leerde ons dat die toch wel de moeite was. Omdat ik allergisch ben voor komkommer, lieten we het voorgestelde menu voor wat het was, en namen we van de kaart. Ik koos voor een sashimi van zalm en tonijn met wasabi, gember en rammenas (€ 16), en kreeg daarvoor acht mooie stukjes vis, met een stevige wasabi, maar ook nog zeewier en andere garnituur, zoals het obligate kommetje sojasaus. Er lagen zelfs stokjes op het bord. Misschien niet goedkoop, maar wel zeer lekker.

FoudO[+]

Het hoofdgerecht liet even op zich wachten, maar het restaurant zat intussen ook volledig vol, en dat zijn toch behoorlijk wat couverts. Ik had getwijfeld om een pasta of één van de salades te nemen, maar was uiteindelijk toch gezwicht voor de krokant gebakken zwezeriken op toast, met champignons en truffel (€ 30). Die keuze heeft me geen moment gespeten: de bijzonder knapperig gebakken zwezerik werd geserveerd met een apart kommetje saus, waar ik ongelofelijk graag het recept van zou hebben. Ook mijn wederhelft was opgetogen over zijn zeer royale tonijnsteak (€ 26), die perfect was gebakken.

FoudO[+] FoudO[+]

Ik zou graag kunnen zeggen dat we getwijfeld hebben over een dessert – we hadden eigenlijk allemaal meer dan genoeg gegeten – maar de verleiding was te groot. Dat waren de desserts trouwens ook: de tiramisu (€ 7) en de crème brûlée (€ 7) waren allebei zeer royale porties, en ook nog eens zeer lekker. De dame blanche (€ 7,50) en de coupe brésilienne (€ 7) waren correct. Het kaasassortiment door kaasmeester Van Tricht (€ 14) waar mijn man voor had geopteerd, kwam op een plankje, met versgebakken en dus nog warm broodje, perengelei, een apart kommetje gemengde sla, en vooral ook een apart kaartje met de uitleg over elke kaas. Mooi!

We sloten af met koffie en thee, waarbij uiteraard ook nog wat snoepgoed werd geserveerd, en zagen dat het goed was.

Mijn man en ik hebben al besloten eens terug te komen voor de lunch, maar dan liefst op een zonnige zomerse dag, zodat we kunnen genieten van de echte brasseriekaart op het ruime terras.

Conclusie: Fou d’O is zeker niet goedkoop, maar wel zeer lekker, met een correcte bediening en een fijne sfeer.

Brasserie Fou d’O
Snepkaai 40, 9000 Gent
09/222.46.00
info@foudo.be
Open alle dagen van 12 tot 14.30 u. en van 18 tot 22.30 u. Zaterdagmiddag gesloten.