Dat het een stevig oudercontact was, vandaag. Ik heb een paar heftige gesprekken moeten voeren, en een paar leerlingen én ouders helaas moeten ontgoochelen. Ik heb er ook wel een paar kunnen geruststellen.
Maar vooral heb ik bijna een knuffel gekregen van een mama. Ze heeft me dan maar een doosje Ferrero gegeven in de plaats.
Ik had hier eerst neergeschreven waarom precies, maar eigenlijk kan ik dat niet maken: dat is een persoonlijke zaak. Samengevat: ik heb blijkbaar gewoon een ommekeer in het studiegedrag van haar zoon kunnen bewerkstelligen, en ik hoop dat dat nu ook zo blijft.
Ze was in elk geval ongelofelijk dankbaar, en ook voor mij is dat zo een van die momenten waarvoor we het doen. Ik hoop dat die leerling me nooit zal vergeten.
