In het tweede jaar Latijn lezen we de eerste helft van het jaar altijd heel uitgebreid over de Vesuvius, en daaraan gekoppeld alles over het dagelijkse leven.
Lukas had daarop een vulkaantje meegebracht, het omgekeerde effect van zo’n sneeuwbalding. Ik was meteen verkocht: zo zalig zeg!
Hij dacht dat het uit de Action kwam en ik was meteen gaan kijken, maar helaas. Het bleek uiteindelijk uit de Flying Tiger te komen, en in het weekend was Lucca, een van mijn andere tweedes, daar gepasseerd en had me eentje meegenomen. Drie euro, jawel.
En dus ben ik vandaag zo content als een katjen met mijn eigen kleine vulkaantje. Geef toe, toch zalig om naar te (blijven) kijken?
